Naar Grand Canyon

Maandag 5 juni

Er is er één jarig, hoera, hoera. Marianne is vandaag jarig. Uiteraard met dit lied heb ik ze wakker gemaakt. Op het gemak ontbeten en rustig aan richting Williams. Een rit van circa 140 mijl. Het was al warm toen we vertrokken. We hebben in Page nog enkele boodschappen gedaan en daarna vertrokken. Leve de airco in de camper. V

ia het dorpje Cameron gingen we richting Grand Canyon. Via de oostelijke ingang zijn we het NP ingereden. Direct na de toegangspoort kwamen we al op een uitzichtpunt. Uitgebreid bekeken en genoten van het weidse uitzicht. De eerste indrukken van Grand Canyon zijn overweldigend. Wat een pracht. Niet in woorden over te brengen!
Doorgereden naar het volgende viewpoint Moran View. Ook hier prachtig.
We zijn daarna maar richting Williams gereden om onze camping te zoeken. Van de uitgang van het park over Highway 64 nog 50 mijl(!!) voor we de camping gevonden hadden. In eerste instantie waren we er voorbij gereden omdat de camping die we tegen kwamen een andere naam had dan wij op ons papiertje hadden staan.
We kwamen aan in Williams. Een oud stadje gelegen aan de oude Route 66 Veel nostalgische spullen zijn nog aanwezig in het dorp. We keken onze ogen uit. Maar we kwamen voor de camping! Dus bij het Visitercenter gevraagd en we werden op de weg terug geholpen. Circa 6 mijl richting Grand Canyon was de camping.
Lekker nog even ontspannen en daarna samen de (door Marianne gekozen) maaltijd genoten. Daarna koffie met een likeurtje en een gebakje.
Vanavond weer vroeg naar bed, want we willen op tijd in Grand Canyon zijn. Voor de grote drukte en de hoge temperatuur in de middag.

Dinsdag 6 juni

Om 6 uur opgestaan en rond zeven uur vertrokken. Het is een uur rijden naar Grand Canyon! Dit was de dichtstbijzijnde camping die we konden vinden met stroom en water. De campings in het Grand Canyon NP waren in december al volgeboekt! Het was nog redelijk rustig op de parkeerplaatsen.
Op parkeerplaats 1 (er zijn er 4) was nog plaats voor onze camper dus maar neergezet. Het zijn grote parkeerplaatsen. Net als alles in Amerika is alles GROOT!
We hadden bij de toegangspoort gisteren al routekaarten gekregen van de gehele canyon. Deze hebben we uitgebreid bekeken en ons plan gemaakt.
Vanaf het visitercenter gaat er een shuttlebus naar een deel genaamd de Village. Hier kun je overstappen op een andere shuttlebus die je naar de diverse uitzichtpunten brengt. Het eindpunt is dan Hermits Rest. Diverse keren uitgestapt, foto’s genomen, genoten van het uitzicht en dan de volgende bus weer genomen. Ze rijden met een frequentie van 10-15 minuten. Er zijn 9 stopplaatsen en we hebben er 6 aangedaan. Boven bij Hermits Rest geluncht en de terugweg aanvaard.
In het visitercenter is een filmzaal en daar hebben we de film bekeken over de canyon. Het ontstaan, het onderzoek en de Coloradorivier kwamen aan bod. Mooie film.

In Amerika is zwaarlijvigheid ook een groot probleem, zagen we. Van de mensen die we in het park zagen lopen had meer dan 50% last van overgewicht. En dan niet zo’n klein beetje ook. Als dan ziet wat ze eten en drinken is het ook niet verwonderlijk. Bekijk de foto maar.

Na de film besloten om richting Williams te gaan. De canyon hadden we al vanaf meerdere kanten bekeken en mooier kon het niet worden. Ook een ander landschap zou er niet zijn.

In Williams de hoofdstraat bewandeld en de diverse oude overblijfselen van Route 66 bekeken. Nog wat souvenirs en toen weer terug richting camping.
Een heel mooie zonsondergang gezien en een poosje staan praten met een stel Nederlanders. Daarna een lekkere douche en…..maffen.