Dag 4 - 10

Montezuma Castle – 18 april

Onze 'camping-parking' staat bijna vol. 's Nachts is nog een bonte mengeling van auto's, tentjes, openluchtslapers toegekomen. Terwijl we buiten ontbijten zien we hier en daar wat activiteit van ontwakende mensen op het terrein.

We slaan een 'babbelke' met onze Duitse buurtjes. Zij hebben een 'King Size' camper van Cruise America; voor hun is de USA-trip ook een 'pensioen kadoke'.

We rijden richting Montezuma Castle: een pueblo uit de 12de eeuw, gebouwd door de Sinagua-indianen, in een steile rotswand boven de Beaver Creek. Een jonge ranger geeft uitleg over het doen en laten van de Sinagua's. Hij geeft de info op heel humoristische manier, Lief hangt aan zijn lippen ….!

We rijden ondertussen over overgebleven stukken van de route 66, met nostalgische motels en winkeltjes, bars die overlopen van nostalgie!! Elvis, Marilyn Monroe, James Dean, sierlijke Buicks en Chevrolets zorgen voor de sfeer.

We belanden in Jerome, een van de vele 'Ghost Towns' in de streek.

Op de parking van de vroegere mijn ontmoeten we 2 twintigers, 'spelend?' met de frisbee. Op de vraag of we hier ergens kunnen overnachten, antwoordt Dean dat hij de Sheriff wel zal verwittigen dat wij hier staan.

“Jerome is such a small town, it won't be a problem”

Amazing America !!

Jerome – 19 april

In Jerome is van 1892-1953 een mengeling van metalen gevonden : goud, zilver, koper, nikkel. De goudproductie bedroeg 57 ton!!

De stad groeide op korte tijd uit tot 15.000 inwoners. Met de crisis van 1929 geraakte alles in verval en werd Jerome een spookstad. In 1976, toen ik de stad bezocht, trof ik hier en daar nog een oude, uitgemergelde mijnwerker aan.

Nu is Jerome gerenoveerd en bruist het van toeristische activiteit. Kuierend door de straten bemerken we een voormalig bordeel, uitgebaat door ene Jennie Bauters, een Belgische die hier aankwam in 1896. Men beweert dat ze de rijkste dame van Arizona werd!

We rijden door richting Sedona, een gebied gekenmerkt door terracotta-rode rotsen. Velen geloven dat de bergen magische, mysterieuze krachten uitstralen. Het is dan ook een centrum waar 'new age' mensen samenkomen. Wij genoten van de pracht van de natuur.

Paaszaterdag, alle camperplaatsen zijn volzet.

We zoeken een slaapplek in Flagstaff, met de hulp van een 'ranger' vinden we een prachtplek aan het Marshall Lake, midden in de natuur.

Grand Canyon – 20 april

We worden wakker voor de zon en gaan wandelen in de vrieskou. We zitten op 2000 m. We hopen wild te verschalken, maar het blijft bij sporen zoeken, waarbij Lief haar indiaanse trekjes aan bod komen.

Na een heerlijk ontbijt, met zicht op de besneeuwde San Fransisco peak, 12600 voet hoog, zetten we koers naar de Grand Canyon. We rijden door het Navajo reservaat, droevig hoe de indianen wonen en gekleed zijn. Sommigen verkopen sieraden, anderen ondergaan hun lot op een gelaten wijze. Triest hoe hun ooit zo grote fierheid door de blanke man de kop werd ingedrukt.

Na een korte stop bij Little Colorado, uitgebaat door de Navajo's, rijden we naar Desert View, het meest oostelijke deel van de Grand Canyon. We stoppen op verschillende 'view points', het ene al spectaculairder dan het andere. Soms zien we de majestueuze rivier, met de verrekijker bemerken we af en toe een voorbijdobberend vlot of kano. Ooit was er een wachttijd van 30 jaar om de rivier met een eigen kano af te varen (grootouders 'bestelden' een afvaart voor hun nog ongeboren kleinkind), tegenwoordig werkt men met een lotingssysteem, vertelde ons een indiaan.

Aangekomen in Grand Canyon Village, zoeken we een slaapplek. De officiële plek is volzet, ze verwijzen ons door naar 'Mather campground', eigenlijk voor tenten maar 'give it a try' ….

Yes een kleine camper van 19 voet kan hier ook wel staan.

Lief stooft snel wat lekkers klaar, voor mijn eerste biertje op is zitten we aan tafel!

We nemen een verkwikkende douche, ontmoeten een dame die ons warm maakt voor een tripje 'in' de canyon. Morgen willen we ook nog een korte busrit maken bij zonsopgang.

Ons programma is weer goed gevuld!

In de omtrek branden de kampvuurtjes, wij gaan vroeg naar bed. De wekker staat op 5h.

Dit is pas vakantie!!

Grand Canyon – 21 april

Het is nog donker! In alle stilte proberen we te vertrekken, het hele kamp ligt nog in een diepe slaap.

De US is uitgestrekt, zo ook de campground. Het duurt even voor we de weg naar de 'shuttle' bus vinden. Die rijdt voor onze ogen weg.

Wachten in de vrieskou! De sfeer ligt tegen het vriespunt.

De warmte in de bus, de prachtige vergezichten bij de opkomende zon onderweg, doen snel alle leed vergeten. We stappen af, genieten, eten een hapje, stappen een eindje en nemen de volgende bus naar het westen. Op onze terugweg, vliegt plots een grote vogel over de baan 'Turkey Vulture' vertelt ons de chauffeur.

Terug naar de camper, klaarmaken voor onze 'trekking' (voldoende water, eten, een zaklamp, je weet maar nooit, regenkledij). Dan richting 'Bright Angel trail'. Een mens doet hier kilometers voor hij aan iets begint!!

Planning : 925 m dalen op 7 km, geen probleem, terug …. dat zien we wel!!

Het is 9.30h. Tijdens de afdaling verandert het gesteente van grijswit over terracotta naar kopergroen.

Na 2.30h dalen belanden we in een groene oase: 'Indian Garden'. In schril contrast met de afdaling, staat hier een bos met 2-3 m dikke bomen. Een bonte mengeling trekkers, met rugzakken veel zwaarder dan de onze blijven er overnachten!!

13.00 h. Na een korte eetpauze, waarbij we belaagd worden door eekhoorns, vatten we de terugweg aan. De zon brandt hevig, we snakken naar wat stukjes schaduw. De paden, o zo vlot in het dalen, lijken nu soms struikelblokken. Gelukkig kunnen we onderweg af en toe water bijtanken.

Tijdens de klim zien we een slang en een jong wapiti hert.

Rond 16.00 h bereiken we de top; moe, afgepeigerd maar euforisch. We weten beiden dat morgen loontje om zijn boontje komt, maar dit hadden we niet willen missen!

We besluiten 'snel' terug naar de 'mather campground' te trekken; alle plaatsen zijn echter volzet.

We rijden het National Park uit, en vinden een slaapplek onder Tusayan, in een National Forest Park. Heel basic, maar gratis en moederziel alleen met de natuur!

Lief vindt nog de moed om achter het fornuis te duiken, we eten in stilte, genieten van de ondergaande zon en kruipen heel vroeg in bed!

Route 66 – 22 april

We ontwaken tussen de hoge sparren. Plots zie ik een hert op een 10 tal meter van de camper. Een Wapiti mannetje, met groot gewei en 2 wijfjes.

Stil verlaten we de camper, en spoorzoeker Lief brengt ons op hun pad. Adembenemend. Snel een foto, het mannetje verschalkt ons, een wijfje krijgen we in het vizier.

Vandaag rijden we een stuk 'route 66': Seligman, Kingman, Oatman; namen als klokken.

Het bruist hier van de 'fifties' sfeer. De luid toeterende 'Santa Fe', met tot 100 goederenwagons, voortgetrokken door 4 stoere locomotieven is alom aanwezig.

Lief geraakt niet uitgekeken op de 'Harley Davidsons' of op de stoere binken die ze berijden. Geen mens zal het ooit weten! Haar 'Fuji' camera klikt aanhoudend. Ik ben er gerust in!

In Kingman eten we voor het eerst een lekkere hamburger bij 'Jack In the box', die ik nog ken van een vroegere reis, 40 jaar geleden. Nostalgie!!

Bij het afhalen van vers geld loopt een en ander fout, waardoor onze creditkaart is geblokkeerd.

Paniek, nog 35 $ cash en 70 € (waarmee je hier nergens terecht kunt, behalve in een casino, 60 km van hier!!)

We belanden in de Mohave State Bank, waar zeer hulpvaardig personeel, tot een half uur na sluitingstijd een oplossing probeert te verzinnen. Ik krijg de kans een mail te sturen naar onze bank om het 'probleem' te melden.

Plots komt 'Dan Del', de bankdirecteur vragen wat er aan de hand is. Begripsvol loopt hij naar buiten en komt met wat dollars naar binnen ….. 5 x 20! 100 $ om ons uit de nood te helpen. Lief doet verwoede pogingen om onze 70 € te aanvaarden. Geen sprake van. “Ik wens jullie nog een aangenaam verblijf in de US”!

Aan de grond genageld, tranen in de ogen, zien we hem verdwijnen in zijn kantoor.

Later op de avond hebben we de 70€, met een bedankbriefje, in de bus van de bank gedeponeerd.

We slapen op de parking van de Mohave bank, het wifi signaal is er sterk genoeg, en we versturen ons eerste reisverslag!

Om 1h 's nachts (9h Belgische tijd) belt de Argenta bank dat alles weer in orde is. We gaan met een gerust gevoel onder de wol.

Route 66/Las Vegas – 23 april

Weer een stukje route 66, in de jaren 1930, na de economische crisis met veel werkloosheid, de route naar het westen waar velen een nieuwe toekomst probeerden te zoeken. Onvoorbereid, met versleten wagens, strandden velen ergens onderweg. De vele wrakken zijn hiervan stille getuigen.

De weg versmalt en is in slechte staat, trucks zijn hier niet meer toegelaten.

We naderen Oatman, ooit een groot mijnwerksersdorp, later vervallen en nu weer toeristisch uitgebaat. Er heerst een gezellige sfeer. Dit WE is er een groot motortreffen, het stadje zal overspoeld worden door duizenden 'motards', alles wordt in gereedheid gebracht.

We genieten van de gezellige 'pre sfeer', een country-blues band zet zijn beste beentje voor om al wat volk te lokken, de ezeltjes lopen door de straten, we drinken een koffie in het Oatman hotel, waar ooit Clark Gable en Greer Garson hun huwelijksnacht doorbrachten.

Oatman was ook het decor voor de film 'How the West was won'.

Jammer dat onze tijd beperkt is, anders bleven we hier zeker hangen!!

We trekken naar Las Vegas, een eindeloos eentonig stuk rijden, maar met de gepaste bijzit en wat countrymuziek uit de boxen best wel te doen!!

Eerder toevallig neem ik de juiste afrit, en voor we het weten staan we op de 'Road Runner' campground, op Boulder Highway, voor 17$, inclusief douches en zwembad, een meevaller in een grootstad.

Gauw de bus, voor 2$, naar de strip. Lief probeert de rit op haar plan te volgen. De zwarte, ruim 100 kg wegende vrouwelijke chauffeur, bemerkt haar ongerustheid en stelt haar gerust: “Relax! Sit down, honey! It's at least an half hour drive!”

Gerustgesteld komt Lief terug naast mij zitten.

Las Vegas is niet onder woorden te brengen, twee dingen komen in ons op : grootheidswaanzin en dekadentie! Te bedenken dat hier hotels met 3000 kamers en 9000 man personeel volle bak draaien, met airco op volle toeren, water in overvloed, midden in een woestijn!

De verschillende casino's met elk hun eigen thema zijn weliswaar prachtig uitgebouwd. We begonnen met Ceasar's Palace, je waant je in het oude Rome. Het complex is danig groot, honderde slotmachines, speeltafels allerlei, restaurants, luxueuze winkels, overdekte winkelgalerijen met een wolkenhemel die varieert met de zonnestand (het lijkt of je buiten loopt).

Venetië, Parijs, Luxor, Bellagio (met elk kwartier een spetterend waterballet)…. alles komt aan bod.

De drukte op de 'strip', zo'n 7 km lang lijkt op de Meir, of de Nieuwstraat op koopjesdagen. Perfekte immitaties van Michael Jackson, schaars geklede dames met veren getooid, nodigen je uit voor een foto. Kosten 1$ voor elk meisje. Velen trappen erin, snel verdiend geld!!

Het is niet te schatten hoeveel miljoenen dollar hier op een avond/nacht over de toonbank gaan aan gokken, eten, shoppen en overnachting.Ik bedenk dat hier elke nacht toch wel enkele tientallen? blut naar huis gaan!

Rond 23h, moegewandeld nemen we de bus terug naar onze Road Runner campground.