Valley of Fire / Shelby / Las Vegas late

Door Peter & Marleen Valk - 21-09-2010 07:48

-          Alweer een heerlijke dag woensdag 15 september. Het is volop genieten. Lekker ontbijten naast de camper midden in het centrum van Las Vegas vlag bij de “Naald”. Een van de hoge gebouwen, die vanuit de verte al als landmark boven Las Vegas uittorent. Gonny en Wim komen zo bij ons langs en dan gaan we naar Valley of Fire Statepark. De GPS uit de camper en voldoende eten en drinken mee in de rugzakken en omstreeks 08.00 uur waren we op weg voor een rit van om en nabij 4 uur heen en terug. We hebben onze ogen uitgekeken “it was beautifull and never to forget” De naam zegt het al een beetje. Het gesteente was vuurrood en grillig van vorm middenin een droog gebied. Achteraf waren we via de uitgang van het park naar binnen gereden. Op zich geen punt. Doe een Belg na: kaart omdraaien, omschrijving van rechts naar links lezen en je komt er ook wel. In het Statepark leefden veel kleine dieren. Eén groep alom vertegenwoordig in de voedselketen zijn de “Squirls” grappige kleine diertjes ook wel grondeekhoorntjes genoemd. In de tekenfilm Alvin en de Chipmunks worden ze aan het publiek verkocht als vriendelijk avontuurlijk, knuffelbaar, donzig en sprekend met funny voices and rocking like a guitar hero. Eigenlijk mocht je ze niet voeren, maar Wim had al gauw zijn banaan tot foodbar omgetoverd en jawel hoor of ze er lucht van hadden. Uit alle hoeken en gaten, struiken, onder stenen en holletjes in de grond kwamen ze nieuwsgierig aangerend. Af en toe even stoppen, op de achterpootjes, neus in de wind en met hun grote amandelkleurige oogjes rondspiedend of er toch geen gevaar op de loer lag. Voor je het wist was het een dolle boel van komen en gaan. Squirls everywhere. Na dat we de beestjes zo hadden vetgemest dat ze toch nergens meer heen konden zijn we na wat foto’s te hebben gemaakt bij de “Seven Sisters” verder getrokken. Het was zo heet dat de dametjes achterin de Fordmobile het zowaar heet kregen Een uitgelezen kans om de kachel nog verder op te stoken voor een leuk rendez vouz-tje. Maar ja zeg nou zelf,  midden in de woestijn met al dat zand en die hete zon op je bolus. Voor je het weet ben je gekookt en verdampt. Toch maar niet dus. Op naar Atlatl Rock. Een plaats waar ooit mensen woonden. In tekeningen op de rotsen kun je daar zien, hoe zij leefden van de jacht en met welke werktuigen zij de dieren doden voor voedsel. De atlatl een primitief wapen., een voorloper van de pijl en boog was zo’n werktuig. Zag er uit als een soort werpspeer. Wim kon het goed onder woorden brengen, maar dat ben ik domweg vergeten. Na ook hier weer vele fotootjes te hebben gemaakt en de nodige grappen en grollen. Zijn we het Statepark uitgereden en gaan we een kijkje nemen bij de fabriekshallen van Wim’s grote en “second best love”. De Mustang, verworden tot een beest, een monster op wielen met pk’s waar je eng van wordt “The Shelby”. Aangekomen op de plaats van bestemming vlakbij een speedwaybaan waar ook aan Nascar Racing wordt gedaan stonden enorme hallen waar de wagens werden geassembleerd. Voor een rondgang werd het te laat dus hebben we het museum met the shop bezichtigd en een paar memorabilia gekocht. Wim dook meteen met zijn  neus in de gratis folders. Goed dat er niet zo veel van waren anders hadden we de weg terug moeten lopen. Tjeemie, wat was dat kwijlen daar. Dit soort auto’s  is werkelijk de kers op de slagroomtaart. Voor zoiets zou je als vent je biertje laten staan en stoppen met roken. Ik zeg maar, “make a donut and give it a full throtlle. Afijn tijd om te gaan doekje gepakt en alles rondom gecleand. De dames gaan nu naar de outlets of Las Vegas. Het werd een leuke snuffelstage. Gonny was al op verkenning geweest de dagen ervoor. Marleen vond het prachtig. Al liet ze dat met haar ingetogenheid niet echt doorschemeren. Peter en Wim hobbelden mee. De kleding is werkelijk spotgoedkoop zeker als je de prijs/kwaliteit verhouding tegenover elkaar zet. Bij Starbucks nog een lekker bakkie leut gehaald en gezellig aan een tafeltje gezeten. Looking people passing by. Gonny had een of andere ijscoffee besteld met caramel of zoiets dat verschrikkelijk vies lekker was. Een ware caloriebom. Laat die meid maar schuiven als iets echt lekker is “follow the leader”. Hier en daar nog wat kleding gekocht en toen terug naar de basis. We hebben afgesproken om vanavond het Encore hotel te gaan bekijken en nog even te shophoppen en uiteindelijk ergens te tafelen. Na allemaal opgefrist te zijn, nieuwe rubbertjes onder de schoentjes en op stap. Het Encore hotel was een stief kwartiertje lopen, maar dat gaf niets want al wandelend deed je alweer zoveel indrukken op dat je de wereld om je heen bijna vergat. Wim vertelde dat het Encore de nieuwe standaard ging worden van alle hotels in Las Vegas. Nog luxer nog mooier en nog klantvriendelijker. Nou vooral het laatste klantvriendelijkheid dus. Daar kunnen wij Hollanders best van leren. Wat een service hier. Waar je ook komt, gaat of staat, men is enorm gastvrij. Je wandelt hotel in en uit van casino naar casino met rijen slotmachines (eenarmige bandiet) en pokertafels. Zoveel dat niet eens elke tafel of machine bezet is of kan worden. Wauw wat een entourage. En als je dan denkt alles gehad te hebben, maak dan je borst mar nat. Het Encore is outrageous. The limit is the sky. Dit gaat je verwachtingen totaal te boven. Superlatieven schieten tekort. Je moet er geweest zijn en het gezien hebben. Je valt kompleet van je kruk zonder één druppel alcohol or whatever te hebben gedronken. Na in het Encore gelounched te hebben helemaal weggezakt in het pluche verder gelopen en nog bij Apple langs geweest. Doe mij maar een IPadje voor $500,- of zoiets. Van alle indrukken en shoppen krijg je geweldige trek. Zouden die Amerikanen daarom zulke grote porties eten!!? Na een zoektochtje vonden we een leuk tentje aan de rand van de strip waar Mexicaanse gerechten werden geserveerd. The Bud (Budweiser bier) wat Wim aanbeveelde was was lekker cool en verfrissend. The ladies only water out of the bottle please. Na heerlijk tortillas en something like stew made of pork ( Not made in China) te hebben gegeten een ijsje toe. Algemene hilariteit alom. We dachten bolletjes te krijgen met bijbehorende saussmaakjes op een bordje of schaaltje echter het werden een soort van zelfgemaakte ijsjes op een stokje gemaakt van de ingrediënten op de kaart. A tasty bite, but a bit rare. Nog effe lekker klessebesse tijdens het uitbuiken en het zelfde loopje terug.

Een afzakkertje gepakt bij zoals Gonny het verwoord Rita’s fucking plastics Rita. (Sorry about this) Morgenochtend  bijtijds op om Wim en Gonny naar Las Vegas Airport te brengen. Terrible but Through.

 

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan