John Day Fossil Beds National Monument

Donderdag 22 augustus 2019

Vandaag gaat onze reis verder richting het westen en komen we al snel in de staat Oregon. Omdat we in een van de buitenwijken van Boise hebben overnacht draaien we redelijk snel de Interstate nr. 84 op. We realiseerden ons dat we deze reis nog niet veel op een Interstate highway hebben gereden. Dit zijn de grotere en bredere snelwegen waar vooral het doorgaande verkeer overheen reist. Met name veel vrachtverkeer. Het voordeel van deze Interstates is dat je goed kunt doorrijden (max. 80 mijl p/u). Het nadeel is dat je nauwelijks iets van de omgeving ziet. Dat 80 mijl per uur rijden laten overigens wel uit ons hoofd. Alles rammelt en schut dan nog meer en het benzine verbruik van de camper loopt dan nog meer de spuig gaten uit.

Vandaag moesten we eerst ongeveer 40 mijl over zo’n Interstate rijden, daarna kwamen we weer op een highway terecht. Dit was highway 26. Een hele leuke; Deze was nl. 145 mijl lang en leidde ons rechtstreekst naar onze camping van vandaag. Na een klein uurtje rijden passeerden we de 9 uurs Mountain Time zone. We gingen dus weer een uurtje terug in de tijd (verschil met Nederland nu -/- 9 uur). Onderweg passeerden we tevens kleine typisch Amerikaanse dorpjes. Sommige van deze verdienen amper de term ‘dorp’. Goed is dan te zien dan dit al snel van die spookdorpjes worden omdat alle inwoners eruit wegtrekken naar de grote steden.

Gisteravond zaten wij even kort met een Amerikaanse jonge vrouw en moeder te praten. Zij heeft twee kinderen maar woont gedurende de schoolperiode in een (grote!) RV op een camping simpelweg omdat de reisafstand tussen de woning (in de bergen) en een goede school te groot is.

Gewoon omdat het leuk is, dit zijn de namen van de dorpjes waar we doorheen kwamen: Vale, Willow Creek, Brogan, Ironside, Uity, Praire City (dit was de ‘grootste’) John Day en Dayville. 

In Dayville is onze camping nu, bellen of een mobiel netwerk is hier niet maar de wifi verbinding is (volgens de kids) de beste van de vakantie.

Highway 26 (of een deel daarvan) wordt ook wel de John Day Fossil way genoemd. De weg gaat voor een deel door het John Day Fossil Beds National Monument. In dit gebied worden nl. heel veel fossielen opgegraven in de bergen om ons heen. Hier en daar zijn korte trail uitgezet waarin wordt uitgelegd hoe een en ander in zijn werk gaat en wat er wordt opgegevragen. We besluiten een aantal van deze korte trails te lopen.

Het is warm en zonnig vandaag. Gelukkig zijn deze trails kort, we lopen in de volle zon. Het is een groot gebied waarin je, ook hier, meerdere dagen kunt rondbrengen. Dat doen wij niet. Vanmiddag en morgenochtend bezoeken we een aantal sites en rijden dan door.

De camping waarop we vandaag staan is maar heel klein, slechts 7 staanplaatsen maar onder de bomen en op grasvelden is het wel een van de mooist gelegen campings. En hoe klein ook: we staan naast een ander nederlands gezin!

Ook Oregon is een prachtige staat maar, van wat wij er tot nu toe van gezien hebben, ook heel erg dun bevolkt. Nadat wij Boise hadden verlaten vanochtend hebben wij nog een tijdje langs ranches gereden waar allerlei soorten groenten werden verbouwd en vee werd gehouden maar daarna reden we al snel alleen maar door een soort prairie en bossen (met af een toe een klein ‘dorpje’).

Zo, dit was het weer voor vandaag. Ik ga hetzelfde doen als de rest van de familie (zie foto’s).