Van Las Vegas naar June Lake

Vanmorgen hebben we om 9.30 uur uitgecheckt bij Balley’s en zijn we weer in onze camper gestapt. Het was me heet binnen, niet normaal. De pindakaas was vloeibaar en in plaats van een zak losse marshmellows hadden we 1 enorme marshmellow want ze waren allemaal aan elkaar gesmolten. We hebben hem uit het zakje gepeuterd en alsnog opgegeten, haha, wat een plakkert! 

Vandaag staat er een lange saaie rit op het programma. We willen richting Yosemite maar omdat we niet door Death Valley mogen met de camper, moeten we er omheen. En dat betekent 320 mijl door een verlaten en woestijnachtig landschap. Lang, warm en saai maar niks aan te doen. We stoppen onderweg een paar keer en vullen op tijd onze benzinetank. Niet fijn als je op een weg waar je urenlang niemand tegenkomt zonder benzine komt te staan tenslotte. We hadden vooraf bedacht om via Tonopah te rijden maar halverweg de 95 nemen we eigenlijk per ongeluk (omdat de navigatie dit aangeeft en we niet op tijd de kaart erbij pakken) de 266. Een klein weggetje dwars door de bergen (met een aantal bergpassen van meer dan 7200 ft, we zagen zelfs sneeuw!!!). Het gaat wel, langzaam aan, en uiteindelijk komen weer op een grotere weg maar prettig vond ik het niet. Ruud vond het trouwens wel leuk rijden, leuker dan de saaie 95 en Robin vond het ook geen probleem, het lag dus wel echt aan mij! Die kleine weggetjes vind ik met een gewone auto al niks, laat staan met zo’n grote camper. Halverwege begon het ook nog te regenen en kwamen we over een weg die net weer open was nadat hij was ondergelopen, er stond nog een klein laagje water. Even verderop moesten we stoppen. Voor ons stonden een paar auto’s die er heel lang stonden, die waren ons een uur eerder al gepasseerd. Wat er nu precies aan de hand was hebben we niet kunnen ontdekken. Of een ondergelopen weg of werkzaamheden. We stoppen in Bishop om even snel wat te eten, hoeven we straks op de camping niet meer te koken. Om 19.15 uur rijden we eindelijk de campground op. Dat was een lange rit! We wisten het vantevoren maar het viel toch nog tegen...

De camping is prachtig en we hebben een plekje met uitzicht op June Lake. Als de camper op zijn plaats staat lopen we nog even naar de oever van het meer. Wat is het hier weer mooi, echt weer een prachtige plek midden in de natuur. De camping staat vol, staat op het bordje bij de ingang maar bij plaats 12 op Bear loop, daar staat inderdaad onze naam. We zijn blij dat we dit soort campings vooraf hebben vastgelegd, in de nationale parken staan alle campings vol. 

We maken een vuur en proberen op het vuur wat popcorn te roosteren. Het lukt beter dan verwacht, we hebben na 20 minuten een heel schaaltje vol. We komen samen tot de conclusie dat dit toch wel echt kamperen is. Midden in het bos, aan een meer, een vuurtje stoken en popcorn maken. Hoe mooi wil je het hebben? We zitten nog een hele tijd bij ons vuur. Totdat Robin en ik allebei iets horen en de camper insprinten haha. We dachten allebei dat er toch nog een beer wakker was 😀...

Uiteindelijk wordt het toch te fris, we zitten nogal hoog in de bergen. We gaan naar binnen en spelen nog wat potjes pesten. Dan is het tijd om te gaan slapen, morgen over de Tiogapas, benieuwd wat we allemaal voor moois tegenkomen...