Dag 13 - Yellowstone (Mammoth Hot Springs & Bridge Bay)

We staan bij nacht en ontij naast ons bed, want de roep van Yellowstone is sterk! Of beter gezegd: we hebben het advies om vóór 09.00 uur het park in te gaan goed in onze oren geknoopt. De relatieve rust van gisteravond bij de Prismatic Spring beviel ons wel (en onze campers ook), dus de wekker gaat vandaag al om 5:30 uur. We gaan met de campers de noordlus van de 'acht' doen, omdat we aan het eind van de dag op de Bridge Bay Campground willen arriveren. Twee highlights willen we zeker zien: Norris Geyser Basin en Mammoth Hot Springs. We hebben voorinformatie over wegwerkzaamheden in dat deel van het park, dus we zijn voorbereid op het ergste.

Er is nauwelijks wachttijd bij de westelijke ingang van het park, die zich op nog geen 3 minuten rijden van onze camping bevindt. In drie kwartier komen we aan bij Norris Geyser Basin. Geheel conform de verwachting hebben we geen enkel probleem om onze grote El Monte's te stallen. Norris is een gebied met voornamelijk geisers: het lijkt erop of Moeder Natuur de overwegend luie Amerikaan gunstig was gezind door de geisers overzichtelijk in de buurt van elkaar te situeren. We vallen van de ene 'ohh' in de andere 'aahhhh' en kunnen bijna geen genoeg krijgen van de manier waarop de pas opgekomen zon speelt met de rook- en waterdamppluimen die overal om ons heen opstijgen. Het borrelt, het sist, het brult en het kabbelt. De natuur op zijn mooist.

Net voordat een karrenvracht Aziaten wordt losgelaten vanuit een aantal bussen zijn we terug op het parkeerterrein en we vervolgen onze weg noordelijk. De verwachte wegwerkzaamheden kondigen zich al snel aan, maar omdat we vroeg op pad zijn valt het qua vertraging alleszins mee. We arriveren boven verwachting snel in Mammoth Hot Springs. We proberen onze campers te parkeren op een terrein dat op het eerste gezicht lijkt op een RV-parking, maar na wat steek- en draaiwerk blijkt Dave met zijn neus nog steeds half op de weg te staan. We rijden nu anderhalve week in onze beauties-on-wheels, maar het inschatten van de lengte van deze apparaten blijkt nog steeds een moeilijke zaak! Doorrijden dan maar. Gelukkig blijkt één bocht verder genoeg parkeerruimte te zijn op de straat voor het postkantoor. We ontbijten eerst in de camper en lopen dan gezamenlijk via het bezoekerscentrum richting de witte travertijne terrassen van de Hot Springs.

Heet water van rond de 80 graden wordt hier omhoog gestuwd en op zijn weg naar boven passeert het kalkstenen aardlagen. Eenmaal aan het aardoppervlak koelt het af en wordt de kalk weer afgezet. Na verloop van tijd verandert de afzetting in travertijn, wat de mooie witmarmeren 'looks' geeft aan de bronnen. We klimmen heel wat trappen op en af en nadat we zo ongeveer alle actieve bronnen hebben bekeken lopen we terug naar de camper. We rijden de noordoostelijke bocht van de bovenste lus waar het aanmerkelijk rustiger is. Bovenop de Dunraven pas lunchen we met uitzicht op de laatste restjes sneeuw die nog op de bergtoppen liggen.

We rijden het dal in richting Canyon Village. De drukte valt ons mee: we hoeven slechts een aantal keren een kleinere bezienswaardigheid aan ons voorbij te laten gaan vanwege gebrek aan mogelijkheid tot het parkeren van onze campers. Na Canyon Village verandert de omgeving drastisch: weg zijn de beboste berghellingen en hopla, daar zijn de uitgestrekte weides waardoor de Yellowstone River zich meanderend een weg baant. Bij uitstek geschikt voor hele schattige beren die achter vlindertjes door het hoge gras rennen, naar wij dachten. Dat was tenminste het idyllische plaatje dat Michal voor ogen had. De realiteit is weerbarstiger: geen beer te bekennen (er zitten er 1000 in Yellowstone, kan er nu niet één zich een beetje inspannen voor ons?). Toch zien we op een bepaald moment een grote opeenhoping van auto's met mensen ernaast die staan te turen naar een bepaald punt in de verte. We hebben mazzel dat we onze campers makkelijk in een turnout kwijt kunnen en hopen op opgewonden 'a bear! a bear!'-kreten. Helaas gaat het 'slechts' om bizons. Nou ja, helaas is niet het goede woord, want daarmee doe je de prachtige beesten toch wel enigszins te kort. Ze zijn nogal lui ingesteld: ze liggen bij voorkeur in een zanderige kuil in het weideland, koekeloeren wat om zich heen en wapperen met hun staart. Samen met wat ganzen, roofvogels en wat hertjes her en der is de opbrengst aan wilde dieren van vandaag aan de magere kant. Gelukkig wordt dat ruimschoots gecompenseerd door het fantastisch gevarieerde landschap en de geweldige geothermale bezienswaardigheden. Toch gaat de hoop op een beer weer leven: we arriveren op Bridge Bay Campground en horen dat daar vanochtend vroeg nog een beer heeft rondgelopen...

We eten taco's en wraps in de brullende herrie van een aantal generatoren om ons heen. Het gebruik van generatoren (bij gebrek aan electriciteit) is toegestaan van 8 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds, wat ons toch wel verbaast aangezien we midden in een National Park zitten. Wij houden ons beschaafd aan de aan onszelf opgelegde etiquette en laten de generatoren uit, alhoewel de laptops leeg beginnen te lopen en de powerbanks hun laatste stroom uitspugen. Het moet gezegd worden: klokslag 8 uur zijn alle generatoren om ons heen uitgeschakeld. De stilte van de natuur is eventjes oorverdovend.

Na het invallen van de duisternis schuiven we nog even aan bij een presentatie van een National Park Ranger over beren en andersoortig wild dat in Yellowstone woont en leeft. Zeer interessant en doet de hoop op het spotten van een beer alleen maar groeien. Ik kan hier nu een geweldige cliffhanger plaatsen die wijst in de richting van die beer die we dan eindelijk gaan zien, maar ik zou ook alvast kunnen verklappen dat er op het berenfront echter weinig nieuws te melden bleef gedurende de rest van ons verblijf in Yellowstone... Aan u de keus welke van de twee het gaat worden!