Squamish en Vancouver

Maandag 8 juli rijden we via Squamish naar Vancouver. In het Stawamus Chief Provincial Park ligt een 652meter hoge granietmonoliet (op één na grootste van ter wereld!) die we wel willen bekijken. Van te voren hadden we niet echt een idee hoe of wat dus onze voorbereiding was ronduit slecht. Veel te weinig water en eten mee! Bij het startpunt stond wel dat het geen 'walk in de park was' en dat je wel fit moest zijn maar niet hoe lang, hoe hoog of hoe ver. Om ons heen zien we alleen maar hele fitte en sportieve jongen mensen. Toch beginnen we aan de trail... Dit blijkt onze grootste fysieke uitputtingsslag ooit te worden! Een tocht steil de berg op, 1,5 uur lang! We hebben al heel wat gedaan maar dit is de meest extreme ooit. Hijgend en puffend zijn we de berg beklommen, in eerste instantie dachten we steeds dat we er bijna waren maar na verloop van tijd hebben we toch maar eens gevraagd waar we nu precies naar op weg waren en hoe lang dit zou gaan duren. Als je dan toch al op weg bent is opgeven geen optie! We hebben de top gehaald, langs kettingen en steile trappetjes. Met als beloning het uitzicht over het meer en heerlijk uitblazen in het zonnetje. Ook het gevoel bij het weer afdalen van de berg, bij de aanblik naar andere mensen die nog hijgend en puffend de berg aan het beklimmen zijn, dat wij dit al achter de rug hebben. Heerlijk!

's middags komen we vervolgens in Vancouver aan. Je merkt meteen weer dat je in een stad zit. Om in het centrum te komen vanuit het noorden moet je de Lions Gate Bridge over. Meteen file omdat alles moet ritsen. We zien daar wel een camping maar kunnen er niet meer af. Tevens een drama om met zo'n camper te parkeren. Koos blijft rondjes rijden als ik het visitor Centrum in ga. Hier hoor ik dat de camping die we al bij de brug hebben gezien degene is die het dichtst in het centrum ligt en dat we voor de boot naar Vancouver Island niet hoeven te reserveren. Nadat we ons hebben geïnstalleerd op de camping gaan we eind van de middag met de bus (!) naar het centrum om de stad te verkennen. We lopen via Robson Square (winkels en restaurants) naar Gastown (victoriaanse huizen) waar we de blijkbaar beroemde Steam Clock bekijken. We eten bij een restaurant met uitzicht op de Steam Clock zodat we hem elk kwartier een wijsje horen fluiten en daadwerkelijk de stoom er uit zien komen.

Daarna storten we ons in het nachtleven van Vancouver in Granville Street (ahum). Een propper probeert ons de Roxy in te praten maar het is een heerlijke zwoele avond dus de terrasjes trekken ons meer. Meteen opvallend veel zwervers en figuren die ergens in de maatschappij tussen wal en schip zijn geraakt. Wel weer even wennen. We willen tegen 00.00 uur de bus naar de camping nemen en zien er net voor onze neus een weg rijden. We wachten nog een half uur maar we zien nergens nog bussen rijden. Ook al had het meisje van de receptie gezegd dat ze wel tot een uur of twee reden en we de keuze uit 6 bussen hebben, hebben wij er geen vertrouwen meer in en nemen een taxi terug.

Dinsdag 9 juli storten we ons op het Stanley Park in Vancouver. Dit is en 405 Hectare groot bos/park. Het is helemaal rond te lopen of te fietsen (10 km) maar de zadelpijn van het fietsen in Whistler is nog niet over en na de inspanning in Squamish vinden we dat vandaag met een handdoek en een boek op strand een hele goede manier is om het park te ervaren. Vooral omdat het nu wel heel mooi zonnig weer is. De camper is ook hier weer lastig te parkeren. Overal zijn speciale (grote) parkeerplaatsen maar hier niet. We nemen dus twee plaatsen in beslag, maar gelukkig doet de parkeerwacht hier niet moeilijk over. Als we licht geroosterd zijn rijden we het rondje door het park verder af.

Eind van de middag rijden we naar de cruiseterminal van Horseshoe Bay voor de oversteek naar Vancouver Island. Dit verloopt voorspoedig en binnen een uur staan we op de veerpond die ons in 1,5 uur naar de overkant brengt. Inmiddels is het al half acht dus bij de eerste de beste camping in Nanaimo die we tegen komen slaan we ons kamp op.