13 augustus 2016 - Van Page naar de North Rim Grand Canyon

 

Je hebt uitzichten en uitzichten. Maar de allermooiste tref je toch aan de rand van de Grand Canyon.

 

 

Vandaag stuurt Bas onze trouwe Black Bull vanaf Page via de Highway 89 en Highway 67 naar de North Rim, waar ons viertal drie dagen zullen blijven. Het is een relatief korte maar mooie rit, die gaat over de 143 meter hoge Navajo Bridge over de Colorado River en langs de kilometers lange kleurrijke Vermillion Cliffs in het uiterste noorden van Arizona. De vier drinken onderweg koffie bij Jacob Lake Inn en bezoeken daar ook het Visitor Center van Kaibab Plateau National Forest, waar Bas weer een paar mooie stempels scoort.

 

Rond 12.00 uur arriveren onze vrienden aan de noordrand van de Grand Canyon. Daar staan ze ineens oog in oog met datgene waarvoor ze gekomen zijn: de spectaculaire Grand Canyon. De Moeder Aller Kloven. 

 

Het blijft adembenemend om, vanaf een plateau dat miljoenen jaren geleden door verschuivende aardplaten is opgelift naar een hoogte van 2600 meter boven zeeniveau, meer dan anderhalve kilometer naar beneden te kijken in een waanzinnig mooie kloof die de Colorado River in ontelbare jaren heeft uitgesleten in het overwegend rode landschap. Het is nooit zo druk aan de noordzijde van de canyon. Onze vier normaal gesproken best spraakzame avonturiers vinden al snel een bankje aan die onmetelijke afgrond en eten daarop, geheel stil geworden van het machtige uitzicht, hun vanochtend gesmeerde lunchbroodjes op. Ver beneden hen stroomt nu kalm de Colorado River en aan de overkant van de 16 kilometer brede kloof is zelfs Grand Canyon Village aan de South Rim zichtbaar. Ook al heeft Jan al honderden foto's van de Grand Canyon, toch maakt hij weer nieuwe foto's. Elke keer is de lichtval toch weer anders en anders het zicht op de kloof wel. Op enkele diepe uitzichtpunten wagen Bas, Rolinka en Sjé zich. Op veilige afstand neemt Jan wel de foto's.

 

Omdat het te vroeg is voor het inchecken in de lodge, bezoeken de vier eerst het Visitor Center en rijden ze daarna naar het 17 kilometer verderop gelegen uitzichtpunt Imperial Point. Daar worden weer mooie plaatjes geschoten, niet alleen van de prachtige uitzichten op de canyon maar ook van een heuse ratelslang die zich in luilekkerlandligging naast het voetpad heeft gepositioneerd om onschuldige voorbijgangers schrik aan te jagen. Dat lukt wonderwel, want als andere wandelaars worden gewaarschuwd, springen zij uit angst direct een meter opzij. De plaatjes van Mr. Rattle Snake zijn fraai:

 

 

Na terugkeer bij de North Rim krijgen de vier de sleutels van hun zogenaamde Cabin, een basic lodge met twee kleine slaapkamers en een gedeelde kleine badkamer en toilet. Eén van de slaapkamers heeft alleen een... stapelbed. Het is met de beperkte ruimte even wennen na de grote hotelkamers met dito bedden van de afgelopen weken, maar het is in deze hut altijd beter dan slapen dan in een tentje tussen de ratelslangen. 

 

Omdat Jan de kans op kleinkinderen enigszins wil vergroten in de komende drie nachten, vindt hij het geen probleem om het gewone bed aan Bas en Ro te laten en zelf een paar dagen hoog boven in het stapelbed te slapen. Hij heeft deze vakantie immers al op grotere hoogtes zijn hoogtevrees opzij gezet. We wachten de demografische ontwikkelingen in Amstelveen in de komende negen maanden natuurlijk wel met enige spanning af. ;-)

 

Na het zich installeren in hun kleine blokhut zonder balkon en zonder goed uitzicht, nemen onze vrienden plaats in de luie stoelen op het mooie buitenterras van het restaurant van de North Rim Lodge en zij genieten daar wel een uur lang (met de beentjes omhoog) van een wederom geweldig uitzicht op de Grand Canyon. De zon zakt langzaam en de diepere schaduwen van de grote rotspartijen in de kloof zorgen voor een constant wisselend gezicht op de canyon. Je kunt gerust een hele dag in zo'n luie stoel zitten en je verveelt je beslist geen moment.

 

Jan heeft al vier maanden geleden, speciaal voor vandaag en de komende twee dagen, een tafeltje voor vier gereserveerd in het enige restaurant dat North Rim Lodge rijk is. Maar het is dan ook wel een heel speciaal restaurant, zo direct aan de rand van de Grand Canyon. Het vertoont, zeker met de verlichting in de avonduren, grote gelijkenis met de betoverde eetzaal van Zweinstein waarin Harry Potter en zijn medestudenten in hun films altijd vertoefden. De hoge ramen geven er de gasten constant zicht op die Ene Grote Bijzondere Kloof, een aanblik die natuurlijk ook tijdens het heerlijke diner nooit verveelt. 

 

Na het eten op de rand van de canyon is er nog tijd om samen nog even planeten en sterren te kijken. Het is op de North Rim 's nachts altijd heel erg donker, weinig lichtvervuiling dus, wat de zichtbaarheid van de hemellichamen bevordert. Met de Sky-Safari-App op de iPad van Jan worden vanavond onder meer Saturnus en ook de rode planeet Mars aan de hemel ontdekt. Maar mooier nog is dat in dit donkere deel van de Amerika ook de brede band van de miljoenen sterren van onze eigen Melkweg zichtbaar is met het blote oog.

 

Daarna is het bedtijd. Morgen een dag met wandelingen en nog veel meer uitzichtpunten.

 

Helaas nog steeds geen deugdelijk internet op de North Rim, noch tv, dus het is hier gissen wat Dafne Schippers op haar 100 meter in Rio heeft gedaan. En u, trouwe volgers, moet weer een paar dagen wachten op een nieuwe update van dit reisverslag. Niettemin weer de hartelijke groeten en liefs van Bas, Ro, Sjé en Jan.