Van Petaluma naar Sf en terug naar huis

De laatste ochtend in Fort Bragg zijn we nog even teruggegaan… Er was het Skunk-Railroad-museum met een modelspoorbaan die laat zien hoe men vroeger bomen kapte, versleepte en op de trein naar San Francisco vervoerden. Imposant gemaakt, met veel details…

We zwaaiden de Skunk-train uit, die zo heet omdat in de tijd van de stoomlocomotieven de geur die er vooruit werd geblazen rook als een stinkdier… Nu als diesel is dat een stuk minder.

We zetten koers naar Petaluma, even boven San Francisco maar met een beter klimaat: zon! We werden achtervolgd door wolken en mistflarden. Een van de inwoners vertelde dat San Fracisco en de baai eromheen wel 40 micro-klimaten telt:  als het in het achterland (erg) warm is, zuigt de hete lucht de koude, natte lucht uit zee aan en die trekt als mist de baai in. Zo ontstaat als het ware een hoefijzer van koude , natte lucht dat om de landtongen van de baai hangt. Logisch dus dat Petaluma, een half uur rijden van San Francisco, prachtig weer heeft en daar gaan we nog twee dagen van genieten.

Het plaatsje is erg gezellig,het museum natuurlijk dicht op maandag en zo belanden we snel terug op de camping. Erg fijn, zo’n zwembadje, ook al is het maar 2 meter diep. Zo doen we nog wat zon op. 

Dinsdagmorgen vroeg op, we gaan alvast langs Roadbear om het vertrek voor te bereiden. We hebben lichte schade opgelopen en willen dat niet maandagochtend hoeven te regelen.  We spreken alles door en kunnen nu maandagochtend in één keer door naar het vliegveld.  

Na dat bezoek eten we we wat vietnamees in San Leandro. Dat hoort ook bij Amerika, nietwaar?… en rijden dan naar de Marin RV camping.

Die kennen we nog van 7 jaar geleden: er is niets veranderd…Er is een busverbinding naar de stad én een ferry direct naar het centrum. 

We gaan met de ferry naar pier 23 en staan daar perplex: overal mensen, alle winkeltjes open en een drukte van belang. Toen we aankwamen de eerste dag was het hier werklijk uitgestorven en kwamen we bijna geen mensen tegen. Wat een verschil!  De afgelopen zes weken is de stad weer tot leven gekomen, zo bevestigen verschillende mensen ons.

We kunnen dus met een gerust hart lopen door de stad.  We stappen uit bij de Golden Gate brug, bezoeken het MOMA (valt een beetje tegen, maar wat een prachtige Calders!)

én ontdekken de swatch store, waar …..zomaar een Moonswatch is te verkrijgen! De Jupiter (bruin) is mooier dan de groene tegenhanger en dus ben ik nu de trotse bezitter van een Omega-Swatch. 

We winkelen nog wat in Haight-Ashbury (het oude centrum van de hippie-wereld, nu erg toeristisch maar nu dus erg gezellig), lopen door het Golden Gate park en ontdekken daar de Janis-Joplin-Boom

en de Aids memorial-Grove. San Francisco is destijds zwaar getroffen door Aids en heeft ter herinnering aan de gestorvenen een deel van het park ingericht als herinneringsplek. Zaterdag is het “Flagging in the park” en dat betekent veel mensen die met prachtige vlaggen staan te zwaaien op house-muziek die hoort bij de disko’s uit de 80’s en 90’s.

We bezoeken ook nog een keer Castro, de wijk die in de jaren 80 als bolwerk van verzet tegen bijvoorbeeld Anita Bryant opkwam tegen discriminatie…en waar nog steeds veel extravagante lieden uiting geven aan hun geaardheid. Een heel gezellige buurt, dat zeker.   Margot gaat op de photo met een “Priscilla”, queen of the desert met als wapenspreuk: “ban guns not gays”.

Na een lange tramrit met een antieke tram belanden we op Fishermans Warf, een kermis met 100en toeristen en daarmee het getalsmatig hoogtepunt qua mensen om ons heen. We vinden nog een leuke tent en genieten daar van een geweldige Tequila…die gaan we thuis zeker ook zoeken.

Vandaag schuiven we de pull-out nog even uit om de ruimte te hebben om op te ruimen… als jullie dit lezen zitten we waarschijnlijk al op het vliegveld.  Alles ingecheckt en ingepakt, de meeste souvenirs in de handbagage, je kunt niet weten….

Bedankt voor het meelezen en meeleven,

Tot in Nederland,

Groeten, 

The travelling roadbears.