27 april

27 april.

Terwijl in Nederland Koningsdag gevierd wordt gaan wij aan een lange rit beginnen. De reis gaat van New Orleans (Louisiana)  naar San Antonio (Texas).

We rijden langs de Super Dome, bekend als vluchtplaats tijdens Katrina.

Het weer is goed althans als je van bewolkt weer met een aangename temperatuur houdt. De afgelopen dagen waren behaaglijk maar soms wel erg nat. Nu is het droog en als we richting Baton Rouge rijden weten we dat we aan in totaal 543 miles , 870 km, rijtijd 8 uur zijn begonnen.  So what, achterover zitten en gas geven.

Als we in de verte een donkere lucht zien gaan we koffie drinken en ontbijten. Binnen een mum van tijd wordt het zwart een dondert en bliksemt het, wederom komt het met bakken uit de lucht, grandioze lichtflitsen en forse windvlagen. Uit de krant vernemen we dat dit waarschijnlijk het natste voorjaar is sinds 1973. (Later blijkt er in NOrleans een trein van de rails geblazen te zijn)

Buurman dat hebben wij toch maar eens mooi meegemaakt, niet.

Als we weer op pad zijn komen we stil te staan op een weg die meer een kilometers lange brug is door een moerasachtig gebied, je kunt niet links of rechts af. Van anderen horen we dat er ergens ten gevolge van de storm een boom over de weg ligt, een paar kilometer verderop. Dat stil staan moet wel bij de reistijd gerekend worden, dus naar verwachting een 45 minuten later in San Antonio.

Ondanks het tijdsverlies slaan we voor Beaumont nog rechts af. Ja buurman ik zal je eens iets leuks laten zien.

Krijg nou de ......

Had je niet verwacht he, straks moet je je paspoort weer laten zien. Nee, de gps  is niet kapot. Dit gebied dankt zijn naam aan Nederlandse geldschieters die hier investeerden. 

Nou mag je weer de I-10 op naar Housten.

Al rijdend zie het landschap veranderen, eerst rij je langs en door moerasgebieden, water links en rechts en nu zien we beboste weide gebieden.  Je zou verwachten dat al het land intensief gebruikt zou worden zoals bij ons, maar hier is zo enorm veel ruimte, hele stukken worden gelaten zoals ze zijn.

Eindelijk zijn we in San Antonio, het is donker aan het worden en we zoeken naar een hotel, vanavond is het de eerste keer dat we geen hotel besproken hebben. Nou dat lijkt niet lastig want er zijn veel hotels, echter de prijs met wifi en ontbijt telt mee in het oordeel. Als je in de avond, inmiddels is het donker moet gaan zoeken dan wordt dat in San Antonia met een zeer dicht en verwarrend  wegennet een uitdaging. Daar houden we over het algemeen toch wel van buurman, maar niet zo na een rit van 9 uur.

Na enig speurwerk en veel goed geluk vinden we en geschikt hotel. Doe mij maar en biertje buurman het is weer gelukt. Morgen zullen we wel zien hoe de omgeving eruit ziet.