Van Lassen Volcanic naar Fort Bragg… terug naar de kust.

Lassen Volcanic is een enorm groot gebied met vulkanen, waaronder de crater lake. Dat is een krater die is ontstaan door de ontploffing van een 15000 voet hoge vulkaan, waar de ruim 500! meter hoge top vanaf is geblazen…en dat schiep dus een gebied vol lava, enorme stenenregen en een kratermeer waarin nog een vulkaantje staat. Het is het diepste meer met helder water in amerika, 2000 voet diep en knalblauw water. De weg die eromheen loopt is ruim 31 mijl… Als je met de klok mee rijdt, kun je steeds op een turnout even parkeren om te kijken. Op sommige plaatsen ligt nog sneeuw.

De weg terug is lang en bochtig… hard werken voor de chauffeur en ook een beetje eng voor de bijrijder. We zijn blij als we weer op de ‘ begane grond’ zijn (op 2000 voet). Maar die weg is wel erg mooi, met op een plek de zwavelbronnen, die spontaan opwellen uit de grond. We dachten eerst aan brand, toen aan versleten autobanden en opeens was daar die zwavelgeur….  

Even later weer een smaragden meer, je komt hier van alles tegen.  

Op de weg terug naar Shingleton, waar de camping is, nemen we een verkeerde afslag en komen uiteindelijk op een doodlopende weg in een uitgestrekt woud. Gelukkig konden we ergens keren en moesten toen een steile weg afdalen naar een brug met slechts één rijbaan… na een spannende tocht kwamen weer terug op de camping. Gelukkig was (het stadje) Redding nabij!  Daar hebben we heerlijk ontbeten, bij black bear diner. Het is moeilijk kiezen....

Omdat het wel weer erg heet werd besloten we naar de kust te rijden…een tocht van 150 mijl dwars door de bergen…onderweg kwamen we een museum tegen met ‘ alles over Bigfoot' , een legende die lijkt op die van de Yeti in Tibet.

Ze hebben er zelfs een schedel uit China, die moet bewijzen dat het familieleden zijn… Margot gelooft er wel in, dat een vier meter hoog wezen zich al eeuwenlang voor de mens verborgen kan houden maar af en toe wel een teken van leven geeft… De vrouw in het museum wijdde er een deel van haar leven aan: “ als je het geluid van Bigfoot eenmaal hebt gehoord, geloof je er in. En er zijn 8millimeterfilmpjes, die kun je niet zo makkelijk manipuleren, waarop iets is te zien.”

Ik verlustigde me inmiddels aan de enorme brandkast, die in een  hoekstond, en aan de piano uit 1840! die met paard en wagen over de bergen hiernaartoe was gesleept…

Uiteindelijk belandden we in Trinidad. Men heeft hier een voorkeur voor exotische namen, want ook Samoa staat hier op de kaart. Ze hebben hier een prachtig strand en de kleinste vuurtoren van de Californische kust..

De volgende dag belanden we bij Johnny’s at the beach, een vrij lege parkeerplaats met een erg aardige beheerder (Johnny) , die ons dringend vroeg een goede recensie te geven… Dat doen we want het is er heerlijk weer èn er is een visrestaurant om de hoek. 

Als we een eindje wandelen, zien we nog twee zeehonden in het wild… Als we ook nog een witte en grijze reiger op de steiger zien, is onze vakantie compleet…meer dieren hebben we tot nu toe niet gezien, alle berenkasten ten spijt.

In Eureka bevindt zich een heuse pawn-shop. We zijn fan van de tv-serie “Pawn stars”.

En deze kans laat ik niet lopen. Margot signaleert een bijzondere uitgave van het klassieke Buck-knife en zo verlaat ik de tent als de trotse bezitter. We proberen als souvenir alleen Amerikaans spul mee te nemen…dat valt dus niet mee.

In de Western-store blijkt maar weer eens hoe authentiek alles hier is, en waarom we altijd de etiketten lezen: dit bloesje is authentiek western, maar made in … 

De laatste 2 weken zijn ingegaan en we maken nu plannen op basis van het weer: behalve vandaag blijft het aan de kust mistig en 15 graden, en 60 mijl landinwaarts is het 20 graden warmer. We gaan dus een eindje landinwaarts, en rijden dan door de Avenue of the Giants, een weg van ruim 30 mijl door het redwoodwoud. Een geweldige ervaring, de bomen zijn tussen de 80 en 100 meter hoog en de weg lijkt soms wel een tunnel tussen de bomen, met de zon die er in schijnt.  

Bij het informatiecentrum kun je zien hoe groot zijn stam eigenlijk is: wel 6 a 7 meter in doorsnee! Een omgevallen exemplaar waarvan het midden weg is, laat dat goed zien.  

In het centrum staat een soort vrachtauto, die uit een boomstam is gehakt-en-gezaagd. Onderweg nog een huis dat in een levende boom is uitgehakt,ze maken hier overal een kermis van!

We zitten nu in Fort Bragg, een kustplaatsje met een vissershaven en een prachtige baai… Toen we aankwamen was het opeens mistig, 

maar vanmorgen werden we wakker in de zon en dus hebben we een grote strandwandeling gemaakt… 

Fort Bragg is een plaats waar de boomstammen met de boot werden doorgevoerd naar andere plaatsen... ze hebben hier ervaring met bomen kappen en nog ieder jaar nog een houthakkerswedstrijd...

We kwamen een herinnering aan dit tijdperk tegen:  7 meter doorsnede, een zaag van 8 meter lang...en een werkje van 80manuren om door te zagen.... je krijgt er wel ontzag voor...

Morgen gaan we nog een stukje zuidelijker, naar de bananenkust. Dat is een deel dat altijd warmer en droger is dan de rest van de kust…we zijn benieuwd. 

Daar maken we het plan voor de laatste dagen: een leuke plek als uitgangsbasis voor SanFrancisco en een lijstje van te bezoeken bezienswaardigheden, waaronder het SF Moma, de wijk Castro. En de Haight Ashbury is daar natuurlijk ook weer bij…