25 augustus Van Marina naar Morrobay

verslag van Ruben

Om half 8 morgens worden Levine en ik gewekt om te komen ontbijten en vervolgens vroeg te vertrekken om zo ver mogelijk in de richting van LA, onze eindbestemming, te komen. Elisabeth heeft een heerlijk broodje aardbeien voor ons klaar staan met een glas verse orange juice. Na dit korte maar zeer smakelijke ontbijt duiken Levine en ik ons weer ons eigen bed in en vallen vrijwel direct weer in slaap. Jos duikt achter het stuur en Elisabeth buigt zich over de landkaart van Californië. 2 Uur later word ik wakker kijk ik uit mijn raampje weet ik niet wat me overkomt. Ik zie alleen maar oceaan, we rijden namelijk op een van de mooiste kustwegen ter wereld. Kun je het je voorstellen: je wordt wakker en je ziet die geweldige hoeveelheid water om je heen? GEWELDIG!

Elisabeth waarschuwt dat we goed moeten op letten want het schijnt dat hier zeeolifanten in de Oceaan zitten. Na een uur met mijn neus tegen het raam liggend geloof ik er niet meer in en pak ik mijn engelse boek, helaas moet dat ook nog, getver... Maar als ik nog eens naar buiten kijk denk ik de zeeolifanten te zien; het blijken zeeleeuwen te zijn die daar lekker liggen te zonnen op de rotsen. Jos roept vervolgens:”jongens kijk daar is op het strand en daar liggen ze de zeeolifanten. Op het eerste gezicht lijken het meer grote logge zeehonden waarvan je niet kan geloven dat ze kunnen zwemmen. Dat blijkt wel degelijk als we iets verderop onze auto parkeren en een hoop interessante informatie krijgen van een oude vriendelijke vrijwilliger die echt alles maar dan ook alles over deze bijzondere beesten weet. Hij vertelt ons dat ze ieder jaar naar Alaska zwemmen voor voedsel en dan weer terug naar Californië, om te zonnen. Per jaar zon 10.000 mijl. Het voedsel dat ze eten bevindt zich 5000 feet onder water, zo’n anderhalve kilometer de diepte in. We raken met z’n allen vrijwel direct gefascineerd door deze niet bepaald mooie dieren, en we begrijpen al snel waarom ze zee olifanten genoemd worden, namelijk dankzij hun grappige slurfachtige neus.

Na deze leuke en bijzondere pauze springen we weer de camper in op weg naar Morrobay waar we een uur later aankomen. Ondanks dat het weer hier licht tegen valt besluiten we snel onze zwemkleding aan te trekken en naar het strand te gaan. Vlak voor dat we bij het strand aan komen zien we in een baai een aantal zeeleeuwen en duikende pelikanen opzoek naar vis. We stoppen de camper even en  we nemen even de tijd om van dit leuke uitzicht te genieten. Vooral het als een kamikaze neerduiken van die pelikanen ziet er erg grappig uit. Daarna door naar het strand waar we hopelijk lekker kunnen zwemmen. Dit blijkt een beetje tegen te vallen omdat tot onze grote verbazing het water ontzettend koud is. Dus het blijft bij een korte duik en daarna snel naar de handdoek lopen. Een paar uurtjes later sta ik met mijn vleesspatel achter de barbecue waar ik de familie voorzie van heerlijke worstjes en cheeseburgers, lekker Amerikaans, helaas al weer voor de laatste keer! Na het eten doe ik nog even mijn gymoefeningen en vervolgens nemen we een heerlijke douche. Ruben en Levine in het campinggebouw en pa & ma in de camper. Er is hier geen elektriciteit en geen internet dus niet een camping om lang op te blijven. Na een half uurtje lezen vallen we allemaal in een diepe slaap.