Dag 17 - Moab

Vanochtend hebben we onze wekker om 7.30 staan. Tot onze grote schrik worden we gewekt door de wekker van het hotel, om 5.45! Het is nog niet eens licht.  Van schrik sla ik glazen van het nachtkastje om de knop van de wekker te vinden. Ik vind de knop en de wekker stopt. We zijn nog moe en slapen lekker verder. We dommelen lekker in totdat 20 minuten later de wekker WEER gaat! Blijkbaar heb ik op snooze gedrukt… Dit keer druk ik op een ander knopje en de wekker gaat niet meer af. Toch lukt het slapen niet meer en gaan we er eerder uit dan gepland. Geen probleem, want we gaan vandaag naar Arches, Moab, een rit van 2 en half uur. We hebben gelezen dat het hier erg warm kan worden en als je een trail wil lopen, kun je maar beter vroeg beginnen. We pakken de koffer razendsnel in, doen ze in de auto en checken uit. In de auto eten we een yoghurtje en een sultana. De route naar Moab is niet erg inspirerend, mooi en afwisselend als andere routes die we hebben gereden. Maakt niet uit, want we kijken wel erg naar het park. De saaie rit is reden genoeg voor mij, Alfred, om eens lekker de ogen dicht te doen. Een uur later word ik wakker geschreeuwd door Roy. Hij zegt dat we snel moeten tanken, omdat het lampje op het dasboard brandt. Op mijn telefoon zoek ik de dichtstbijzijnde benzinepompen. We stuiten op een gifgroen geverfd tankstation. Voor het station staan twee geverfde auto’s. Eentje lijkt op een rode auto van de film Cars en de ander is, net als het gebouw, gifgroen. Spuuglelijk. De prijs is niet te lezen, dus we rijden naar de pomp toe. Tot onze schrik blijkt de benzine hier ruim $4 te zijn! We rijden snel verder en we tanken in Moab en gooien hem vol voor maar 45 dollar (€40,50). Bij het winkeltje halen we nog een lekkere sandwich, zodat we goed aan onze hike kunnen beginnen.

Eenmaal in het park parkeren we de auto bij Wolfe Ranch. Hier is het startpunt van de route genaamd Delicate Arch. De naam verwijst naar het eindpunt: de grootste stenen boog van het park gemaakt door de natuur. Deze boog is het tevens het symbool van de staat Utah. Reden genoeg om deze van dichtbij in het echt te zien. Van te voren hebben we gelezen dat het een steile, zware tocht is van in totaal 4.8 kilometer. Bij het startpunt staat een ranger om alle bezoekers te waarschuwen voor de hitte en dat je genoeg water bij je moet hebben. Wij zijn al goed voorbereid, want we hebben in totaal 8 flesjes water mee. Roy heeft overigens nog steeds last van zijn verrekte spier, dus drie keer raden wie de tas met flesjes mag dragen… Het scheelt dat ik zo’n atletisch gevormd lichaam heb en het mij daarom niet uitmaakt. We lopen de ranger voorbij en we beginnen aan de route. Na een paar honderd meter hijgen we als twee paarden. De hitte, van 41 graden, maakt het lopen erg zwaar. Nergens is er schaduw te bekennen. Onderweg komen we een oude man tegen, die op een steen is gaan zitten. Hij moppert in het Engels: ‘My wife said this trail was awesome, but she didn’t tell me it was this hard!’ We begroeten de man en lopen verder. Na een kwartier lopen we op een smalle richel en aan het eind lopen we het hoekje om. Bam! Daar staat hij! Delicate Arch! Wat een mooi gezicht. Een enorm rode boog van 14 meter hoog en een breedte van 10 meter. Als je er onderstaat voel je je heel erg klein. Natuurlijk willen we een paar kiekjes met de boog. Daarna lopen we een stukje verder om de gekochte sandwich op te eten. Tussen de sandwich zit, ik overdrijf niet, 4 cm aan plakjes ham! Het smaakt heerlijk en het uitzicht maakt het perfect. Een Amerikaans stel loopt langs ons heen en de vrouw is jaloers. ‘That is such a good idea! Too bad we didn’t bring it.’ Na onze pauze lopen we terug naar de auto. We komen oververhit aan en we tellen 7 lege flesjes. We hebben in ieder geval genoeg gedronken 😉 In de auto zoeken we nog wat uitzichtpunten die de moeite waard zijn en waar weinig lopen aan te pas komt. We zijn nog naar de volgende punten gereden: Balanced Rock, North Window, South Window en Turrett Arch. Vanwege de warmte houden we het voor gezien en gaan op zoek naar een supermarkt om water en ijsje te kopen. Daarna checken we in bij ons motel: Motel 6, een simpel, maar schoon hotel.

Na het douchen en relaxen op onze kamer gaan we op zoek naar een restaurant. In de lobby van het motel ligt een boekje met restaurants in Moab met hun menukaarten; handig! We zien de menukaart van Zax. We lezen iets over All You Can Eat met pizza’s. Daar hebben we wel zin in! We lopen het motel uit en krijgen een klap in ons gezicht. Wat een hitte! De temperaturen zijn inmiddels opgelopen naar 45 graden. We stappen in de auto en gaan naar Zax. Een vriendelijke ober is blij dat we kiezen voor All You Can Eat, want het is druk en dit maakt het voor haar blijkbaar een stuk makkelijker. Ze legt uit dat je van de saladebar en de pizzabar mag pakken wat je wil. Op de pizzabar staan 7 verschillende slices pizza’s: verrukkelijk! Nadat we uitgegeten zijn rijden we terug naar het hotel. We kijken nog wat televisie, relaxen een beetje en gaan op tijd naar bed, want morgen naar we raften: zin in!

Hotel: Motel 6, Moab
Gelopen: 10,7km
Gereden: 189 mijl (319km)