7 en 8 mei Los Angeles

En daar is Los Angeles in zicht.

Dat betekent dat we de zee aan de andere kant van Amerika hebben bereikt. Zo als zovelen zijn we blij om weer water te zien, maar ook dat we deze oversteek van oost naar west door Amerika hebben volbracht. Vreemd dat je dat toch plotseling het gevoel geeft dat je een eindpunt bereikt hebt,
een waaoouuw gevoel. 
  

Buurman, we hebben alleen maar in de auto gezeten en gas gegeven. 4500 mijl, 7200 km, dat is alles.

Nog een klein eindje en we zijn bij Santa Monica,

Dat is het eindpunt van Route 66. Ze hebben er speciaal een bord voor weggezet want anders rij je zo van de pier af.
 

Over het stukje naar Hollywood Boulevard, wat je eigenlijk in 30 minuten kunt doen hebben we toch ruim een uur gedaan, blijkbaar moest iedereen die weg nemen buurman.

Kijk daar hebben we het Hollywood Roosevelt Hotel, daar wil ik morgen graag binnen kijken, in de Cinegrill, de bar in de kelder heeft het orkest van Turk Murphy, mijn lievelings orkest, in 1950 radio opnames gemaakt. Naast het feit dat in het hotel de eerste Granny's zijn uitgereikt en Marilyn Monroe er twee jaar gewoond heeft en dat het bier er erg duur is, is dat toch wel verreweg het belangrijkst wat er gebeurt is, buurman.
 

In 2007 ben ik hier ook geweest, om muziek te maken op een jazzfestival in Orange county, maar toen was er geen tijd om binnen te kijken. 
De Cinegrill bar wordt helemaal verbouwd, ze zijn flink aan het breken, maar we mogen toch even binnen kijken, zo te zien houden ze de indeling en de sfeer in de oorspronkelijke stijl. Ik kan me helemaal voorstellen dat ze hier fijn muziek gemaakt hebben.

Als we de straat oversteken en de Highland shopping mall ingaan kunnen we het wereldberoemde Hollywood Sign zien.

Nou buurman dat is wel ver weg! kan het het niet wat dichterbij?

Moeten we eigenlijk noch één ding doen. Dat komt morgen wel, het is al laat.