Het begin...

Maandagochtend 07:00 uur, de wekker gaat. Yes, de vakantie gaat beginnen! Zondagavond zijn we tot 00:30 uur nog bezig geweest met spullen inpakken. En nog steeds afvragen of we alles bij ons hebben. Naja, daar komen we tijdens onze reis dan vanzelf wel achter .

Om 10:00 uur waren we op het vliegveld in Düsseldorf, met dank aan Dennis die ons met alle liefde wilde brengen! Het lange wachten tot vertrek kon beginnen, de vlucht vertrok namelijk pas om 13:20 uur. Eerst maar even inchecken en kijken bij welke Gate we nou eigenlijk moesten zijn. Qua kofferkilo’s zaten we goed . Cindy kwam weg met een goeie 22.3kg en Radjindher had wat moeite met het inschatten van het gewicht en kwam uit op 26.3kg (waarbij 23kg is toegestaan). Gelukkig deed niemand hier moeilijk over… behalve Cindy, die vond alles te zwaar om te dragen .

Na een lekkere bak cappuccino van de Starbucks zijn we richting de Gate gegaan, douane door en paspoortcontrole gepasseerd. Ging allemaal heel chill en snel. Bij de Gate aangekomen bleek dat het boarden al was begonnen, misschien iets te lang aan de koffie gezeten?
Vooraf hadden we stoelen geboekt met extra beenruimte en met 2 personen naast elkaar (je weet nooit wie je nog meer treft he?!). Op een reis van 11 uur was dat heel aangenaam kan ik je zeggen. Verzorging van Air Berlin was top. Lekker schermpje met multimedia, beetje slapen, eten en drinken was goed verzorgd. Radjindher kon het niet laten om lekker last van hooikoorts te krijgen, dus hij begon al te snotteren terwijl we Europa nog niet eens hadden verlaten. Vroege vorm van heimwee?!

Eenmaal aangekomen in San Francisco (SF) konden we weer door de douane, check, check, dubbel check. Verantwoorden waarom we in Amerika zijn, vingerafdrukken afnemen, foto’s maken en we mochten richting de uitgang. En toen, op zoek naar het hotel. Geen internet, dus niet even snel op je telefoon kijken hoe we er komen. Dus maar op de ouderwetse manier aan een behulpzame man gevraagd. Uiteindelijk een Bartje gepakt (Bart staat in SF voor de metro) richting het Edwardian Hotel. Die krengen (lees: bartjes) maken een geluid, niet normaal. Kunnen allebei naar Schoonenberg na de vakantie… foei wat een ellende zeg! Tram uit, trap omhoog en dan… (jullie kennen allemaal de reclame van MasterCard, waar een vader zijn zoontje voor de 1e keer meeneemt naar een voetbalwedstrijd. ‘Die blik in zijn ogen’). Nou…. Zo voelde Radjindher zich ook. Heel erg gaaf!! Grote gebouwen, drukte, alles groot en precies zoals in de films. Maar goed, we waren nog niet bij het hotel. Bleek nog even 20 minuten lopen te zijn, voor ons gevoel 3 dagen haha. Hotel gevonden, prima ding. Even opfrissen en snel een hapje eten in de naastgelegen wijnbar (ja, daar kon je ook eten). Daarna heel snel het bed in gegaan (05:30 NL tijd, 20:30 in SF).

Vanmorgen (05:30u lokale tijd, vanaf nu alleen maar lokale tijden) prima wakker geworden. Maar eens bekeken wat we exact gaan doen. De zon schijnt op dit moment heerlijk door het raam naar binnen, de mensen in SF worden wakker en gaan naar hun werk of waar ze ook moeten wezen. Kortom SF ontwaakt en wij kunnen het redelijk goed volgen vanuit ons bed, top! Straks gaan we SF verkennen, voornamelijk op de fiets, Alcatraz bezoeken (niet op een waterfiets maar met een boot) en de Golden Gate bekijken…. Ongetwijfeld doen we nog veel meer…. Daarover later meer…

Toch even een klein feitje. Ja, het is waar, op de achtergrond hoor je 80% van je tijd de sirenes van politie, brandweer en/of ambulance. It is just like a movie .

Huijgens & Banwari out!