Bryce naar Las Vegas (Nevada)

18 juli: De route reden we via Zion National Park (de National Pas kwam alweer aardig van pas, dit heeft ons heel wat geld bespaard) We hebben de auto bij de ingang laten staan en zijn met een shuttle bus verder het park ingereden. Het was in eerste instantie iets bewolkt, maar als de zon uitkwam werd het weer meteen bloedheet. De bus voert je langs de Zion Canyon Scenic Drive en stopt op diverse punten. Omdat deze punten vaak het begin zijn van kilometerslange trails zijn we maar op enkele punten uitgestapt. De Lodge waar een trail naar enkele watervallen begint en we op het gras (ik zag naderhand dat het kattengras was) een reuze ijs hebben gegeten. Alles is hier mega, auto's, burgers, ijsjes, bergen. Ook zijn we bij de Weeping Rock uitgestapt. Het water stroomt aan deze overhangende rots naar beneden, waardoor deze begroeid is met planten, is een prachtig gezicht. Je kunt hier dagen rondlopen maar we hadden nog een lange rit naar Las Vegas voor de boeg. Een groot gedeelte via de Scenic Byway 12, met prachtige rotsformaties. Marijn heeft deze hele rit gereden, wat trouwens prima ging. De mond van de jongens viel open toen ze het hotel in Las Vegas zagen. We hadden het Stratosphere geboekt, helemaal aan het einde van de strip. Onze kamers lagen op de 17e verdieping, op de 8e verdieping een zwembad, Op de 24e nog een zwembad, maar daar mocht je pas vanaf 21 in. Helemaal boven in de toren had je een prachtig uitzicht over de stad, en er waren diverse attracties, hoog in de lucht. Marijn mocht op de casinovloer niet stilstaan, en daar werd echt streng op gecontroleerd. Na het eten zijn we de strip afgelopen, bij enkele casino's binnen gekeken (Treasure Island en Caesars Palace, allemaal immens groot, met winkels en restaurants in de casino's, buiten honderden gokautomaten, pokertafels en roulette tafels natuurlijk. In Las Vegas bleven we twee nachten, dus eindelijk eens niet meteen de koffers in de auto, maar na het ontbijt naar de Hooverdam gereden. Het was weer heet, heet, heet. Over de Hooverdam gereden en over de tegenoverliggende brug gelopen. Terug in Vegas zijn de jongens gaan zwemmen en wij naar Freemont street gegaan, daar tickets geboekt voor 's avonds voor Slotzilla, de zoomline. De jongens verrast met de tickets, even gerust en om half 6 naar de Freemont Street Experience gegaan. De upper zoomline is 10 verdiepingen hoog. Je wordt liggend in een harnas gehesen en zweeft aan een kabel hoog boven de oude strip, die ongeveer 530 meter verder stopt. Super cool. Eerst Ad en ik en de volgende rit de 3 jongens. Ik ben nu definitief over mijn hoogtevrees heen. Wat rondgelopen, zeer sfeervol met de oude casino's zoals de Golden Nugget, veel life entertainment op straat, DJ's die muziek draaien, goochelaars, Chippendales die een lapdance geven etc. En toen weer terug naar het hotel want Jorgos en Arlon gingen een base jump van de Statosphere toren doen.Vanaf de 108e verdieping aan een kabel 260 meter naar beneden. Super stoer !!  Ze hebben 's nachts (toen Marijn sliep) nog wat gegokt, Arlon zelfs 45 dollar winst. Ik heb de dag erna 0,15 cent gewonnen, Ontbeten in het hotel bij Roxy's diner.