Rocky Mountains National Park 18 juli (dag 3)

Verbazingwekkend hoe goed we de nacht doorkomen. Om 6 uur stap ik mijn bed, alias veredelde stoeptegel, uit en kleed me zachtjes aan. Ik werk mijn aantekeningen bij en bereid het ontbijt voor. Het is pittig fris zo vroeg in de morgen. Een voor een komen de anderen ook uit bed en de kinderen sporen we een klein beetje aan om wakker te worden. Om 8 uur zitten we dan toch aan ons eerste ontbijt in de camper.

Ons motto deze vakantie is dat iedere dag een feestje is, of we nu veel of weinig doen. We kunnen niet alles zien van dit mega grote land met al zijn natuurpracht. Vandaag is onze dag om te acclimatiseren en we nemen ons voor het rustig aan te doen. We willen niet met de camper rijden en besluiten te gaan wandelen. Het wordt snel warmer maar door een fors en fris windje is dit goed te doen. De Ranger post op de camping informeert ons over de hikes die we vanuit de camping kunnen ondernemen en hoe het allemaal in zijn werk gaat met de shuttles. Terwijl we staan te praten vliegt er een kolibrie langs het raam. Daarna lopen we naar het Discovery Centre waar nog een aantal Rangers ons van alles willen vertellen over de omgeving, de natuur, de kunst van het kamperen in de USA en het hiken. De meiden beklimmen iedere steen die ze tegenkomen, helemaal in hun element. Opa en oma vinden een paar toepasselijke schommelstoelen en settelen zich om een kwartiertje van de omgeving te genieten.

Ik leer dat Colorado geen eigen waterbronnen heeft en voor de watervoorziening volledig afhankelijk is van smeltwater en regen. In de afgelopen jaren regent het minder en is de gemiddelde temperatuur 2 graden gestegen. Ik verbaas me er weer over hoe er over water wordt nagedacht. Voor ons zo vanzelfsprekend maar dat is eigenlijk lang niet overal zo. Ook in Nederland is er dit jaar sprake van droogte en maak ik het voor het eerst mee dat we na moeten denken over het verbruik. Minder vaak de auto wassen en de tuin sproeien.

We besluiten de vallei onder de camping te hiken via Cublake road, daarna te lunchen en in de middag nog een ander deel van het park te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en we volgen kleine paadjes die ons naar een riviertje leiden waar mensen staan te vliegvissen. Helaas voor hen is het te warm en zoeken de vissen het in de koelere delen van de rivier, dus dieper onder water. Het water is echt heel koud! 

Uiteindelijk buigt de weg rechtsaf en zoeken we onze weg omhoog, terug naar de camping. Dat doen we niet heel handig en komen op een drollerig ruiterpad terecht waarop we klimmen en klauteren en op goed geluk in de richting van de camping lopen. Het lukt ons toch en om kwart voor 1 zijn we terug. Moe en warm. Snel even wat eten en vervolgens zie ik de een na de ander een uiltje gaan knappen tot in in mijn eentje over ben. 

Wat later in de middag zijn we allemaal weer wat fris en gaan we toch met de camper op stap. In tegenstelling tot wat we oorspronkelijk in ons hoofd hadden gaan we niet een ander deel van het park bezoeken maar rijden we via het visitorcentre, waar we even gebruik maken van de wifi naar Estes. Een levendig toeristenstadje waar het niet heel eenvoudig is om ons voertuig van 30 voet te parkeren en door de straatjes te manoeuvreren maar Vincent doet het allemaal en uiteindelijk lopen we door het dorpje. We krijgen een gevoel van Disneyworld met straten vol met maar een beperkt assortiment aan winkeltjes Taffy, candy, Icecream afgewisseld met outdourshops en niet te vergeten de in grote getale aanwezige souvenirshops. Vin is op zoek naar een slaapzak want hij wil niet langer op de stoeptegel slapen en wil de slaapbank gaan gebruiken. We vinden er geen. Dan maar wat eten  in een hamburgerrestaurant wat iets weg heeft van een sociale werkvoorziening. Aan een plakkerige picknicktafel worden we bediend door een Spaans/Mexicaans aandoende ober. Heel vriendelijk. Iedere tafel, en dat zijn er best veel, wordt bediend door een andere Spaans/Mexicaans aandoende ober. Ongelooflijk hoeveel er hier werken. Het restaurant laat ons veel van de cowboy historie zien.  De burgers smaken best en we hebben het goed. 

Terug op de camper gaat de generator aan en zetten we koffie. Met z’n allen buigen we ons over de kaarten en informatie van onze volgende bestemming, Custer State Park en Badlands. Bente kiest de camping, een luxe KOA tussen Mount Rushmore Crazy Horse, een beetje richting Rapid City. Glijbanen, zwembaden, springkussens en een klimwand oefenen een aantrekkingskracht op haar die niet is te weerstaan. Een dure camping maar door de kortingskaart die Tioga ons heeft meegegeven is het te doen. Els en Vincent buigen zich over de route en stippelen alles heel zorgvuldig uit. Eerder vandaag hoorden we dat de weg naar Cheyenne mogelijk heel druk zou zijn in verband met de Frontier Days die over enige dagen starten. Het grootste Rodeo spektakel van de USA en dus de we