Dag 20: Yosemite

Na een beer-loze en lekkere frisse nacht worden we wakker in Yosemite. De koelkast begon vannacht wel weer raar te piepen en we begrijpen nog steeds niet waarom. 

De camping bevindt zich midden tussen alle rotsachtige bergen die loodrecht omhooglopen, dus het duurt even voordat de zon onze campingplek opwarmt. De truien worden uit de kast gehaald. Na het ontbijt wordt de camper aangegooid, want een deel van de Tioga Pass staat deze ochtend op de planning. We hebben besloten om hem niet helemaal te rijden, maar tot aan Tenaya Lake, want we willen ook nog een aantal trails lopen vanmiddag. Het bijzondere aan de Tioga Pass is dat het de hoogst gelegen bergpas van Californië is. Hij rijdt dwars door de Sierra Nevada en het hoogste punt is op maar liefst 3031 meter. 

De weg slingert omhoog en biedt een enorm uitzicht op Yosemite. Na een aantal kilometer slaan we rechtsaf de Tioga Pass op en daar klimt de weg verder omhoog. De route gaat vooral door bos heen en waar ik bang was voor diepe afgronden, is dit totaal niet het geval. Een aantal keer moeten we wel even afslaan op een turn-out, want langzame voertuigen zijn verplicht om sneller verkeer langs te laten. Als we de grens van 2000 meter passeren is er steeds minder bos en meer rotsen. De route is langer dan verwacht en we staan op het punt van omkeren als we eindelijk bij Olmstead Point (circa 2600 meter). Vanaf hier heb je een panorama uitzicht en in de verte zie je de noordkant van de Half Dome. Er staat een ranger met een verrekijker en als je erdoorheen kijkt zie je klimmers de Half Dome omhoog klauteren. 

We stappen de camper weer in om een klein stukje door te rijden naar Tenaya Lake. Achteraf hadden we dit beter niet kunnen doen, want na de bocht komen we in een file te staan voor wegwerkzaamheden. Pas na 15 minuten mogen wij verder en willen even parkeren bij Tenaya lake. Helaas is deze parkeerplaats bomvol en te smal voor onze camper. Snel weg hier dus, maar we komen erachter dat de uitgang geblokkeerd worden door pionnen vanwege de wegwerkzaamheden. Achteruit rijden op een nauwe parkeerplaats is ook geen optie met de camper en ondertussen staan er een heleboel andere auto's achter ons. Dit wisten we allemaal niet toen we hier wilde parkeren. De oponthoud frustreet vooral één dame achter ons. Het zorgt voor een confrontatie met een levensechte 'Karen'. Schreeuwend komt ze naar ons toe dat we weg moesten gaan, want 'I HAVE A KID IN THE CAR' was haar excuus. Ik probeer rustig uit te leggen dat we niet verder kunnen rijden vanwege de pionnen, maar mevrouw wilde dit niet horen. Ze blijft tetteren tegen mij tot grote ergenis van Suzan. Die gooit even het raam open om te vragen of ze haar muil kon houden. Dit triggert de Karen alleen maar meer en Suzan is de volgende die wordt uigescholden. Dit laat Suzan niet gebeuren, dus gooit nog even een 'YOU SKINNY BITCH' naar de Karen. Dit helpt blijkbaar, want de boze mevrouw loopt terug naar haar auto. Om verder gezeik te voorkomen, pakken we de pionnen maar op en verplaatsen deze zodat we toch eruit kunnen. Ik twijfel nog even om de pion tegen de auto van Karen aan te gooien, maar het lukt me op mijn woede onder controle te houden in tegenstelling tot haar.

De route terug gaat wat sneller, want we zijn voornamelijk aan het dalen. Bij de camping wordt er snel een broodje gegeten en dan stappen we op de Shuttlebus om de Lower Yosemite Falls Trail te lopen. Aan het begin van de route zie ik ineens iets bruins in de meadow rondlopen. Ja hoor, WE HEBBEN EEN BEER GEZIEN! Hij is misschien ver weg, maar gezien is hij zeker. De trail is makkelijk en eindigt bij een gigantische waterval. Suzan en John klauteren over de rotsen om dichterbij te komen. Daarna wordt het Visitor Center nog even bezocht. Roelina besluit terug te gaan naar de camping, want voelt zich niet helemaal lekker. John, Suzan en ik lopen nog de Mirror Lake Trail. In de herfst/winter is dit een groot meer, maar in de lente/zomer krimpt deze en wordt het een meadow (open veld). Het is rustig en in de namiddag zon is het nog lekker lopen. Het einde is mooi en zorgt weer voor mooie fotos. 

Als we terugkomen staat er wel weer 12 kilometer op de teller. Het eten avondeten bestaat uit van alles en nog wat, want we moeten gaan beginnen aan het opmaken van onze voorraad. Het bed wordt optijd opgezocht. We zijn het erover eens dat Yosemite een plek is waar je zeker 5 dagen kan blijven. We hebben lang niet alles gezien. Heel mooi!

Morgen rijden we weer naar de stad, dit keer San Francisco!