Page Dag 20 en 21 (7 en 8 Augustus)

Deze ochtend al op tijd gewekt door vervelende vliegen. Die zijn hier op de camping in grote getale…Ook ontbijten was geen pretje, het is bijna een plaag…Jammer want de plekken op de camping zijn verder prima! Op naar het visitor center van Monument Valley, eerst even 40 dollar aftikken aan entree geld. Omdat Monument Valley niet onder de Nationale Parken valt kunnen we hier niet met onze park pas naar binnen. Bij Yosemite NP hebben we deze z.g. beautifull park pas voor 80 dollar gekocht. Hiermee kunnen we zo alle Nationale Parken bezoeken. Op naar, dachten wij, het visitor center. Maar alles wat hier was geen visitor center, alleen een souvenirshop, hotel en restaurant. Wat we wel hadden was een spectaculair uitzicht over Monument Valley. Met de camper mag je de vallei niet in. Daarvoor kun je een toer boeken, en daar hadden we nu net geen tijd voor. De spullen in de souvenirshop waren allemaal Indiaanse handmade sieraden, poten, kleden enzovoort en erg duur in de aanschaf. Voor een wel gangbaar gebakken en beschilderde pot betaal je 400 dollar!! Bij de sieraden stonden geen prijzen, dus ook maar niet naar gevraagd. We zijn het hele gebouw rond geweest maar verder niets, dus enigszins teleurgesteld maar weer het park uitgereden. Zien we aan de rand, voor de ingang van het park, een information point..nou ja pech! We hebben wel mooie foto’s gemaakt :-). Nu op naar Page! Het is maar twee uur rijden en aangezien we de staat Utah verlaten en in Arizona de tijd een uur teruggaat zijn arriveren we mooi op tijd in Page. We besluiten om eerst maar even wat boodschappen in te slaan en op zoek te gaan naar een elektronica winkel voor een videocamera. We worden in de supermarkt doorverwezen naar de Walmart, och als we dat hadden geweten! Nou ja op zoek in die enorme Walmart naar de elektronica afdeling. Helaas hadden ze nog maar 1 liggen maar daar passen onze kaartjes niet in…Berd wil verder kijken, ook omdat het (woorden van Berd) een waardeloze, met zijn vingers trommelende, verkoper was trouwens. Omdat we nog steeds mooi op tijd zijn en we geen zin hebben om in deze hitte, 37 graden, al op de camping te zitten besluiten we om naar Horseshoe Bend te gaan. De enorm vaak gefotografeerde en beroemde lus in de Colorado rivier. Met nog geen 5 minuten waren we op de parkeerplaats. Het was een wandeling van ongeveer 20 minuten en door de kassière werd met klem geadviseerd om een liter water per persoon mee te nemen, oh, er waren ook geen schaduwplekken. Dat schrikt ons niet meer af dus we gaan! En wat een prachtig uitzicht op Horseshoe Bend!! Een enorme kloof en in de diepte wat bootjes die de Colorado rivier afvaren. Zie vooral de foto’s!! Helemaal onder de indruk zijn we na een half uurtje teruggelopen naar onze camper. Daar weer even bijgekomen van de wandeling en toen op naar de camping, ingecheckt en op zoek naar ons plekje. Mooi aan het einde van de loop op een heuveltje met uitzicht op Lake Powell. Wel strak in de zon die net onder onze overkapping door piept, dus we verkassen met onze campingstoelen naar de andere kant van de camper, tussen de afvoer en kabels die aan onze camper vast zitten. Helaas geen zwembad maar we hebben gisteren onze buiten douche ontdekt (met warm en koud water) dus daar even lekker verkoeling onder gezocht, top! Nou waren we de hele dag zo mooi op tijd maar dat pakte voor het avond eten net even anders uit. Want toen het vlees net op de BBQ lag stak er een enorme bries wind op. De sla waaide uit onze bakjes dus maar snel naar binnen gegaan om daar verder te eten en daarna op bed. We waren met z’n allen best moe en de volgende ochtend moeten we op tijd op. Om 9.45 uur moeten we voor een georganiseerde tour bij Lower Antilope zijn. Nog even gecheckt of deze nog door gaan omdat ruim een week geleden de Lower Antilope dicht was i.v.m. water floods.. Geen mail of berichten op FB over gecancelde tours, dus het zal wel doorgaan.

Om strak 9.40 uur stonden we voor de incheckbalie van Lower Antilope. Na een blik op onze entreekaarten te hebben gericht, werd er vanachter de balie direct met de walkie talkie contact opgenomen met de collega’s dat er nog vijf personen aankwamen. De familie Klimp zal ook eens ruim op tijd zijn..;-)..Nou we hebben het weer gered en konden direct door naar de canyon. De Lower Antilope is een sleuf/slot canyon die er, ja hoe moet je dat nu noemen, op de foto’s in de bladen al heel indrukwekkend eruit zien. Ze zijn door water en/of modder uitgesleten. We zijn met 2 Amerikaanse meiden en een nog een man, waarvan wij niet konden plaatsen waar hij vandaan kwam. Onze gids is een jonge Indiaan. Om de twee minuten gaat er een groepje met gids naar beneden. De canyon is ongeveer 400 meter en we zijn een uur beneden verteld hij. Wel lang dacht ik nog…Eerst vijf trappen de diepte in. En wat we dan zien…prachtig en indrukwekkend! En zo blijft het ook het hele uur doorgaan! Van gekkigheid weet je niet waar je een foto van moet nemen. Onze gids pakt af en toe onze camera’s en maakt mooie plaatjes van onder andere de lachende haai, de adelaar en het zeepaardje, ook een aantal screensavers van Microsoft en Apple zijn hier gemaakt (deze heeft hij ook voor ons op de foto gezet). Hij weet uiteraard precies wat mooi is en hoe deze met een camera te nemen! Het is af en toe bijna kruipen en hele smalle paadjes met opstapjes maar dat uur is voorbij gevlogen! Wederom totaal onder de indruk kwamen we met z’n allen de kloof weer uitgekropen! Omdat we nog een hele middag voor ons hebben en het weer lekker warm (36/37 graden) is besloten we op zoek te gaan naar een strandje bij Lake Powell om even te plonzen. Deze gelukkig snel gevonden, stoeltjes, strandlakens, drinken mee en hop naar het strand. Het meer was prima op temperatuur dus we hebben ons daar prima vermaakt en van zon, water en strand genoten. Om 4 uur weer terug naar ons plekje op de camping alwaar we lekker buiten gedoucht hebben (Badkleding was daarbij wel verplicht ;-)) En op tijd gegeten want we hadden geen zin om weer in de camper te belanden met onze borden, bestek en toebehoren. Dat is gelukkig goed gelukt. En inderdaad om een uur of 9 stak de wind weer op. Niet koud, meer een fohn wind. Ik kon nog prima achter de laptop mijn verhaal van dag 19 afmaken. Morgen checken we hier weer uit en vervolgen we onze tocht naar de Grand Canyon!