Eindelijk strand

-          Zondag 26 september. Vroeg weggegaan uit Santa Cruz naar Pismo Beach. Het werd een lange rit met haarspeldbochten en langs steile ravijnen. Je keek links in de diepte en Marleen werd er stil van. Dus niet alleen van het uitzicht. Het was ronduit imposant en prachtig om te zien. Het landschap veranderde per gereden mile. Zo was het vlak en dor en dan weer licht begroeid met droog gras en struiken. Hier en daar liep vee. De koeien waren wel een andere soort. Heresford of zoiets. Koeien met vlees op de botten Wandelende hamburgers dus. Ook waren stukken weg verdwenen onderaan een klif. Die weg was dan gewoon in zee gestort. De Amerikanen zijn er dan als de kippen bij om het te repareren. En dat gaat echt met grof geschut. De voertuigen om het materiaal te vervoeren zijn enorm. Een noodweg met eenrichtingsverkeer wordt aangelegd en duidelijk van te voren aangegeven. Daar kunnen we wederom iets van leren. De route werd wel steeds groener naarmate we Pismo Beach naderden. Onderweg wachtte ons nog een verrassing. Toen we langs de wat vlakkere kustweg reden zag Marleen voor zich uit zeeleeuwen rusten op het strand. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze in hun natuurlijke omgeving te filmen en te fotograferen. Toen ik aan het filmen was een stukje bij Marleen vandaan, kreeg zij de schrik van haar leven. Ze stond lekker op haar gemak te kijken naar het luie leventje van pa zeeleeuw en zijn harem toen ineens een beest over haar voeten liep. Ze keek en sprong zo ze vertelde een meter boven de grond uit en stond naar adem te happen. Wat bleek uit, het struikgewas achter een hek waar ze stond, was een grijze eekhoorn zonder na te denken over haar voeten heen gelopen. De Dombo. Wat jammer dat ik dat heb moeten missen . Als bewijs had ze het beestje op meerder foto’s gezet. Dombo mocht Marleen schijnbaar wel want hij ging gewillig poseren op een rotssteen. Verder verliep de reis vrij vlot. Omstreeks 15.00 uur waren we op de campground  van Pismo Beach Village na een rit van welgeteld 6 uur. Terwijl we meer 1 stop hadden gemaakt. Wederom zie je dat je je vergist op een door GPS aangegeven route van 3 uur. Je rijdt namelijk niet overal even snel. Aangekomen hebben we nog even op het strand in de duinen liggen zonnen, Tot het te koud werd door de wind van zee. Nog even het zwembad opgezocht, boekje gelezen. Daarna het ritueel beëindigd met een stevige warme maaltijd en koffie en thee na. Het duurde niet lang of de luiken gingen dicht en om 22.00 uur was het gedaan. So relax take your time and have some sleep.

Gaaaap tot laters !!!