Dag 12. Jasper, AB

Een volle dag om in Jasper te besteden. Het Nederlandse stel wat we tegenkwamen op Rampart Creek vond onze planning heel benauwend klinken. Tja, als je zelf zes weken op reis bent, snap ik dat. Tot nu voelt het helemaal niet gehaast. En aangezien we niet uren wandelen, hebben we voldoende tijd.

Zoals ik gister al gezien had, wordt het vandaag een mooie dag. Warm zelfs. We rijden eerst naar Maligne Canyon en vanaf daar verder naar Medicine Lake. De Canyon is ongeveer een kwartier rijden. Het is een kloof waar de rivier doorheen stroomt, vergelijkbaar als de Johnston Canyon in Banff. Het is rond tien uur als we aankomen en de parkeerplaats staat al behoorlijk vol. Ik vraag me af hoe het in de zomer zal zijn? Niet te doen waarschijnlijk. Alle RV plaatsen zijn al bezet dus rijden we verder over de parkeerplaats. Er is één ‘gewoon’ plekje vrij tussen twee truckcampers. Die zijn dus al wat breder dan gewone auto’s. In z’n achteruit maar proberen dan. Met een paar keer steken en centimeterwerk staat hij keurig op de plaats. Zodra ik terug ben in Nederland ga ik m’n vrachtwagenrijbewijs halen. Ik slaag ik een keer. 

De wandeling door de canyon is opgedeeld in delen. Je kunt lopen tot een brug en weer terug. Je hebt de first tot en met de fourth. Tot de tweede lijkt ons ver genoeg.

Het pad loopt gelijk steil naar beneden. Dat gaan we voelen op de terugweg. De temperatuur begint al redelijk op te lopen, dus is het goed dat we hier nu zijn en niet later in de middag. Je loopt hier overigens wel beschut.

Vrij snel zijn we al bij de eerste brug. We zien gelijk de Half Nederlands/Canadese man die we gister ontmoeten. Zo’n groot land en je komt steeds dezelfde tegen. 

De canyon is behoorlijk diep in het begin. Het is qua watervallen niet zo spectaculair als de Johnston Canyon in Banff, maar ik vind de omgeving wel mooier. Ik vind Jasper sowieso mooier dan Banff, denk ik. Het voelt weidser. Na een eindje lopen zijn we al bij de derde brug en besluiten we het stukje naar de vierde dan ook nog maar te lopen. In Canada nemen ze het niet zo nauw met afstanden, heb ik het idee. Eerder kwam ik een wandeling van 300 meter tegen waar een tijd van een kwartier bij werd afgegeven. Bedenkelijk.

Bij de vierde besluiten we terug te lopen anders wordt het de loop van ruim zeven kilometer. De weg terug loopt, zoals verwacht, redelijk omhoog en dat voel je wel met deze temperatuur. Ik gok dat het al dik 25+ is.

Bij de Canyon zit een restaurant. Ik heb hier in Canada, net als in Amerika, de need om een to go-cup bij me te hebben. Always. Dat mis ik ook altijd in Nederland. Dus in het restaurant haal ik een medium slush (0,5L.). 

Terwijl ik in de rij sta, begint ineens het nummer ‘It’s the most wonderful time of the year’ op de achtergrond te spelen midden in de zomer! OMG, ik moet dit aan Claudia (schoonzus) laten horen. Zij is, hoe zal ik het zeggen een.. kerstaddict. “Isn’t this a Christmassong?”, vraagt een klant aan iemand van het personeel. Duh!

Vanaf de Canyon is het plan om naar Medicine Lake te rijden. Deze ligt op de weg naar het grotere Maligne Lake, maar dat is 40 kilometer rijden en dat vind ik te ver.

Het is een aardige route naar het eerste meer en we zijn er redelijk vlot. Vlak voor het meer verandert het landschap iets. Er is, zo lijkt het, ooit een enorme bosbrand geweest want de bomen zijn voor kilometers lang zwart. Aan een kant van het meer is het langs de volledige oever verbrand. Het ziet er niet erg fraai uit en doet erg af van het landschap. Het meer zelf is ook niet echt bijzonder. Er is niks en je kunt er niks. Je kunt er zelfs niet eens direct aan het water komen. Tenminste, dit heb ik niet kunnen ontdekken. Maligne Lake is vanaf hier nog twintig kilometer. Nu we toch al op de helft zijn, rijden we maar door.

Op de Parkeerplaats van Maligne Lake is het druk! Heel druk! We rijden een rondje en aan het eind komt er net een plaatsje vrij. Ja, plaatsJE. Oké, voor Nederlandse begrippen is dit een gewone plaats, maar we rijden wel met een camper van acht meter lang en bijna drie meter breed. Ik zet m’n chauffeurspet weer op en draai hem achteruit erin. Het is dat er niemand langsliep anders hadden ze geapplaudisseerd. Ik ben overigens nog vergeten te zeggen dat de achteruitrijcamera niet werkt! Er staat steeds ‘no signal’. Dus alles is op gevoel. Misschien niet verstandig met zo’n voertuig, maar ik vertrouw mezelf. En daarbij, deze camper wint toch van een personenauto. 

Ook Maligne Lake vind ik niet echt bijzonder. Ja, het is een mooie omgeving, maar ik sta niet met open mond. Op een gegeven moment raak je in dit land een beetje verwend wat betreft natuur en landschappen. Ik ben niet snel meer onder de indruk. Je denkt soms: ‘hm, I’ve seen better’. En ja, in het Engels.

We lopen even rond, maar al snel hebben de muggen ons gevonden. Ik wil nog even doorlopen naar het eerste ‘uitzichtpunt’ van de 3,5 kilometer lake trail maar ik draai toch maar om. We lunchen even in de camper en rijden weer terug richting Jasper. Dit was een kort bezoekje voor een rit van 80 kilometer (heen en terug). Maar ach, je ziet nog eens wat.

Terug in Jasper wil ik nog even de plaats zelf bekijken. Even langs de winkelstraat lopen voor de lelijke souvenirs. We willen hier ook gaan eten, maar het is pas half vier, dus moeten we de tijd doden. We stoppen halverwege bij het Visitor’s Centre voor de wifi en bekijken aan de overkant de enorme(!) stoomlocomotief. Jezus, wat is dat ding groot. Het lijkt wel een soort kitscherige attractie dan dat het een echte locomotief is. Ongelofelijk dat dit ooit echt rondreed.

We passeren een Liquor Store, waar mijn vader naar binnen wilt omdat zijn fles Jenever uit Nederland leeg is. Ik heb gister al twee flessen wijn gehaald en heb in principe niks nodig. Eenmaal binnen zie ik toch weer van alles wat ik wil en neem een klein flesje Cava mee. Met deze temperatuur heb ik daar écht zin in.

Aan het einde van de straat lopen we maar weer de A&W binnen. Ondanks dat het wéér een ‘goedkope’ fastfoodtent is, zijn de burgers hier best goed. Ze hebben hier alleen niet de Smokey BBQ zoals in Vancouver en neem ik een BLT Chicken Burger en de rest een Big Pappa. Die ik achteraf liever had gewild. En dan is de dag toch ineens weer om. We zijn al over de helft!