Grand Canyon

Daar ging die weer…. De wekker! En dat op een vakantie hihi. Om 07:30 uur zaten we weer, weliswaar met slaperige oogjes, in de camper op weg naar de Grand Canyon (GC). Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we via de oostelijke ingang in het zuiden van de GC (ook wel de South Rim genoemd). Via de dessert view route hebben we mooie inkijken in de GC gehad. Deze route bracht ons bij het Visitor Center van de GC. Even wat extra informatie opgehaald en de camper geparkeerd. Er loopt een trail van 12 km langs de rim, de Rim Trail. Langs deze trail krijg je informatie over de geschiedenis van de GC en heb je verschillende, mooie, viewpoints. Wij hebben de helft van deze trail gelopen wat ons een mooie inkijk in de GC gaf. In een lange trail of een andere activiteit hadden we niet zoveel zin. We moesten (volgens de planning) nog één uur rijden naar de camping. Hierop moest iets worden verzonnen want weer een uur in die camper zitten hadden we beiden even geen zin in, in de wetenschap dat we morgen weer dat stuk zouden moeten rijden. Onderweg naar de geboekte camping toch maar even kijken of er alternatieven zijn. Nou we waren het park nog niet uit (10 min. rijden) of er stond al een groot bord met RV trailer park! Hop, rotonde maar even rond gereden en het park op. Gelukkig hadden ze nog wel plek voor 2 nachten. Heerlijk! Uiteraard de andere camping wel even netjes afgezegd. Er ging zelfs elke 20 minuten een (gratis) shuttle bus de GC in. Ideaal, want wij wilden om 17:30 uur weer terug het park in maar zagen dat er al een enorme file stond. Om 19:47 zou de zon onder zijn en deze sunset willen wij natuurlijk niet missen. De bus rijdt via een eigen weg het park in en dus geen file voor ons. Wel een aanzienlijke drukte bij Yaki point, het punt waar je mooi de sunset kunt bekijken. Gelukkig waren wij er vroeg bij en had Cindy een mooie spot gekozen voor het maken van (wat wij zelf vinden) prachtige foto’s. Na de sunset weer met de shuttle bus terug naar het RV park dit duurde wat langer omdat de bussen ’s avonds minder vaak rijden. Laat op de avond weer terug bij de camper en lekker slapen.

De volgende dag stond er een zware hike op het programma. Een hike van 5 tot 8 uur met een daling van 1500m de GC in. Het wordt sterk afgeraden om hier te hiken tussen 10:00 en 16:00 uur vanwege de hitte. Maar goed, om nou om 06:00 uur al te hiken vonden we nou ook niet zo’n fijn idee. We zijn dus, lekker eigenwijs, begonnen om 09:30 uur. Hebben we toch nog een beetje het advies gevolgd. De hike naar beneden was prima te doen. Het bracht ons uiteindelijk bij de Santa Marina Spring (een kleine waterbron). Daar is een shadehouse gemaakt zodat we even rustig konden eten en drinken. Ook lag er een boek om in te schrijven. Vanzelfsprekend hebben we even onze namen achtergelaten. Ja, ze moeten wel weten dat we er zijn geweest . De weg naar boven (rond 11:30u) was even wat anders. Warm, stijl en dus vermoeiend. We waren achteraf blij dat we niet verder naar beneden zijn doorgelopen. Bij de info stond ook dat van de 600 mensen die gaan hier in de zomermaanden gaan hiken er 150 met een helikopter weer worden opgehaald. Dat konden wij ons goed voorstellen op de terugweg, wat een hitte en vermoeidheid (het was ondertussen 31-33 graden geworden). Aan de andere kant, die 150 mensen hebben wel mooi een helikoptervlucht door de GC gehad

Eenmaal weer boven zijn we met de shuttle weer terug gegaan naar het RV park. Aangekomen bij de bushalte was er een parade aan de gang in het dorp waar wij verbleven, Tusayan. Het is immers the 4th of July! Independence day! De parade was leuk om te zien. In de rest van de GC of aan de mensen die er werken merk je namelijk weinig tot niets van deze dag.

’s Avonds hebben we heerlijk gegeten in een typisch Amerikaans steakhouse. Prima en lekker vlees, heerlijk gegeten. Radjindher de NY Strip, Cindy de Ribeye. Alleen het bier tappen moeten ze nog even leren.

We hadden bewust een dag extra in de GC gepland en niets op de planning staan. Onder het motto van ‘we zien wel hoe de vakantie loopt, hebben we in ieder geval wat speling’. We wilden heel graag naar de Havasupai Falls (google het maar eens). Ook dit is een aparte Indianen stam, de kleinste van Amerika. Om deze watervallen te kunnen zien moesten we ver reizen en een lange hike (16km) doen. Dit hadden wij er graag voor over. Dus weer die wekker, 06:00 uur in de camper en rijden maar. Eenmaal aangekomen werden we vriendelijk de deur gewezen. We hadden ongeveer 6-9 maanden geleden moeten reserveren (toen wisten we nog niet eens dat we vandaag hier zouden zijn) en het wordt sterk afgeraden om een day hike te doen. Een overnachting is eigenlijk verplicht. Balen! Dit feestje ging dus mooi niet door  Niet getreurd, we zijn de ochtend niet voor niets heel vroeg opgestaan. Bij het verlaten van het RV park zagen we dat er een Eland bladeren stond te eten, plukkend van een boom. Gewoon naast een RV   Echt te gaaf. Wij foto’s maken en de Eland bleef lekker rustig door eten. Zie de foto in het album. Achter die schutting ziet Radjindher ineens enkel de punten van het gewei ‘trippelend op en neer gaan’ en roept (in de camper) “Hé daar komt er nog een aangelopen”. Hop, daar komt nog zo’n koppie om de hoek kijken. Haha, te grappig. Nu waren er ineens 2 Elanden om naar te kijken. Machtige dieren hoor! Wij foto’s en filmpjes maken en door naar de Havasupai Falls. Rijden we nog geen 5 minuten verder staan er 4 hele grote Elanden direct naast de weg. Op nog geen 10 meter afstand. Slik! Vet dit… uitstappen en foto’s maken   

Uiteindelijk zijn we doorgereden naar Lake Havasu, onze volgende bestemming na de GC. Dit betekend dat we de natuurparken definitief achter ons hebben gelaten.

Wat hebben wij genoten van alle parken op zich. Alles is zo verschillend en prachtig op zijn eigen manier. Fantastisch!!!