2 dagen Wells Gray

Dinsdag, 6 augustus
Vandaag een rit van ongeveer 350 km. In tegenstelling tot wat ik gisteren schreef gaan we niet naar Jasper maar eerst naar Wells Grey. Onderweg voor de eerste keer benzine moeten tanken en hoewel het een belangrijk onderdeel is van ons reisbudget is het de eerste keer toch weer even schrikken. De tank was nog voor ong. een kwart gevuld maar toch ging er alweer 135 liter in. Gelukkig is de benzine hier niet zo duur (maar duurder dan in de VS). Iets meer dan een Euro per liter (omgerekend).

Over highway 5 noordwaarts een prachtige route gereden en heel wat hoogte meters overwonnen. Zo rijdend door de natuur krijg je een indruk hoe enorm groot Canada is. Je rijdt uren lang zonder dat je veel mensen tegen komt. We verlaten de staat British Columbia en rijden de staat Alberta in.
Nadat we Merrit achter ons hebben gelaten en in Kamloops de laatste boodschappen hebben gedaan vervolgen wij onze weg over de Yellowhead Highway 5 noordwaarts richting Clearwater en Wells Gray Provincial Park. Deze route werd vroeger ook door goudzoekers gebruikt. Het is een nogal eenzame tweebaans weg. Wells Gray PP is een relatief klein park van slechts 5200 km2 wat zich laat kenmerken door karakteristieke vulkaankegels, gestolde lavastromen en hoge watervallen. In dit park zijn talloze wandelroutes uitgezet variërend van twee uur tot expedities van enkele weken. De meest bekende waterval is de Helmcken Falls (135 meter hoog) en de hoogste berg (2577 mtr) is Trophy Mountain. Morgen gaan we dit park verder verkennen maar eindelijk staan we hier midden in de natuur met alleen het geruis van een stromende beek op de achtergrond. Later meer.

Woensdag 7 augustus. 
Prima geslapen vannacht. We pakken het ritme steeds beter op en slapen nu bijna de hele nacht door. Het was koud vannacht; we moesten zelfs een aantal dakluiken dicht doen. Het heerlijk rustig stromende beekje vlak achter onze camper werkt waarschijnlijk goed op onze nachtrust. Vandaag zijn we in Wells Grey gebleven. De camping ligt midden in het park en biedt de gelegenheid om vanuit hier een aantal watervallen te bezoeken en een trail te lopen. Na een rustig ontbijtje de camper losgekoppeld van het water en electra en vervolgens op pad gegaan. De eerste waterval ligt slechts enkele kilometers buiten de camping. Geen hoge waterval maar wel een brede van ong. 50 meter. Indrukwekkend om te zien hoeveel kracht er achter het water schuil gaat. Na deze waterval gaan we naar de hoogste in het park, de Helmcken Falls. Vanaf 135 meter hoogte stort het water naar beneden. Hier is het mooi om te zien hoe het water in de afgelopen duizenden jaren de rotsen heeft uitgeslepen. Langs de hoge oevers van de rivier loopt een trail door het bos. Samen met Marijn hiervan nog een stuk gelopen. Een pad vlak langs de soms diepe afgrond. Spannend om hier te lopen maar ook kunnen genieten van de prachtige natuur. Jammer genoeg hebben we nog niet veel dieren gezien afgezien van een eekhoorntje.

Daarna wilden we doorrijden naar Clearwater Lake, een ritje van ong. 22 km. maar..... dit bleek een onverharde weg te zijn vol met gaten en kuilen!! Toch maar een stukje door gereden om te zien of wij ergens konden keren. Na enkele km’s toch maar besloten om midden op deze smalle weg te keren. Edith eruit om achtereenvolgens voor- en achter de camper te kijken tot hoever ik kon rijden. Aan beide kanten van de “weg” lag immers een klein greppeltje. Na een paar keer steken stond de neus van de camper weer de andere kant op en konden we weer terug. Er liggen een paar stevige banden onder deze camper, 4 achter, 2 voor maar op een lekke band zit je in deze contreien niet te wachten! Sterker nog: in de huurvoorwaarden staat ook dat we niet op onverharde wegen mogen komen. Gelukkig zijn we zonder verdere problemen weer terug bij de geasfalteerde weg gekomen; het was toch even spannend en avontuurlijk!

In een van de boeken over Canada hadden we ook gelezen over de Moul Falls. Dit is de enigste waterval in dit park waar je achterlangs kunt lopen en waar je vervolgens uitkomt in een kleine grot. De trail naar deze waterval is ca. 3 km lang door een dicht bos. Het viel mij op dat wij in Nederland eigenlijk geen (of nauwelijks) nog van dit soort dichte bossen hebben. Je loopt in ong. een uur naar de waterval toe en je wordt beloont voor de inspanning. Hoewel de waterval niet heel hoog is stort het water met enorm geweld naar beneden. Via een glibberig pad kun je inderdaad achter het vallende water langs lopen. Samen met Marijn heb ik dit gedaan. Alleen in een korte broek en met schoenen aan zijn wij er achterlangs geklauterd. Kletsnat werden we maar het was een leuke ervaring. Zo dicht bij een waterval kom je eigenlijk nooit. Je voelde de kou van het bergwater en waren verrast van de enorme kracht van dit vallende water. Het was hier een prima plek om een poosje te blijven. Het snel stromende en vallende water heeft een min of meer mediterende werking!
Echter er is één nadeel: we moeten die drie kilometer ook weer terug lopen!

Inmiddels was het een uur of drie: tijd voor een borrel en een beetje relaxen. Het ritje terug naar de camping was kort maar heftig. Een kastje boven de zitplaats van Anna schoot open onder het rijden en de inhoud ervan viel naar beneden. Afgezien van de schrik en wat glasscherven bleef de schade beperkt. Morgen naar een van de hoogtepunten van deze vakantie. Jasper National Park. Een lange maar mooie rit!