Boise, hoofdstad van Iowa

21 juni 2022; het zou een spannende dag worden maar dat wisten we toen nog niet. Vroeg opgestaan want het zou een rit worden van meer dan 300 km naar Boise, de hoofdstad van Iowa. De hippe stad heeft een jonge bevolking die van de lente tot de herfst voornamelijk buiten leeft. De meeste reuring vind je aan de oevers en stadsparken langs de Boise rivier. Theo had slecht geslapen. Pijn gehad en 3 keer aan het tafeltje gezeten. Ik had er niets van meegekregen. Na het ontbijt weggereden. Ben maar meteen zelf gaan rijden want Theo was niet fit. Na 60 km kwamen we langs de Craters of the Moon in Idaho. Toch nog even een korte stop gemaakt om even te kijken maar weer snel door want het was toch nog een eind rijden. Weer veel vergezichten met afwisselend landschap. Over 100 km helemaal geen huizen. Na 160 km een stop gemaakt om te tanken en koffie te drinken. Het was intussen wel schitterend weer geworden en ook steeds warmer. Theo was nog steeds niet echt fit dus ik heb het hele stuk maar gereden. Ingecheckt en we kregen een mooie plaats onder een boom wat nu wel fijn is. Het is een grote camping met 144 plaatsen. Allemaal met van die gigantische bussen. Ik ben maar gelijk gaan koken.Dat vind ik prettiger dan s'avonds. We zijn aan het eten en naarmate de maaltijd vordert zegt Theo "ik lust eigenlijk niks". Ook geen probleem. Maar het zweet breekt hem uit en ik zeg nog ga maar even buiten in de schaduw zitten. Er staat een beetje wind. Hij zit nog maar net en zegt, ik voel me niet lekker. Misschien moet ik wel overgeven. Ik loop naar binnen om iets te halen, hij komt achter mij aan en op het trapje zakt hij in elkaar. Vang hem nog net op maar hij zakte steeds verder weg. Hij werd helemaal slap, zijn ogen draaiden weg en ik in paniek natuurlijk. Ik zag toevallig een eind verder op de camping een man staan en gilde "sir, sir, " en hij keek eerst om zich heen want hij zag dat natuurlijk niet. Toen kwam hij snel en vroeg zal ik "911" bellen. Oké zei ik. Intussen kwam Theo langzaam bij. Het zweet stond op zijn voorhoofd. Ik moet overgeven zei hij. Emmer erbij en gelukkig kwam alles eruit. Maar hij was nog niet aanspreekbaar. Nog geen 5 minuten later was er een ambulance, brandweer en zeker 5 medewerkers. Ze vroegen Theo naar zijn naam, of hij medicijnen gebruikte, hoe oud hij was enz. Bloeddruk werd opgenomen en dat alles op de trap. Verteld van het achterliggende verhaal. Dat hij bij de tandarts was geweest en dat nu deze problemen zijn ontstaan. Ze hebben hem nog even meegenomen naar de ambulance en nog eea gevraagd maar gelukkig was alles goed kwam een ambulancemedewerker mij vertellen. Hij was alleen heel moe. Is gelijk naar bed gegaan en rust nu al een paar uur. Ik heb de boel opgeruimd en ben toen maar even in het zwembad gedoken. Er is hier een heel fijn zwembad. En dat was toch even ontspannend want ik was gruwelijk geschrokken. Inmiddels half 6 en ik ben dit nu buiten aan het schrijven. Ga zo even kijken hoe het met Theo is. Gelukkig gaat het nu beter en we zitten buiten aan een glaasje fris lekker in de schaduw. Zometeen een hele lichte maaltijd. Een sneetje geroosterd brood voor Theo met een beetje jam en wat thee. Hopelijk gaat dat goed want hij moet toch medicijnen nemen. 19.00 uur. Zojuist wat gegeten. Theo voelt zich nu wat beter. We blijven nog lekker wat buiten zitten. Het waait een beetje en dat is lekker verkoelend. Nu nog even wat rustig lezen. Wat een dag. Morgen verder.