Tse Bighanili

Na een lange reis zijn we, een dag eerder dan gepland, aangekomen in Page. Omdat we een dag eerder zijn, hebben we alvast een rondje door het dorp gemaakt. Leuk dorpje waarbij alles draait om het aangelegen Lake Powell (met de bijbehorende watersport) en de Upper & Lower Antelope Canyon, dé toeristische attracties! Eenmaal aangesloten op de camping, begon het ‘lekker’ te onweren. We hadden al een klein beetje regen gehad in Capitol Reef dus hierop waren we voorbereid. Vroeg het bed in en met het gekletter op het dak heerlijk kunnen slapen. De volgende ochtend (08:30 uur) op naar de Upper Antelope Canyon. Voordat we verder gaan even wat informatie over de Canyon:

We bevinden ons in een Indianen reservaat, dit is van de Navajo indianen. Dit is sinds 1882 niet meer in handen van de Amerikaanse staat. In dit grondgebied is een canyon ontdekt door een 12 jarig Indiaans meisje. De Indiaanse naam Tse Bighanili betekent ‘daar waar het water stroomt’. Eens in de zoveel tijd lopen deze canyons vol met water. Tot nu toe weet niemand hoe dit precies komt en wanneer dit gebeurd. Er is namelijk geen directe rivier of andere vorm van water (behalve Lake Powell, een stuk verderop en lager gelegen) in de buurt. National Geographic heeft een paar jaar geleden allemaal film- en meet apparatuur in de canyons gemonteerd om erachter te komen hoe en wanneer dit water nou in de canyons komt. Door de kracht waarmee het water in de canyons komt, is er van de apparatuur niets meer over. Alles is weggespoeld, dus tot op de dag van vandaag weten we nog steeds niets J En fin, dat wat betreft de geschiedenisles.

De canyons (ook wel slots genoemd) zijn erg smal, van vuurrood steen en op sommige plekken van boven open. Hierdoor kan dus het zonlicht naar binnen schijnen. De vorige dag hebben wij ons, in het Visitor Centre, laten vertellen dat we er vroeg bij moeten zijn willen we nog een plek bemachtigen om de tour te kunnen doen. Je mag deze tour namelijk alleen onder ‘begeleiding’ van een Navajo guide doen (kortom: ze weten het mooi te brengen die indianen). Cindy wist dat we een tour rond de klok van 11:00-12:00 moesten hebben. “Dan staat de zon boven de canyons en heb je het mooiste zicht en lichtinval”. Zo gezegd, zo gedaan. We konden nog mee met de  tour van 11:00 uur. Nog even 1 uur wat tijd verdrijven, dat gaat prima met een camper. Nog even naar Lake Powell gereden en wat boten gekeken. Om 10:30 uur moesten we ons weer melden en om 11:00 uur begon de tour. Het enige dat je mocht meenemen was een flesje water en een camera. Rugtassen, selfiesticks e.d. waren ten strengste verboden. Onze groep bestond in totaal uit 70 personen. Dit werd opgedeeld in 5 auto’s van 14. We vonden het een grote groep en dachten er het zijne van. Met een Jeep kwamen we, na een ‘bumpy-ride’ van 10 minuten over een zandweg aan bij de canyon. Waar wij dachten dat 5 volle Jeeps veel was stonden we versteld van het aantal Jeeps dat er al stond. Een stuk of 15 in totaal, uiteraard waren er meer tour operators. Veel (Chinese) toeristen dus! Eenmaal in de canyon kregen we een uitleg van onze guide (Kerndell, spreek je uit als Kurndell). Hij drukte ons op het hart om dichtbij hem te blijven zodat de groep bij elkaar bleef en niet (door het grote aantal mensen) opgesplitst zou raken. Een andere groep zat ons namelijk alweer op de hielen. Na 5 minuten gaf Kerndell het op, ‘haal mijn groep maar in, mijn mensen luisteren toch niet naar me’, riep hij tegen zijn collega. Een Chinees, een Pool en Radjindher waren te druk met het maken van foto’s om nog te luisteren naar Kerndell. Door het juiste lichtinval krijg je prachtige plaatjes in de canyon. Dit zijn dus vele foto’s waard . De canyon is slechts 400 meter lang, eenmaal aan het eind loop je in één keer weer naar het beginpunt zodat je andere groepen niet in de weg loopt. Na 1½ uur waren we weer terug van de tour. Een aanrader voor een ieder die hierheen gaat, het is prachtig!

Ons 2e punt op de lijst was de Horseshoe Bend. Dit is de Colorado River die om een rots van de Grand Canyon gaat en zo een perfecte U maakt, dit lijkt dan op een hoefijzer. De Horseshoe Bend was ongeveer 10 minuten rijden van de canyon. Eenmaal aangekomen moet je een kleine 2,5 kilometer wandelen. Op zich geen probleem zou je denken. Echter, het was niet normaal warm.. 32 graden en geen zuchtje wind. Succes!  Maar goed, eenmaal op het randje van de Horseshoe Bend aangekomen was het de mini trip meer dan waard. Wat een geweldig uitzicht met vele verschillende kleuren water die het allemaal nog prachtiger maakten.

Weer bij de camper aangekomen vonden we het wel even mooi geweest. Boekje gelezen, wat zaken rondom de camper geregeld en gaan slapen. Het was mooi geweest. Morgen staat namelijk de trip naar ons laatste natuurpark op het programma, The Grand Canyon!