Van Peach Springs naar Grand Canyon

Onderweg van Peach Springs naar Grand Canyon kort gestopt in Williams. Om te tanken, goedkoper dit keer omdat we even verder kijken dan het eerste tankstation dat we tegenkomen. Williams is een leuke plaats aan route 66 die zo te zien wat minder te lijden heeft gehad van de aanleg van de Interstate. Hier is een station dus deze plaats is nog levendig en er zijn veel winkels, restaurantjes en andere zaken. We kopen een bordje met een afbeelding van Ivy. In Nederland zijn dit soort dingen bijna niet verkrijgbaar omdat Boston Terriers er niet veel voorkomen, maar hier zijn het veel gewonere hondjes. Moeten we gebruik van maken!

Via de Highway 64 rijden we naar Grand Canyon. Het is bewolkt en er valt af en toe wat regen. Eigenlijk willen we zon, want dan zijn de kleuren in de Canyon veel mooier, maar ja, het weer hebben we niet in de hand helaas. Vlak voor de ingang van het park stoppen we bij het visitor centre en bezoeken we het imax theater voor een korte film over de GC, prachtig, dat belooft wat! 

Met onze America the Beautyfull pas mogen we zo het park in en we gaan op zoek naar onze campground. Op Mather Campground hebben we een half jaar geleden al plek 86 gereserveerd. En inderdaad, als we hier aankomen hangt er een keurig kaartje met onze naam. Je zult maar elk dag al die kaartjes moeten vervangen! We zetten de camper op zijn plek en met de gratis shuttlebus die door het park rijdt gaan we op weg naar de rim, de rand van de canyon. 

Wat is dit overweldigend groot en mooi! De overtreffende trap van groots is hier van toepassing! Bij het begin van het pad dat we willen lopen is het druk maar een eindje verder wordt de drukte al minder en we vinden steeds weer een nieuw plekje om foto’s te maken. Echt geweldig! Robin wil graag foto’s voor op Instagram en ik maak zowaar mijn eerste insta-waardige foto 😀! Als de zon dan ook nog doorbreekt wordt het helemaal prachtig. We lopen een korte trail langs de rand, zo’n 2 km. Maar door alle foto-stops en uitzichtpunten doen we hier de hele middag over. Toevallig komen we onderweg de mensen tegen die we in Los Angeles spraken, toen we moesten wachten op de shuttle naar RoadBear, dat is toch ook werer toevallig. 

Om een uur of 5 pakken we de bus terug naar de campground, om even een jasje en een lange broek te pakken, het koelt aardig af. We besluiten het eten tot later te bewaren en meteen de bus weer te pakken naar het westen van de canyon, om daar de zonsondrgang af te wachten. Zonsondergang is om 19.47 uur maar we willen er op tijd zijn om een mooi plekje te zoeken. 

In de bus naar Hopi Point, waar we willen gaan staan om sunset af te wachten, wordt omgeroepen dat er een storm onderweg is. Het westen van de canyon wordt afgesloten bij onweer omdat dit een open vlakte is zonder beschutting. We mogen nog net naar Hopi Point maar de meer westelijke uitzichtpunten worden gesloten. We hopen dat we het droog houden en dat we toch nog iets van een zonsondergang mee kunnen pikken. Het droog houden lukt maar helaas zitten er teveel wolken voor de zon om een echte sunset mee te maken, dat is wel jammer. We genieten desondanks toch wel en als we rond 21.00 uur weer in de camper zijn, zijn we bekaf. Wat een indrukwekkende dag was dit! Om 22.00 uur, kruipen we eindelijk, na een kop soep en wat brood, moe ons bed in...