Williams naar Page (Arizona)

16 juli: Ontbeten in hotel, uitgebreid buffet, je krijgt ook constant koffie en sap bijgevuld. Ook in restaurants kun je zoveel frisdrank drinken als je wilt. De bekers zijn trouwens wel handig, In alle hotels en motels staan op iedere verdieping ijsblokjes machines. We vulden die bekers 's morgens helemaal met ijs en door er telkens wat water bij te voegen hadden we constant lekker koel water tijdens lange ritten. We hadden weliswaar meteen ook een koelbox aangeschaft, maar die gebruikten we meer voor fruit en broodjes voor onderweg.  Onze route voerde ons daarna naar de Grand Canyon. Via het bezoekerscentrum de Hermit Road langs de kloofrand gelopen. Immens uitzicht, in de verte was aan de andere kant van de canyon rook van een bosbrand te zien. De oostelijke richting uit, de Desert View Drive, hebben we met de auto gedaan. Wel zijn we daar nog uitgestapt om te picknicken. De rit naar Page voerde ons ook weer langs uitgestrekte landschappen met steeds veranderende uitzichten op bergen, vlakten, en welgeteld één rotonde. De route van Williams naar Page is heel simpel, rechtdoor tot aan de rotonde, daar links en de volgende afslag (een paar honder kilometer verder) weer links. (ietwat overdreven, maar zo leek het wel) De jongens hebben daar even in het zwembad gezeten en we zijn daarna bij Bonkers (aanrader !!) gaan eten. Arlon was zijn ID vergeten (Ad verklaarde dat hij al 23 was (is al 25 jaar) maar kreeg toch geen alcohol geserveerd. Daar zijn ze echt heel streng op. Maar een pink lemonade hadden ze wel voor hem. De dag erna hadden we een vroege toer geboekt, dus vroeg naar bed.