Van Newport naar Salem en Portland

Van Salem naar Portland. Na de zandduinen van Oregon en de haven van Newport reden we naar het binnenland, omdat het daar zonniger zou zijn.. Het landschap veranderde in een frans heuvelland, met wel altijd maar weer die bergen in de verte, op een gegeven moment zelfs aan twee kanten, want we rijden door de vallei tussen de Coast region en de Dascade Range naar Salem. In verband met de 4th of July waren campings dicht in de buurt van Portland vol en duur…dus beleven we op een afstand van een uur rijden….voor Amerikaanse begrippen nog steeds ‘ om de hoek’ . Ieder keer trap ik er weer in: dichtbij is minimaal 10 minuten met de auto en dat kun je dus niet lopen.

In Salem was het heritage centre, met herinneringen aan het glorieuze begin van Salem (denk: aleikum…is afgeleid van Shalom en is gesticht door streng gelovige presbiterianen).

Gelukkig is daar Uber en dus kwamen we na 20 minuten rijden in het centrum van Salem aan.. Het centrum omvat 4 historische huizen (op de foto is het lastig het historische huis uit 1840 te onderscheiden van het moderne huis net buiten het terrein, niet?)en een wolverwerkingsfabriek, waar vroeger wollen dekens werden gemaakt. In de kelder de wateraangedreven machines, op zolder een grote verzameling weefgetouwen. Die werden vaak gedoneerd door scholen, nadat het vak handvaardigheid/textiele werkvormen is afgeschaft…klink bekend niet??

Na dit historisch bezoek liepen we in een half uur naar het centrum van Salem, dat aan de oever van de rivier de Willamette ligt. We ontdekten daar een raderbootboot , zoals die op de mississippi rondvoeren. Dit exemplaar bleek in 1990 gebouwd en speciaal hiernaartoe vervoerd door de eigenaar, die het exploiteerde voor feesten en partijen. We boekten voor een brunch de volgende ochtend…

3 juli was er verder niets te doen in Salem. We hoorden dat er GEEN 4th of july parade was, maar wel in het nabijgelegen Independence (er is in iedere staat wel een plaatsje dat zo heet!). Dat ligt maar een half uur rijden hiervandaan en dat is dus een buur-stadje.

De brunch was een belevenis, met wel 20 gasten aan boord en zelfs een barber-choir dat de Oregon Historic Minstrels heette. Hun uitdossing maakte het een echt Amerikaanse ochtend…

Omdat we niet wisten wat een Mimosa was (champagne met ananas!?) kregen we die cadeau van onze achterburen. Verder bleek het uurtje op- en neer varen een afstand van een kilometer te beslaan. Maar we hebben lekker gegeten, het was net op toen we weer aanlegden. 4th of july: vroeg op en snel naar Independence, waar de mensen al vanaf 10 uur klaar zaten voor de optocht.

12 uur zou die beginnen, rond 1 uur was die in het centrum. Eerst de brandweerauto (loeiend) dan een militair (staat voor alle troepen) dan een vertegenwoordiging van de eerste kolonisten en ook nog Superman…daarna een bont gezelschap van reclame-auto’s en zelfs een bejaardentehuis (for the well-doing). Het duurde alles bij elkaar wel twee uur en er hing een soort opgewonden sfeer, maar wel gezellig. (zoals….op koninginnedag) We zijn dan ook flink geschrokken van de berichten over de aanslag in Chicago…wat een disaster…kan zomaar overal gebeuren. Hier was niks van te merken.

Om 5 uur begon het gratis muziekgebeuren, met een plaatselijke band (de slumjugglers) en daarna Johnny wheels (zanger in rolstoel) en de swampmonkeys). Toen was het wel genoeg en reden we naar huis (als je ergens 3 dagen staat voelt het vanzelf als thuis, al is het een betonnen plaat met kraan). Morgen naar Portland, de druk zal er dan wel af zijn bij de campings.

Op weg naar Portland viel al op dat er steeds meer tentjes en tentenkampen waren te zien langs de snelweg, onder viaducten enzo. Wandelen zal hier geen pretje zijn… De dichtstbijzijnde camping aan de marine-road is een RV_park met geen voorzieningen en geen aansluiting op openbaar vervoer. We namen weer een Uber die ons naar het centrum zou brengen… hij zette ons af op een pleintje met een paar foodtrucks en zei dat dit “ Downtown Portland” was. We waren wat gedesorienteerd, hadden nog geen plattegrond en dwaalden op aanwijzing van een passant naar het centrum van de actie in Portland. We schrokken van de leegte, de gesloten winkels en de vele homeless en verwarde personen op straat. Een schreeuwer in de ene straat, iemand met een box en geluidssterkte op 10 bij een bushalte, verschillende verschijningen van armoede kwamen langs…

Van de aangekondigde winkelstraten met leuke shops en inspirerende galerieën was niets te vinden… op zoek naar een boekwinkel (volgens de gids een heel huizenblok met boeken) liepen we weer tegen een tentenkamp aan… We namen de tram terug naar het expo-terrein vlakbij de camping en bestelden daar een Uber…die ons weer voor de deur afzette. We waren allebei behoorlijk geschrokken en aangeslagen, zoveel ellende en armoede. Volgens onze Uber chauffeur David is vorig jaar alles ingestort hier en dat was te merken. Er waren zelfs relletjes geweest afgelopen weekend. We voelden ons erg onveilig, dus blij dat we weer bij onze RV terug waren.

Vandaag maken we pas op de plaats en plannen de tocht naar de Painted hills, naar de John Day Fossilbeds en langs verschillende Scenic routes… we bespreken alvast een camping voor morgen als startpunt en onderweg nog eentje, want het wordt weer weekend en die zijn snel volgepland. Gelukkig loopt het boekingssysteem vol met mensen die drie weken vooruit alles boeken en dan toch weer afzeggen… Margot vindt het leuk om op te bellen en met een ‘ collega’ aan de telefoon om een en ander te regelen. Omdat men graag de visa-kaart wil gebruiken en daarvoor ALLE gegevens nodig heeft (huisadres, voor-achternaam, visanummer, vervaldatum, controlenummer, naam van de hond, lengte van de auto, wel of niet uitschuifbaar, water/electra/riool/kabel nodig etc etc) duurt dat best lang. Ik zou zeggen “ We hebben een mail-adres, als u nu mailt zie ik het voor mijn neus verschijnen”, maar zo werkt het niet. Margot heeft mijn naam veranderd in THISSEN. Anders raken ze in de war.. Nu alles is geboekt kunnen we rustig aan doen. Alleen nog wat boodschappen en dan kunnen we weer….