21 augustus naar San Francisco

Als we wakker worden smeult het vuurtje van de vorige avond nog en is dat voor Levine de beste motivatie om op te staan. Hij zorgt dat het vuur weer oplaait en dat ons ontbijt langer duurt dan we in gedachten hadden. Vandaag gaan we via de zuidkant van Yosemite naar San Francisco. Het eerste uur rijden we door de bergen, passeren enkele dorpen en zien tot ver daarbuiten prachtige houten huizen. Het valt op dat veel huizen van hout zijn. Soms zie je een houten skelet met wanden van chipwood; het lijkt niet erg stevig maar zo te zien staan een aantal huizen al ruim een eeuw op hun plek. De meeste huizen zijn gelijkvloers. Ook valt op dat overal waar we komen, elke stroomvoorziening via de bovenleiding verloopt, ook in de steden. Dat is in Nederland niet meer denkbaar. Na ruim twee uur bereiken we het stadje Merced, waar we ons bij de Subway te goed doen aan een lekker en goed gevuld broodje. Vlak voor we de stad binnenkomen zien we links en rechts van de weg enorme fruitboomgaarden, kanalen die de omgeving van water voorzien en grootschalige tuinbouwbedrijven. Even later rijden we de snelweg op en passeren we vrachtwagens volgeladen met tomaten en fruit. We trekken nu stevig door, de omgeving is vooral erg groen, hier wordt via borden aangekondigd dat wat wij eten van boeren uit deze omgeving afkomstig is. Zelfs een groot reclamebord van de Burgerking maakt ons duidelijk waar dat ene slablaadje dat onder de Whopper is gepropt vandaan komt. Ongeveer 40 mijl voor San Francisco rijden we kilometers lang door een kaal berglandschap dat is vergeven van de windmolens. Volgens de reisgids is dit (Livermore) het grootste windenergiepark van de wereld. Het doet me door de kaalheid ook denken aan een maanlandschap. De snelweg wordt breder en duidelijk wordt dat we een grote stad naderen. De eerste grote wijk waar we doorheen rijden is Oakland, Levine kent het van een honkbalclub, de volgende is Berkely, een bekende universiteitsstad. Via een prachtige en lange brug rijden we naar een schiereiland van San Francisco waar onze camping zich bevindt. We rijden via snelwegen en af- en opritten een aantal keren de verkeerde kant op voordat we eindelijk de camping vinden. En die valt op het eerste gezicht echt tegen, een groot geasfalteerd veld met campers die dicht op elkaar staan. Het maakt een troosteloze indruk, we voelen ons nu woonwagenbewoners. We zijn in een grote stad, wat kun je hier verwachten? De natuurcampings liggen achter ons. Maar wat een echte tegenvaller: er is de komende dagen geen excursie naar Alcatraz te boeken, alles zit vol. We hadden vanui Nederland al enkele pogingen gedaan en konden de afgelopen week niet doen vanwege het gedoe met de creditkaart. Om in de stad te komen kun je het beste gebruik maken van de Larkspur-ferry. De schedule die we van de campingmevrouw hebben gekregen leert ons dat een overtocht naar de stad vanavond niet haalbaar meer is. De tijd wordt dan maar besteed aan het vinden van een goede netwerkverbinding zodat de contacten met het thuisfront weer even opgehaald kunnen worden.