Arlington, het heiligdom van de natie

De geschiedenis van Arlington is enigszins merkwaardig. Het was ooit een landgoed dat ten tijde van de Burgeroorlog min of meer bij toeval een begraafplaats is geworden. Dat landgoed – het huis in Griekse stijl uit het begin van de negentiende eeuw staat er nog steeds – was eigendom van een kleinzoon van George Washington. De dochter van die kleinzoon trouwde in 1831 met een zekere Robert E. Lee. Toen was dat nog een jonge, onbekende officier, maar hij zou in de Burgeroorlog faam verweven als de bevelhebber van de troepen van de Confederatie. In 1861 ging hij mee met de afscheiding van Virginia. Het landgoed van de familie werd daarop bezet door troepen van de Unie die er een legerkamp van maakten. Het werd vervolgens geveild en kwam voor een leuk prijsje in handen van de staat.

Vanaf 1864 werden er op Arlington gesneuvelde soldaten begraven, als eerste op 13 mei 1864 soldaat William Henry Christman (zijn graf is er nog steeds). Gaandeweg ontstond er zo een officiële militaire begraafplaats. Tamelijk smakeloos werden de graven expres zo dicht mogelijk bij het huis gemaakt om te voorkomen dat de familie Lee er ooit weer zou kunnen wonen. Toch probeerde de familie na afloop van de oorlog het landgoed weer in bezit te krijgen, wat na jarenlange procedures ook lukte. De staat nam de begraafplaats met toen al ettelijke duizenden graven vervolgens alsnog voor een fatsoenlijk bedrag over.

Inmiddels zijn er zo’n 14.000 veteranen op Arlington National Cemetery begraven. Velen hebben individuele graven met witte grafstenen van allerlei vormen en soorten, maar er zijn ook, vooral uit de beginjaren, een aantal massagraven. Daarnaast zijn er monumenten voor elders overledenen, zoals de slachtoffers van de verongelukte Space Shuttles Challenger en Columbia. Je zou verwachten dat Arlington ook de laatste rustplaats voor presidenten zou zijn, maar alleen William Howard Taft (president van 1909 tot 1913) en John Fitzgerald Kennedy (1961-1963) zijn hier begraven. De graven van de Kennedy’s – ook de in 1968 vermoorde Robert ligt hier – zijn de drukst bezochte van de hele begraafplaats.

Uiteraard zijn er op Arlington vooral veel militairen begraven, onder wie de generaals Bradley en Marshall (de man van het plan) en de admiraals Richard Byrd en Robert Peary, die bekend zijn geworden door hun poolreizen. Andere beroemdheden zijn bandleider Glenn Miller (alleen een monument, hij verdween in 1944 op een vlucht boven het Kanaal), bokser Joe Louis (25 keer wereldkampioen), uitvinder en elektriciteitspionier George Westinghouse en de in 1963 vermoorde burgerrechtenactivist Medgar Evers. Het is wat je noemt bien étonné de se trouver ensemble.

Het is indrukwekkend om er een wandeling door de Amerikaanse geschiedenis te maken. En bovendien is Arlington ook nog steeds een mooi, heuvelachtig landgoed.