Killarney Provincial Park

Dinsdag 19 juni

Op ons gemakje vertrokken. Onderweg  het een en ander ingeslagen in de supermarkt.

De lucht leek het ene moment open te trekken en het volgende moment trok het weer dicht. Het is wel heiig. Het landschap is hier weer heel anders. Veel rotsen in bruin met roze tinten en vooral veel meertjes. Na de nodige stops kwamen we om 2 uur op de camping in Killarney Porvincial Park aan. De lucht was inmiddels helemaal zwart geworden. Daarna volgde een flinke bui. De camper is in ieder geval waterdicht; dat weten we dan ook weer.

Het landschap, met name de omgeving van George lake ziet er mooi en kleurrijk uit, zelfs met dit sombere weer.

Vergeet ik nog bijna te vertellen dat we beren hebben gezien (onderweg naar de camping): moeder beer met kleintjes. De beren zijn hier kleiner dan aan de westkant. Een jonkie klom de boom in en achteruit weer omlaag. Schattig om te zien, maar we zijn toch maar in de camper gebleven.

Om een uur of 5 begon de zon weer te schijnen. We zaten te lezen bij de camper (dat kan hier zonder dat je gestoken wordt, als je je maar insmeert tegen de muggen), kwam er opeens een raccoon (wasbeer) onder de camper vandaan. Schrok me rot. Hij was heel nieuwsgierig en duidelijk op zoek naar voedsel. Hij bleef alleen niet stil staan voor de foto. Jammer. Verder zitten hier verschillende soorten spechten en andere vogels, eekhoorntjes en chipmunks. Tot nu toe.

 Taakverdeling:

Man maakt vuur, vrouw wacht nog even;

man maakt vuur, vrouw maakt groenten klaar;

man maakt vuur, vrouw dekt de tafel;

man maakt vuur, vrouw kookt aardappelpuree;

man barbecuet vlees, vrouw leest boek;

man en vrouw eten samen.

Woensdag 20 juni

Uitgeslapen! 

Op weg naar de “Cranberry en bog trail” werden we door een ranger erop gewezen dat er op plek 106 een snapper turtle (schildpad) gesignaleerd was. Hij was best groot. Door zijn schudkleur moeilijk te spotten. Als we niet gewaarschuwd waren, hadden we er zo langs gelopen.

Mooi wandeling. Maar doordat de rotsen en de wortels nog nat waren, ook nog erg glad. Zoals Rob aan den lijve heeft ondervonden. De paden zijn niet bepaald vlak; wortels en grote keien op de weg. Je moet voortdurend opletten waar je je voeten zet. Ook was er nogal wat hoogte verschil.

Vandaag werd het zo’n 32 graden. Vanmiddag een was gedraaid, die overigens niet wilde drogen door alle vochtigheid in de lucht. Nog even in het meer gezwommen. De bovenlaag van het water was lekker warm, maar het water eronder niet.

Naar het dicht bijzijnde dorp (500 mensen) 10 km verder gereden. Killarney ligt aan het grote George Bay (aan de overkant van het water, waar we de vorige stop hadden). Uit eten geweest. Op weg terug naar de camping 2 maal een vos gezien.

Deze camping is langgerekt en zo’n 1,5 km lang. Met 126 plaatsen. Dus de plekken en de ruimten ertussen zijn heel wat groter dan die op een Franse camping.

Op het kaartje kun je zien dat we hier hemelsbreed slechts 35 km van de vorige stop verblijven; over de weg 225 km.