14 augustus Into Brice
Door Gabriëls - 15-08-2008 19:14 We beginnen de dag met een uitgebreid ontbijt, dat wil zeggen dat we opnieuw het Amerikaanse brood uit proberen en uiteraard levert dat weer geklaag op. In Amerika doen ze het niet eens slecht met voeding, elke verpakking vertelt je precies wat erin zit, er is één maar... je kunt de vetten wel weglaten maar zolang alles mierezoet isvernandert er weinig aan het eetpatroon van de gemiddelde Amerikaan. Zo ook met het brood, het mag dan wel veel verschillende zaden bevatten, de zoetstoffen zijn even rijk tegevoegd. Dit is een een mooie publiekcampagne waard, bij ons gaan we geleidelijk het zout eruit halen en hier zou dat met de zoetstoffen kunnen en wellicht ook moeten.Zoals de meeste grotere natuurparken (vergelijk het met ons park de Hoge Veluwe) beschikt ook Brice over een shuttlebus. Die brengt ons naar elke gewenste plek in het park, en zoals elk park beschikt ook Brice over een visitor center, dat slaan we dit keer over. Overigens zijn die bussen er om het milieu te ontlasten, maar als je zo om je heen kijkt rijden er nog heel veel Americans met hun grote auto's het park in, hier zou Obama makkelijk iets aan kunnen doen.
We stappen uit aan het eind van het park bij een view point. Verbluffend, voor ons zien we een canyon met veel bergkammen, deze zijn enorm grillig, het lijken wel gotische kathedralen, met heel veel rondingen en heel mooie roodachtige kleuren. Levine ziet er kastelen in en als je aan de Anton Piecktekeningen denkt dan komt dat heel erg in de buurt. We hebben een wandeling van 2 uur uitgezocht, met de warmte hier in Amerika is dat een pittige wandeling. We dalen af de canyon in en lopen nu tussen die prachtige pilaren. Je kunt goed zien dat het erosieproces niet ophoudt. Bij elke stevige hoosbuis of wind breken er stenen en soms hele rotsen af, het gesteente is niet hard, soms doet het je denken aan klei, en als de droog wordt is het bijna broos. De Canyon isvergeleken met de Gand Canyon heel klein; zo klein dat je er midden in loopt met de stenen zuilen om je heen. De prachtige kleuren maken het sprookjesachtig. De wandeling is goed te doen, we hebben inmiddels geleerd hoe belangrijk het is om over voldoende water te beschikken. Wanneer we weer omhoog klimmen naar net volgende viewpoint komen we bij de laatste 200 meter de hordes toeristen (vooral Japanners en Italiane) tegen; die komen op badslippers naar beneden en poseren elke 5 meter om een fotoi te kunnen nemen. Japanners hebben in die zin wel eeb bijzondere manier van fotografie. De zie je nooit een foto van alleen een landschap of stilleven maken, altijd moet er prominent een persoon op de voorgrond staan, die kunnen overigens heel goed stil staan, zijn dan ook net een stilleven.
In de middag zoeken we het zwembad op, de jongens vinden twee jochies met wie ze kunnen overgooiene en honkballen, Elisabeth kletst met Wendy, de moeder, krijgt zodoende een inkijke in teh American way of live. Het gezin is met een heel kleine camper, dat valt hier huist op(!) op weg van San Diego naar Yellowstone, de ouders hebben slecjhts 14 dagen vakantie. Het vele rijden, de grote afstand, is voor hen geen item.
's Avonds eten we in Ruby's inn, tja een eetschuur al la Van der Valk, en dan zie je dat de Amerikaanse eetcultuur op dit niveau vooral gericht is op efficiency. Zorgen dat iedereen snel aan de beurt komt, en wanneer mensen klaar zijn met eten verschijnt de afruimer met grote grijze bakken om alles wat nog op tafel staat erin te smijten. Overigens is het eten niet vekeerd, veel, heel veel vlees met erg zoete sausen. Een probleem doet zich voort bij het afrekenen, de creditkaart wordt geweigerd en bij de pinautomaat krijg ik de mededeling dat het saldo onvoldoende is. De cashier maakt er echter geen probleem van, hij vraagt naar ons nummer vande campground met de mededeling dat er morgen wel iemand met me contact zal opnemen. We vragen ons af waar het aan ligt, zien morgen wel hoe we dit oplossen. Lullig is dat de andere kaarten die we bij ons hebben hier niet geaccepeteerd worden. In het ergste geval moeten we naar een plaats rijden waar een bank is en maar hopen dat daar de andere bankpassen worden geaccepteerd. We zien wel hoe dit afloopt...