Dag 28 - 34

Lake city – 11 mei

We worden wakker onder een dik sneeuwtapijt. Na het ontbijt rijden we naar het centrum en installeren ons in de koffiebar 'Mocha Moose'. Op z'n Amerikaans bestellen de meeste klanten een koffie en lopen met de dampende mok slurpend de straat op.

Wij vragen of we mogen blijven zitten, we willen onze blog bijwerken.

“Ik sluit om 13 h”, zegt hij, “be my guest!”

Twee grote koffies later is alles verstuurd.

Tussen de sneeuwbuien door verkennen we het stadje van zo'n 400 inwoners. We bezoeken 3 van de 4 kerken!

We besluiten nog een dag te blijven.

We toveren onze camper om in een cinemazaal, en in het perfecte live westerndecor kijken we naar 'How the West was Won'. Heerlijk!

In de late namiddag keren we terug naar onze slaapplek aan de rivier.

Black Canyon of the Gunnison – 12 mei

De lucht is stralend blauw, het heeft niet meer bijgesneeuwd maar door de heldere hemel flink gevroren! We kunnen onze tocht verderzetten.

Rond onze camper zien we sporen van nieuwsgierig wild. Wij lagen veilig binnen!

Met een tikkeltje weemoed verlaten we Lake city, waarvan de mensen ons zo goed opgevangen hebben.

Onderweg zien we verschillende Wapiti herten. De sneeuw is verdwenen. Rond de middag trekt de hemel dicht, maar het blijft droog. We rijden rond de Gunnison, machtige besneeuwde pieken.

Het infocentrum van de Black Canyon, ligt onder een zwaar sneeuwtapijt. We zitten weer op 2000 m.

We genieten er van de knusse warmte, drinken een koffie en kijken naar de informatieve film. De canyon is 600 m diep, smal en heeft loodrechte zwarte wanden.

Avontuurlijke waaghalzen hebben ooit een spoorlijn aangelegd in de smalle donkere kloof, naast de kolkende rivier!

De 'ranger' van dienst weet ons te vertellen dat een deel van de camping open is, het water is wel afgesloten. Voor de halve prijs (6 $) kunnen we overnachten. In de canyon hangt nu een dik misttapijt. Hopend op beter weer morgen, installeren we ons op de camping. We draaien de verwarming wat hoger en genieten van de serie 'Christoffel Columbus', goed voor 5 h film. Halverwege nemen we een koffiepauze met donuts en brownies!

Black Canyon of the Gunnison – 13 mei

's Nachts is er 10 cm sneeuw bijgevallen, de lucht is blauw.

We zitten in berengebied; overal op de camping vind je 'bearboxes': metalen kasten waar je als kampeerder je eten moet in opbergen. Beren ruiken tot op 8 km en zijn zeer vindingrijk om frigoboxen of camperdeuren te openen. Ook keren ze regelmatig terug naar plekken waar ze ooit iets vonden.

Er staan zware straffen op het niet respecteren van deze regels!

We rijden langs de zuidkant van de canyon; op regelmatige plekken zijn er duizelingwekkende uitzichten. De sneeuw op de zwarte rotsformaties accentueert het geheel. De kolkende rivier, nu iets meer in toom gehouden door een hoger gelegen dam, is zichtbaar aanwezig.

Onderweg zien we weer regelmatig herten, en plots, als een bliksemflits twee coyotes de baan oversteken.

We verlaten het park en volgen langs de noordkant van de canyon een kronkelende weg met prachtige uitzichten. Iets voor Crawford vinden we in het Gunnison National Forest aan de rivier 'Crystal Creek' een prachtige slaapplek.

We laten ons verleiden door enkele afleveringen van 'Eigen Kweek'.

Highway East70 – 14 mei

Weer een koude, heldere nacht …. op de waterplassen een dikke laag ijs. We ontbijten in het vredige landschap.

Via route 92 belanden we in Crawford, weer een van de vele typische dorpjes: bij ons zou het een zakdoek groot zijn, hier loop je kilometers, voor je het beseft!

Na enkele koffies in de lokale bar (ze vullen alsmaar bij!) stappen we naar de bibliotheek: daar is gratis internet. We checken onze mails, en controleren onze financiële toestand: we beschikken over een nieuwe schijf op onze 'creditcard'! Blij stappen we naar de bank en bevoorraden onze 'portemonnai'.

Via de McClure Pass (2700m), 3 dagen geleden nog gesloten, bereiken we Carbondale.

We vullen onze voorraadkast uitgebreid aan, drank nog steeds apart te kopen in een 'Liquor store'!

Bij 'Heidi's' eten we een Italiaans broodje, met 4 soorten vlees.

“Hoe kom je hier terecht?” vraagt de gerant.

“Mijn dochter noemt Heidi”, antwoord ik.

“Volgende maal kom je hier, omwille van onze kwaliteit en service!” antwoordt hij lakoniek.

Voor geen deur te vangen, die Amerikanen!

De Highway 70 naar het oosten, of E70, de spoorlijn en de rivier lopen door een smalle kloof. Door plaatsgebrek lopen beide rijrichtingen van de highway soms deels boven mekaar!

We belanden in de mondaine 'ski-resorts': Aspen, Frisco. Hier een goedkope slaapplek vinden lijkt moeilijk. Via de 'havenmeester', van het nog dichtgevroren meer, belanden we aan de Walmart. Niet zo idyllisch, maar rustig.

Nederland – 15 mei

We rijden richting Rocky Mountains National Park. In Idaho Springs informeren we naar de toestand van de noordelijke route door het Park: meters sneeuw, en nog niet geruimd. Ons plan om van het westen, via de pas naar het oosten te rijden valt in duigen. We kiezen voor de oostkant.

De weersvoorspellingen zijn niet goed en we blijven in het oude mijnstadje hangen.

In de lokale brouwerij drinken we een biertje, gebaseerd op een 'Belgisch recept' (niet slecht, maar alle vergelijk is zoek!) en eten een Mexicaanse enchillada.

De zon is af en toe van de partij en we besluiten toch maar door te rijden. We bereiken Nederland!

In 'Holland', zoals Lief zegt, vinden we een 'wild' plekje in het National Forest.

We zien er onze eerste 'moose' of eland.

De avondzon breek nog even door de wolken, we nemen onze tijd om een lekkere bolognaisesaus te maken. Een 'klein proevertje', na onze enchilada, en nog drie porties in de freezer, voor later.

Rocky Mountains NP – 16 mei

Blauwe lucht, een vroege ochtendwandeling in de natuur.

Lief bakt spek, we soppen het Amerikaanse brood in de pan en het smaakt weliswaar!

We kuieren nog wat door ontwakend Nederland (één straat groot) en rijden richting Rockies!

In het park zoeken we snel een plekje op de enige geopende camping. Van onze picnictafel kijken we uit op een dal met een 30-tal grazende Wapitiherten!

De bewolking neemt toe. We besluiten in het park wat rond te toeren met de camper. Via Horseshoe rijden we naar Sheep Lakes.

John, een ranger, heeft enkele bighorn-schapen gespot, hoog in de bergen.

We rijden richting Trail Ridge Road, dat verbinding geeft met het westen van het park, en nu nog gesloten. Aan de wegversperring parkeren we onze camper. Ik loop nog een eindje over de afgesloten weg; adembenemend mooi, pakkend op je adem (3700 m hoog!).

Tussen metershoge sneeuwmuren rijden we terug naar de camping. Onderweg stoppen we regelmatig voor loslopend wild! Herten, wilde kalkoenen, marmotten …

Na 4 dagen sneeuw en ijs kunnen we, Lief zonder Thermisch ondergoed, buiten eten. Ik koop wat houtblokken en maak kampvuurtje!

Rocky Mountains NP – 17 mei

's Nachts zetten ze de hemelsluizen open, met bakken valt het uit de lucht! We kruipen wat dichter bijeen.

We ontwaken onder een blauwe hemel, de tent-kampeerders zien er wat verzopen uit. De vallei met grazende herten is leeg, ze zochten waarschijnlijk meer beschutte plekken op.

We rijden door het park en ontbijten ergens onderweg. Aan Bear Lake trekken we onze stapschoenen aan en kiezen er voor de tocht naar Emerald Lake, een nog dichtgevroren gletsjermeer op 3600 m hoogte. Afstand: 3 km, hoogteverschil: 300 m.

De tocht is vermoeiend, regelmatig stoppen we om op adem te komen. We zien verschillende mensen op sneeuwschoenen, handig stappen lijkt me! Het winterlandschap is wondermooi! 

Aan het meer ontmoeten we een koppel uit Ingelmunster (30 en 27 jaar), zij jaloers dat we 10 weken onderweg zijn. Achteraf blijkt dat zij al 3 jaar rondtrekken (Australië, Nieuw Zeeland, Canada, Amerika) en werken met reizen combineren. Toen werden wij even stikjaloers, op die leeftijd hiervoor kiezen. Chapeau!

We rijden via een smalle canyon oostwaarts richting Loveland en zien dat verschillende huizen langs de rivier volledig ondermijnd zijn of weggespoeld, hele stukken van de oevers zijn verdwenen. In september 2013, werd het gebied geteisterd door zwaar noodweer. Een dam in het Nationaal Park, hogerop, dreigde te begeven. De 'schuiven' werden geopend, met alle gevolgen vandien.

We vinden een slaapplek op de Walmart-parking in Loveland.

Na weken absoluut stille nachten, was dit een hel, met sirenes en drukte van een grootstad!