San Francisco

-          Donderdag 23 september. Bijtijds vertrokken uit Oakdale om de reis naar San Francisco de stad van de Flower Power net na de middag af te kunnen ronden en ons kamp op te slaan. Maar om stevig in de schoenen te staan eerst even een ontbijtje bij MacDonalds. Broodje ei, thee en koffie met een lekker toetje na. Toen relaxt op weg. De rit zou ongeveer 2 uur gaan duren over een afstand van 100 mijl dwars door voorsteden van San Fransisco. Dit was al snel merkbaar vanwege de vele fabrieken en verscheidenheid hiervan. Steengroeven en raffinaderijen, veeteelt en landbouw naast en door elkaar  Wat we opviel was dat er veel gerecycled werd. Palletfabrieken waar hoge bergen pulp naast lagen. Shredders bij autosloperijen etcetera. Ook weer veel windmolens op de bergen in de directe omgeving van San Francisco. Via de rondwegen, belanden we uiteindelijk op Highway 1 aan de kust in het plaatsje Pacifica. Het door ons uitgezochte San Francisco RV Resort is een groot geasfalteerd stuk terrein met plaatsen direct aan de Pacific Ocean. Wij weten zo’n plekje te bemachtigen. Wat je het eerst opvalt is het ruisen van de golven op de kust en de constante wind. Het uitzicht is mooi. Na Bakersfield zijn alle campgrounds een beetje passé te noemen. Zeker wat sanitair betreft. De prijs is aanzienlijk hoger, maar voordeel is dat het openbaar vervoer naar Downtown net naast de deur ligt.We krijgen bij de receptie een geduldige en prima uitleg hoe het werkt. ’S Middags zijn we dan ook rond 15.00 uur de City ingegaan. Eerst een rit van een halfuur per bus a $ 2.00 Toen verder naar Colma/ Bart een station met snelspoor half boven en onder de grond.

-          Op het station werden we persoonlijk door medewerker van de infobalie geholpen bij de kaartjesautomaten en kregen meteen uitleg hoe het spoornet werkte. Uitstappen moesten we bij Powel/ Bart. Al met al een zit van 1 ½ uur. Bovengronds was gelijk een Visitor Centre. Hier hebben we gelijk een 3 dagenpas voor het openbaar vervoer aangeschaft. Even tonen en je kon dan zo doorlopen. We waren net op tijd, om 17.00 uur sloot de tent en werden we vriendelijk ergo dwingend de deur uitgebonjourd. Daar sta je dan midden in Frisco.Wat een drukte. Iedereen probeert je aan te klampen om je geld af te troggelen. Na even bij de beroemde Cable Cars te hebben gekeken, kwam een slonzige man op ons af een vertelde ons op de infozuil te kijken. Hij liet het netwerk van bussen en Cable Cars zien en zei een stukje Powelstreet in te lopen i.p.v. in de rij te gaan staan bij de vertrekhalte. Wij besloten de raad op te volgen. Peter gaf de man een dollar en hij bedankte ons meermaals. Het advies was perfect. We konden na even wachten zo opstappen. De rit ging helemaal tot aan de Fishermans Wharf bij pier 39. Het werd een belevenis met zoveel indrukken, die we moeilijk onder woorden kunnen brengen. De Cable Cars het woord zegt het al worden d.m.v. een kabel op een trommel voortgetrokken. Remmen gebeurt met blokken die op de rails drukken. Bij begin en eindpunt worden de wagons met de hand op een roterende schijf gewisseld van spoor. Halverwege wordt ook nog een wissel met de hand omgezet. De wagons scheren rakelings langs elkaar in de straten en de machinist waarschuwt dan ook steeds de (nieuwe) passagiers hun rugzakken op de borst te dragen indien zij op de boardings (treeplank) willen staan. Het roetst allemaal met grote snelheid van boven naar beneden op steil hellende en dalende wegen, doorkruist door allerlei andere verkeersnemers zoals trollybussen, fietsers, auto’s, motoren, bussen, trams  en voetgangers. Het stopt midden op straat om mensen uit te laten stappen om hotels of winkelpanden te betreden of domweg lopen en kijken wat er gebeurt om je heen. Bij de Fishermans Wharf een uitgaansgebied bij uitstek zijn we uit de Cable Car gestapt.

-          We hebben o.a. bij de zeeleeuwen gekeken en zijn door het winkel en horecagebied op pier 39 gelopen. Overal op straat is tevens entertainment. Straatacteurs en muzikanten, kunstenaars en acrobaten. Iedereen schreeuwt om aandacht. De inwendige mens hebben we bij de Mac versterkt. Bij Starbucks nog een bak koffie en een hot chocolate. Nadien zijn we op de weg terug naar onze camper gegaan het was al goed donker. Terug met openbaar vervoer duurde lang omdat we een aansluiting misten. Om 22.00 uur stonden we dan toch weer in onze camper. We waren totaal versleten en hadden geen voeten meer over. It was a long day of impressions. But very inspiring. So till tomorrow. Goodnight.