Zion NP – Las Vegas

Donderdag 7 mei                            Zion NP – Las Vegas

Een middagje om de benen te laten herstellen is duidelijk niet voldoende, ik voel m’n bovenbenen behoorlijk, maar ja, je moet er iets voor over hebben. Vanmorgen eerst bij Valley of Fire SP een rondje gereden. Een mooi park door vooral de schitterende kleuren die de diverse rotsformaties hebben. Jammer genoeg waren wij er als de zon hoog aan de hemel staat. Bij een lagere zonnestand zal het allemaal nog veel mooier kleuren. Bij diverse uitzichtpunten gestopt om de rotsen te bekijken en een foto te maken. Daarna nog een stukje rijden richting Las Vegas. We hebben moeite om de camper in het rechte spoor te houden, het waait behoorlijk hard. Wanneer de skyline van Las Vegas te zien is vanaf de Interstate 15 zien we ook één wolk van stuifzand vanuit de aangrenzende woestijn. We voelen ons weer even thuis op de Kattukse Boulevard met z’n stuifzand. Ria leidt ons, als vanouds, in één keer naar de Nellis Boulevard waar de besproken camping is voor twee nachten. We rijden aan de Noordzijde de Boulevard op en bijna 10 km verder zijn we bij het juiste huisnummer 3890, dat lijkt weer niet op de Kattukse variant. Het is eerst hoogtijd om een aantal wassen te draaien en vervolgens op weg naar de Strip, daar waar het allemaal gebeurt in Vegas. Onderweg hebben we een telefoontje gemist van nicht Vanessa uit Wimberley, Texas. Ik heb onvoldoende bereik om haar terug te kunnen bellen. Op de camping, waar we eindelijk weer online kunnen zijn, leest Ria op haar faceboek het bericht van Vanessa dat neef Tim in het ziekenhuis ligt. Hij is gisteren opgenomen met hoge koorts, uitdroging en een shock. Hun bezoek aan ons volgende week in Yosemite NP kan dus niet doorgaan, jammer. ’s Avonds een paar uur over de Strip (Las Vegas Boulevard) gelopen, facinerend om al die verschillende soorten mensen hier te zien lopen, flaneren, acteren, enz., enz. Ook dat is net de Kattukse Boulevard, zien en gezien worden! Lekker gegeten bij The Venetian. Bij elven weer retour camper waar we al opgewacht werden door de vrouwelijke nachtportier die ons weg had zien gaan en zich afvroeg waar we bleven. Net als vroeger thuis als moeders zat te wachten!

Groeten, Wilma, Wouter, Ria en Gerard.