Dag 13: Bryce Canyon

Onze eerste regen- en onweersbui zijn ook een feit. Vannacht ging het flink te keer en vooral ik heb hierdoor onrustig geslapen. Gelukkig slapen we allemaal ‘uit’, want het is flink afgekoeld en in de ochtend miezert het nog steeds, dus we gaan pas rond 09:00 uit ons bed. Buiten ontbijten kan dan weer wel en het zonnetje komt langzaam door.

We stappen op de shuttlebus naar de laatste halte. Er zijn hierna nog veel meer stopplekken, maar hier kun je alleen met de auto komen. Bryce Canyon is een park waar je niet met campers mag rijden. Aan de ene kant wel jammer, want we missen zo veel uitzichtpunten, maar we kunnen gelukkig wel de bekendste trail van het park lopen: De Navajo Loop Trail gecombineerd met de Queens Garden Trail. Voordat deze hike gestart wordt, bekijken we eerst het uitzicht van Bryce Canyon Point. Daarna voert de shuttlebus ons naar Sunset Point, waar onze hike begint. Het eerste gedeelte bestaat uit Wall Street. Dit is een slingerende weg naar beneden (voor ons) die uiteindelijk eindigt midden tussen de torenhoge hoodoo’s. Er zijn een heleboel mensen die de trail omhoog lopen en de één hijgt harder dan de ander. We kwamen er gister achter dat we op maar liefst 2420 meter hoogte zitten, dus dat hiken hier zwaar is, is niet heel gek. Wij kiezen ervoor om de route andersom te lopen, omdat de andere kant omhoog minder zwaar schijnt te zijn.

De hike is heel mooi en na elke bocht verandert het uitzicht. Naast de rotsformaties is er hier ook veel meer bebossing. Er lopen een heleboel eekhoorns en Suzan krijgt het voor elkaar om een aantal naar haar hand te laten komen. Voordat we het pad omhoog nemen, wordt er nog een wrap naar binnen gewerkt. Een vogeltje komt bij ons zitten en die eet zowaar letterlijk uit onze hand.

De tocht naar boven is op sommige momenten pittig, maar er zitten hier en daar nog wat vlakke stukken tussen. Dat was aan de andere kant niet zo. Na 5 kilometer staan we bezweet en hijgend weer bovenop The Rim. We nemen de bus naar Bryce Canyon City om daar even een koude smoothie (of meer een slushpuppie) te drinken die ons de allerergste brainfreeze ooit geeft. Hierna gaan de voeten omhoog bij de camper. Omdat we geen stroom hebben, checken we even of de batterij van de camper nog oké is. Tot onze schrik is deze bijna leeg en John is bang dat de camper morgen niet meer wil starten. Na wat onderzoek, blijkt dat de camper twee accu’s heeft en dat de accu van de motor zelf niet zomaar leeg gaat, maar dat er wel wordt geadviseerd om 2 uur per dag te rijden. John en ik besluiten om toch maar even een rondje te maken. We rijden zo’n 1 uur en kwartier rond en hopen dat het probleem is opgelost.

De avondmaaltijd bestaat uit spaghetti meatballs. Daarna gaan John, Roelina en ik naar het amfitheater voor Stargazing 101. Hier krijg je op een simpele manier uitleg over de sterrenhemel en hoe je de belangrijkste sterren en planeten kunt vinden. De astronoom, Dean Regas, vertelt op een begrijpelijke en humoristische manier over zijn vak. Erg leuk om bij te zijn. Irritant is wel dat een vrouw achter ons telkens in haarzelf praat en antwoord geeft op letterlijk alles wat Dean zegt, terwijl hij niet eens wat vraagt. Vooral ik irriteer me hier dood aan…

Weer wat later dan verwacht, kruipen we ons bed in. Morgen hoeven we er niet voor dag en dauw uit, want met een kleine 140 kilometer zijn we al bij Zion National Park!