Langs de kust van Oregon naar Portland

Vanuit Cloverdale vertrokken we al vroeg, op weg naar de koele kust…Daarbij reden we door het gebied van de Redwoods, enorme bomen van wel 90 meter hoog…. Onderweg was er de ‘bekende’. Amerikaanse souvenirstand met houten beren in alle soorten en maten, een huis in de vorm van een schoen. En…de grootste totempaal uit een levende boom gehakt!  Je kunt het maar verzinnen!  En twee samen opgegroeide redwoods stonden natuurlijk symbool voor de Twin-towers…Daar was het 15 graden, wel weer wat overdreven maar we waren blij in de koelte te belanden. De kust van California en Oregon staat bekend om veel wolken en zelfs mistbanken…

De eerste dag in Crescent City was dan ook grijs en koel…heerlijk na de hitte van de afgelopen week! De camping staat midden in het redwood-park, met bomen van wel 90 meter hoog en met forse zijtakken… de tentcampeerders stonden in een soort van oerwoud, met gigantische boomstronken en prachtige doorkijkjes.  Het was al een genot om over de camping te wandelen.

In Crescent city is een haven met  lighthouse en een visrestaurant en daar gingen we natuurlijk even naar toe…we waren nummer drie in de wachtrij….gelukkig gingen de twee oudjes voor ons weg, zodat we precies voor de sluiting van de keuken (half zeven) nog konden bestellen.

Margot Clams, ik kreeg twee gerookte oesters en  Rockfish…je moet eten wat je nog niet kent, nietwaar? Was allemaal heerlijk. We kochten er ook nog wat gerookte zalm. Mmmmmm

 Maandag hadden we geluk: na de gewone ochtendmist werd het een prachtige dag met veel zon en geen wolken. We wilden ontbijten bij de het ‘ beste ontbijtrestaurant uit de streek’, een organic restaurant, de eerste die in dit stadje organic was begonnen, maar we waren helaas te laat. De sandwiches waren ook lekker. We hebben heerlijk over het strand gewandeld, een lange pier afgelopen en een stukje van de costal acces road gereden om in de sfeer te komen. Met de zalm uit het restaurant hadden we een tweede prima maaltijd in de camper.

Wandelen op een pier van een kilometer lang... er staat een waarschuwingsbord voor deze " pier of living dangerously" ... overal wordt hier voor gewaarschuwd...behalve voor tieners met een mitrailleur. Langs de kust overal bordjes "tsunami-gevaar" .

Vandaag reden we over highway 101 naar het noorden. Deze weg loopt langs het strand, over heuvels, soms door bossen of weilanden, twee keer een enorme brug over een baai en heel veel rotsen langs de kust met idyllische uitzichten, zoals het eilandje bij  Battle Rock op de foto.  
Op de foto een nogal eufemistische tekst over de " battle" : In 1851 landden er 9 soldaten, ze stelden een kanon op, laadden een kanon met schroot en schoten dat af toen 20 indianen naderden om te vragen wat men kwam doen. Geen wonder dat de Dene , de stam waar ze mee te maken hadden, kwaad waren . Na nog twee aanslagen verzamelden de Dene meer mannen en sloegen desoldaten op de vlucht. That's th truth!! Grappig genoeg hadden de Amerikanen een wet nodig om dat te rechtvaardigen:

Het was een dag met veel afwisseling en wederom veel zon maar niet zo krankzinnig warm meer. En dat blijft voorlopig zo, tot we weer het binnenland in gaan. Maar eerst genieten van de duinen in North Bend. Een enorm groot gebied met heel hoge zandduinen en een camping vol met 4-wheel-drives voor groot en klein.

Veel herrie, maar ook veel reuring, wat dat betreft was het de afgelopen dagen wat saaier!  Iedereen heeft hier meerdere off-road-vehicels, waarmee ze door de duinen scheuren, van soms wel 70 meter hoog! (Wat moet je anders met duinen,nietwaar??)

We bezochten Coos Bay, een leuk havenstadje, aten clam-stew en gerookte oesters (vers uit de zee natuurlijk) en reden de volgende dag langs de kust omhoog, Op naar Newport (grootste brug, het staat er hier vol mee!  De pijlers zijn opgebouwd als art-nouveau torens).

Van tijd tot tijd een tsunami-waarschuwing. Blijkt dat de omstandigheden hier ongeveer geljk kunnen zijn aan die grote van Fukuyima... een drijvend ponton dat daar was losgeslagen dreef 15 maanden!  later hier de haven van Newport binnen... Nu staat langs de kust op alle plekken die lager zijn dan ... meter een begin- en eindbordje: tsunami-danger.

De kustweg is lang en kronkelig, met klimmen en dalen, soms wel een kilometer omhoog omdat er geen starnd is, soms bijna over het strand. Na 3 uur begint dat wat te vervelen en we slaan af op weg naar Salem.