Betrapt, gebroken en een terugblik

dinsdag 27 augustus 2019, Salt Lake City, Verenigde Staten

Deze dinsdagmorgen in Salt Lake City worden we bruut wakker gemaakt door de wekker op een veel te vroeg tijdstip met de teleurstellende gedachte dat de reis nu echt ten einde is gekomen. Alhoewel het ook altijd weer fijn is om thuis te komen, zijn die vier weken voor ons veel te snel voorbij gevlogen.

Na het hotelontbijt melden we ons netjes op tijd (6h50) bij de shuttle van het hotel, die ons naar het vliegveld zal brengen. Tussen hotel en vliegveld verbazen we ons toch weer over de hoeveelheid ‘homeless people’, die ook beginnen aan een nieuwe (maar uitzichtloze?) dag. Evengoed een trieste situatie in veel Amerikaanse steden.

Op het vliegveld worden we netjes voor de deur van de juiste terminal afgezet. Als eerste kopen we vier nekkussentjes om straks de nachtvlucht naar huis beter te doorstaan. Er staan geen rijen voor de incheckbalie, dus de bagage is snel afgegeven.

Bij de douane worden we betrapt!
Stom, stom, stom, we hebben een potje Yosemite-honing in de handbagage ingepakt. Dit potje overschrijdt de hoeveelheid vloeistof/paste die toegestaan is in de handbagage…… Jammer, maar helaas, die mogen we hier achterlaten. Met de iets lichter geworden handbagage nestelen we ons bij de gate voor het vliegtuig naar Dallas, waar we over zullen stappen op het vliegtuig naar Amsterdam.

Al snel blijkt dat veel vliegtuigen van en naar Dallas vertraging hebben opgelopen door het slechte weer rond Dallas. Ook ons vliegtuig is slachtoffer geworden van de storm, het onweer en de regen daar. Dankzij de vertraging van anderhalf uur, die we afwachten op onze stoel bij de gate, hebben we wel het reisverslag van gisteren kunnen schrijven en onze drang naar koffie kunnen stillen.

Tijdens de vlucht dreigt het geschud en getril een paar keer heftige turbulentie aan te kondigen, waar via de intercom al voor gewaarschuwd was. Uiteindelijk valt het mee met de turbulentie en landen we een paar uur later in Dallas.

Op vliegveld Dallas Fort Worth denken we bij aankomst – ondanks de vertraging – ruim de tijd te hebben voor de overstap. We begeven ons met de Skylink (zoals het “vliegveldtreintje” op deze luchthaven heet) naar de andere terminal voor onze volgende vlucht. We lopen eerst naar de gate, waar vandaan onze vlucht zal vertrekken, om daar een lunchbroodje te kopen. We verwachten nog meer dan een uur de tijd te hebben, als we door de speaker horen dat we over 9 minuten moeten boarden…….. Huh? Wat? Hebben we dat goed gehoord? Kan toch niet? Dan realiseert Marjolijn zich dat we in een andere tijdzone zitten…. Oh ja, dat is waar ook. We zijn alweer een uurtje opgeschoven op de wereldbol. Dat betekent snel het broodje opeten, maar ook minder lang wachten tot we aan boord kunnen. Dat is dan weer het voordeel!

We staan nu met onze voeten op Texaanse bodem. Voor de statistieken noteren we nog een staat, alhoewel het eigenlijk geen naam mag hebben.

Uiteindelijk krijgen we het gewonnen uurtje ruimschoots “terug” door de vertraging van 2 uur die alsnog volgt. Het slechte weer eerder vanmorgen heeft nog steeds zijn invloed. Het vliegtuig was later aangekomen, waarna ook schoonmaken en securitycheck de nodige tijd kosten. Tevens draagt ook de vertraging bij de catering extra bij aan het uitstel van het vertrek.

De extra tijd in Dallas die wij cadeau krijgen, biedt ons de gelegenheid om het reisverslag van gisteren te publiceren tussen het Nederlandse geleuter door om ons heen. Het is duidelijk dat deze vlucht naar Amsterdam gaat en dat de vakantie voor veel Nederlanders er op zit. Dallas blijkt een populair overstappunt te zijn voor landgenoten die in Midden-Amerika op vakantie zijn geweest. We zien aan sombrero’s dat sommigen in Mexico zijn geweest en we horen anderen ervaringen uitwisselen over Costa Rica en Guatemala.

Aan boord van het vliegtuig blijkt dat alle mededelingen niet alleen in het Engels worden omgeroepen, maar ook in het Vlaams dankzij de Belgische piloot: “één hele goede na-middag beste mensen…..blijft u alstublieft in uw zetel zitten…..”.

Eénmaal onderweg tijdens deze nachtvlucht naar Amsterdam valt het ons op dat Boeing 777 veel herrie produceert. Dit toestel lijkt veel lawaaieriger dan het toestel op de heenweg, een Airbus 380.

Ondanks dat we fijne plekken hebben, namelijk twee twins achterin het vliegtuig (twee stoelen tussen raam en gangpad), slapen we helaas geen van alle noemenswaardig. Redelijk gebroken komen we aan ’s ochtends op woensdag 28 augustus rond 10h00 op Schiphol.

Na 20 minuten schuifelen in de rij bij de douane kunnen we snel onze bagage van de band vissen. Alex & Marjolijn kopen een kop koffie en een lekker broodje met knapperige (!) korst, aangezien het American-Airlines-ontbijt in het vliegtuig heel karig was. Dit bestond uit niet meer dan een mini bakje yoghurt met een zakje zangzaad (gemende noten) en een vijgenreepje.

Vervolgens zijn we na 3 minuten lopen bij de balie van ‘P6 Valet Parking’ en nog 3 minuten later laden we de spullen in onze eigen auto en stappen in. Oh ja, geen automaat, even schakelen… File-loos en zonder gerammel zoeven we naar huis zonder ons druk te maken om hobbeltjes in de weg. Wat een stilte hier aan boord; ook Elisa en Jasper horen we niet meer…zzzz....

Rond het middaguur zijn we weer thuis. We genieten allemaal van onze eigen douche, die voor iedereen hoog genoeg is om onder te staan, yeeeaaahhh. Terwijl de wasmachine begint aan z’n noodzakelijke marathon, gaan wij ons best doen om wakker te blijven tot vanavond om zo snel mogelijk weer het Nederlandse ritme op te pakken. Drie van de vier kunnen niet wakker blijven…
 

Enkele statistiekjes op een rij:

• 28 nachten weg, waarvan
  • 24 nachten camper
  • 3 hotelnachten
  • 1 (korte) nacht in het vliegtuig
• Minder dan 5000 km gereden, namelijk 4999,6 km.
• De camper heeft 1 : 3,8 (liter : kilometer) gereden. Geen slechte score als je bedenkt dat het verbruik van zo’n Amerikaanse camper normaal tussen de 1:3 en 1:4 zit.
• In 9 staten zijn we geweest, waarvan 8 met de camper. We hebben 6 staten echt bezocht met minimaal één overnachting en 3 staten even “aangetikt”.
• We hebben 4 excursies vooraf geboekt en helaas 2 ter plekke moeten annuleren.
• Laagste temperatuur: bijna vriespunt ’s nachts in Yellowstone
• Hoogste temperatuur: bijna 40 graden in Page en Arches
• De reis hebben we vastgelegd in meer dan 7 duizend foto’s

Wij kijken terug op een geweldige reis, die we samen met z’n vieren hebben gemaakt. Veel gezien, veel beleefd en veel gelachen.

Het mooiste park? Dat is moeilijk kiezen, maar we neigen alle vier naar Yellowstone. Daarmee doen we Yosemite, Zion, Bryce en Arches eigenlijk te kort. Voor deze parken willen we graag nog een keer terugkomen.

De grootste verrassing voor ons was dat het ons gelukt is om van iedere dag een reisverslag te publiceren. Dank voor de vele leuke en motiverende reacties die we kregen op de reisverslagen (ook via WhatsApp). Dat stimuleerde ons om vol te houden en ons best te doen op een leuk verhaaltje.

Een rondreis met de camper is ons heel goed bevallen. Het is een geweldige manier van reizen. Onderweg heb je al je spullen bij je, dus tussendoor een koffiepauze of lekker picknicken kan altijd. De bedden in onze camper sliepen prima. Maar bovenal, je kan gaan slapen en wakker worden op de mooiste plekjes midden in de nationale parken!

Wat een beetje tegenviel was dat de camper met 55.000 mijl op de teller veel ouder aanvoelde dan deze in werkelijkheid was. De camper was van begin 2018, maar het voelde allemaal niet heel degelijk. We zijn getrakteerd op diverse kleine gebreken. Tijdens het rijden was vooral het gerammel, gepiep en gekraak wat jammerlijk. Het dieptepunt was dat de luifel werd aangereden door een boom en het feit dat Alex moest klussen om lekkages op te lossen.

Daarbij weten we nu ook dat in Amerika boodschappen bij de supermarkt niet goedkoop zijn en dat boodschappen doen iedere keer weer veel tijd kost.

Deze minpuntjes vallen echter volledig in het niet bij alle mooie en leuke ervaringen!
Een volgende keer zullen we er waarschijnlijk voor kiezen om op meer plekken een dagje langer te verblijven, wat iets meer rust zal geven. Maar terugkijkend op deze reis zouden we niet weten waar we langer hadden moeten staan zonder bestemmingen over te slaan…..en we hadden geen bestemming willen missen van deze reis.