Van Portland naar Crater Lake: Scenic byways

De laatste avond besloten we nog een kleine wandeling te maken en belandden in wat zeker een betere buitenwijk mag heten, allemaal grote drive-in woningen en een dorp van woonboten…

Geen Dakloze te zien en de mensen die we spraken waren allemaal aardig toeschietelijk. Over een ding waren ze het eens: Portland was het echt niet meer…het zou wel jaren duren dat weer op te bouwen. Portland heeft een “ free housing project”. Maar alleen degene die geen drug of alcoholprobleem hebben kunnen daar terecht. In combinatie van drug-vrijheid met een redelijke uitkering voor de daklozen geeft dat een vreemd beeld: oplossingen zijn er maar worden niet gebruikt. Laat Rutte het maar niet horen…

De eerste halte was een stuwdam in de Columbia-rivier. De rivier is de toegang tot de paaigronden van zalmen en forellen, dus vis genoeg… er zijn veel hoogteverschillen en dus verschillende dammen en sluizen. we namen een kijkje bij de stuw, de vistrappen en de glazen wand die ze benden hadden gemaakt, zodat je de vissen stroomopwaarts kon zien zwemmen…. 

Margot maakte de foto’s van de lamprey die zich vastzuigt aan het glas… een lokale vis-soort-paling die alleen gevangen en gegeten mag worden door de lokale indianen, die het alleenrecht daarop hebben terug gekregen. (Ter irritatie van de lokale [blanke] bewoners). 

De biologen van de dam vangen geregeld lamprey om ze te meten en te beschermen.

In the Dalles stonden visverkopers met zelf gevangen en gerookte zalm… Daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. Alleen paste de verse zalm van 5 kilo niet in de koelkast….

We kamperen in het Deschutes River State park, prachtig aan de rivier en veel bomen met veel schaduw dus. We eten de heerlijke gerookte zalm, je proeft dat hij vers uit de rivier komt!

De volgende dag rijden we naar het oosten, want uit een gids blijkt dat een rit met scenic ways te zijn. Dat klopt. Op zoek naar een camping kwamen we bij de Crooked -river-gorge. Dat bleek een afdaling van ruim 1200 meter in een canyon waarin de Crooked rivier al honderdduizenden jaren de wanden uitslijt…We zitten niet voor niks op de “Journey through time byway” .

Gelukkig was er nog net één plekje vrij tussen de tentkampeerders… erg gezellig volk en de plekken zijn net zo graat als die voor de RV… maar goedkoper en gezelliger: hier zit iedereen buiten en er zijn veel kinderen…die zie je op RV-parks nauwelijks.

Bij de tocht terug zie je heel goed hoe diep de canyon is en hoe smal de brug er overheen… tweemaal 5 mijl dalen en klimmen en we zijn weer aan de overkant, op weg naar de John Day Fossil beds.  Ik dacht op de kaart kijkende dat het drie vindplaatsen waren, waarbij er één beschikt over een informatiecentrum/museum… Maar het gaat om een gigantisch gebied van een paar honderd vierkante kilometer, waar men drie plekken heeft ‘ aangewezen’ omdat die goed bereikbaar zijn (gemaakt) en de weg ernaartoe bijzonder SCENIC.  Nou dat klopt: achter iedere bocht weer een andere vorm van landschapsvorming, door vulkaanuitbarstingen, bosbranden en zeespiegeldalingen veroorzaakte grondlagen komen je steeds tegemoet… Soms in de vorm van een omhoog gedrukte laag die scheef omhoog komt, soms een verticaal uitgesleten basaltlaag met prachtige tetraëders, soms geel , soms rood, soms groen…. 

We worden er op gewezen dat we eigenlijk op de bodem van een 250 miljoen jaar oude aardlaag rijden en dat alles wat we om ons heen omhoog zien komen steeds jongere lagen zijn. Door aardbevingen, 10tallenjarenlange regenperiodes en vulkaanuitbarstingen zijn aardverschuivingen ontstaan die de vorige lagen bedekten en daarin kon weer 10.000 jaar een oerwoud groeien en daarna verzwolgen worden door de volgende aardverschuiving of lavalaag…. Het is moeilijk voor te stellen maar in de wanden om ons heen komt de historie van 250 miljoen jaar tot leven… als je een schep in de grond steekt vind je hier altijd wel wat…Alleen mag dat hier NIET; nog geen kiezel mag je in de aangewezen gebieden oppakken of meenemen. “Don’t disturb the dirt” is hier het devies: laat alles achter zoals je het vond, voor de volgende bezoeker.  Een lofwaardig streven, dat wel. 

De Painted Hills zijn als waterverfheuvels, het paleontologische museum is prachtig, je ziet er de fossielen die in dit gebied gevonden zijn… het gaat voornamelijk om kleinere beesten en veel plantenafdrukken… een sabeltandtijger en een rhinocerosachtige, een krokodil waren de grootste beesten. Men ontdekte hier de voorgangers van onze paarden, kleine beesten van hooguit een meter hoog…

De terugreis was prachtig, urenlang door de meest uiteenlopende rotsformaties en landschappen die afwisselend doen denken aan de Yellowstone, Grand canyon, Petra, Negev, Texel… Onderweg rijden we door Shaniko, een van de vele in de tijd bevroren dorpjes in het niks, waar de gebouwen van 200 jaar geleden nog staan … zoals de jail of het ‘ warehouse’ of the mercantile….

Soms denken we in een Bob Ross landschap te rijden!

Nu weer terug op de camping van drie dagen geleden maken we het plan voor de komende dagen: we gaan over de Barlow-pas , die een belangrijke rol speelde in de oregon-trail (de trek van ruim 150 duizend kolonisten vanuit Missouri naar Portland) op Mount Hood (met een witte muts, 11.000 ft ). ook op deze hoogte een waarschuwing...voor overstroming!

Als we verder rijden komen we langs Crater lake. En dat is een bezoek waard! Dat kratermeer is het restant van de 7000 jaar geleden ontplofte mount Mazama, De top van zo'n 500! Meter onytplofte, de kratervstortte in en vormde een meer waarbij de actieve mond nog als een eilandje zichtbaar is. Zo hoog ligt er nog sneeuw, terwijl het ‘beneden’ 35graden is! 

Onderweg naat Klamath Falls komen we nog een lokaal museum tegen, met de geschiedenis van de drie stammen die in deze contreien woonden. Uit de teksten aan de wand blijkt hoe het is gegaan: Thomas Jefferson vond het logisch dat de indianen minder land nodig hadden, de onteigeningswet legde een ‘ wettelijke” basis voor het inpikken van het land en de ‘ indian removal act’ deed hetzelfde voor het van hun land verdrijven van de oorspronkelijke bewoners.   Door een willekeurig stamhoofd tot wettelijke vertegenwoordiger te maken was dat allemaal juridisch juist verlopen.  Inmiddels zijn er allerlei reparatiewetten in gang, die de oorspronkelijke bewoners rechten als visvangst en wildjacht teruggeeft. 

En dan verder naar een camping bij de “Klamath Falls”. Die valt wat tegen en dus gaan we verder naar Lassen Volcanic, een van de namen op onze lijst.  We vinken er inmiddels een heleboel af… de terugweg is begonnen.