Dag 23 - Viva Las Vegas!

Vandaag beleven de kinderen en vrouwlief hun laatste camperrit: van Bryce naar Las Vegas. De komende drie nachten staan we daar op het ons inmiddels goed bekende Oasis RV Resort & RV Park. Op woensdag rijden Dave en ik onze trouwe eenendertigvoeters naar de dropoff-locatie van El Monte en rijden we de resterende dagen verder in onze (ook niet flauwe) SUV’s richting Death Valley en Los Angeles. Bij toerbeurt willen de kinderen dan ook nog even voor de laatste keer voorin zitten: dit zal voorlopig wel de laatste kans zijn op een mooi uitzicht vanuit de cockpit van een camper.

We gaan vandaag niet ‘scenic’ doen, of ‘de toeristische route pakken’. Zion NP ligt op de weg naar Vegas maar dat park slaan we deze keer over. De familie Zondag laten we achter in Bryce: die zullen de komende twee nachten wel Zion bezoeken. Wij knallen zo snel mogelijk door naar Interstate 15 en rijden relatief gemakkelijk door naar Vegas. We ontdekken dat we vandaag door 3 staten komen (Utah, Arizona en Nevada) én ook nog eens een tijdzonegrens meepakken.

Normaal gesproken maakt de I15 een mooie flauwe bocht naar rechts ter hoogte van Arrolime, zo’n 10 mijl voor Las Vegas. In de verte zie je dan de trillende contouren van de Stratosphere Tower en de hoge hotels daarachter opdoemen. Nu echter niet: het is behoorlijk heiig (misschien wel door de bosbranden in de buurt?) dus niet voordat we de racetrack in Vegas Noord hebben gepasseerd zien we de skyline van de City of Sin duidelijk voor ons. Alsof de duvel ermee speelt serveert Spotify volslagen willekeurig - uit onze USA2018-spotifyplaylist - achtereenvolgens ‘A little less conversation’ (Elvis Presley – dé song die ik onder het Las Vegas-hoofdstuk in de film van USA2016 had gemonteerd), 'Mister Brightside' van The Killers (een band uit Las Vegas) én 'Ooh Las Vegas' van Gram Parsons... 

We zijn bij binnenkomst van Nevada van Mountain Time terug naar Pacific Time gegaan en dat betekent een uurtje winst. In dat uurtje bezoeken we voor de laatste keer een Walmart en wat voor een: deze ligt pal naast een van de startbanen van Las Vegas International Airport en op de parking is het dan ook een herrie van jewelste: om je heen zie je de staarten van diverse airlines voorbij taxiën. Bij het uitstappen valt ons trouwens eerst de hitte op en dan pas die vliegtuigen. Dat belooft nog wat voor de komende dagen. Laten we het maar als een mooie opmaat voor Death Valley beschouwen, dáár is het pas heet. Zegt men. In 2000 waren we er al eens eerder en toen stonden we in Badwater bij slechts 27 graden. Je zou bijna gaan roepen ‘ik wil mijn geld terug!’…

Na drieëneenhalve week Walmart beginnen we een soort van shoproutine te ontwikkelen omdat volgens ons de nummering van de paden in elke Walmart vrijwel identiek is. En daar kom je dan in de allerlaatste Walmart achter… Toch maar onthouden voor een eventuele volgende keer. We kopen nog wat noodzakelijke dingen om de tropische hitte van Las Vegas mee door te komen: voornamelijk fruit, drinken en veel water. Koken gaan we niet meer doen in de camper, want de airco werkt ’s nachts formidabel maar overdag kan hij de binnentemperatuur met moeite wat naar beneden brengen.

Op Oasis staan we bijna op dezelfde plekken als in 2016: tegen het zwembadparkje aan. Het duurt niet lang of iedereen ligt in het (nauwelijks verkoelende maar wel uiterst prettige) water. Aangezien we morgen pas de huurauto’s kunnen ophalen besluiten we om een Ubertje te nemen richting Strip. Dat werkt als een zonnetje: drie minuten nadat we een Uber en een UberXL hebben besteld rijden we al op de Strip in de richting van MGM Grand. De avond is gevallen en dat betekent dat Vegas in al zijn gekte is losgebarsten. We lopen door het Paris-hotel en het Venetian, zien vrouwelijke politie-agentes met wel héél korte uniformpjes, pakken een versnapering op een van de vele foodcourts en kijken naar de fonteinen bij het Bellagio. Daar pakken we weer 2 Ubertjes terug naar de camping. Nu de buitentemperatuur beneden de 35 graden is gekomen komt de airco op stoom (figuurlijk dan), want het is aangenaam in onze camper. De verwachte klamme nacht blijft uit: we vallen onder het monotone gebrom van de airco al snel in slaap.