Dag 2. Vancouver, BC

1.30u. Wakker. Really? Jet lag doe ik niet aan, zei ik. Uiteindelijk lukt het me toch weer om even te slapen, maar om 6.30u is het toch echt wel klaar.

Ontbijt zit bij de reis inbegrepen, dus maken we daar gebruik van. "Goodmorning. Do you want ham, sausage or bacon?", vraagt de serveerster. *Stilte* -"Uhm.. as in?", vraag ik. "You get eggs, toast and meat. Do you want that to be ham, sausage or bacon?". Gadver, gebakken vlees in de ochtend. ‘Neither!’, denk ik bij mezelf. "Ham, please", zeg ik dan maar. Ik vind hartig ontbijt verschrikkelijk.

Tot nu valt die beloofde vriendelijkheid van de Canadezen mij wat tegen. Dat ze zoveel vriendelijker zouden zijn dan de 'overdreven en oppervlakkige Amerikanen' zie ik niet.

We krijgen een bord met ei, toast, ham én gebakken aardappels. Mmm, genieten. Not. Morgen dan maar extra betalen en iets van de kaart bestellen. Mijn oog was al op de ‘waffles’ en ‘pancakes’ gevallen. 

We nemen de bus richting Canada Place. Een paar blocks verder van het hotel heeft de straat al een hele andere uitstraling. Nette, schone straten en mooie winkels. We lopen een stukje naar Flyover Canada. Het weer zit niet erg mee en er waait een koude wind. Als het goed is, klaart het in de middag op.

Flyover is een absolute aanrader. Het is 4D-film waarin het lijkt alsof je over verschillende landschappen in Canada vliegt. Je voelt zelfs water wanneer je over een waterval gaat. Echt heel mooi gedaan.

Twee blocks verderop is de Vancouver Lookout. Een uitkijkpunt van 130 meter. Hier komt Canada's autisme weer naar voren. Voor de lift naar boven gestructureerd in rijtjes opstellen. En dat terwijl we met drie man en een paardenkop staan. Ook op straat staat overal een verkeersregelaar (met fluitje (oh, dat fluitje.. door merg en been)).

Maar goed, eenmaal boven zijn vanwege de bewolking de bergen niet goed te zien en kunnen we niet heel ver kijken. Jammer. 

Vanaf de Lookout is het een korte wandeling naar Gastown. Sowieso zijn wandelingen hier niet superlang. Downtown is niet heel groot. Gastown is een gezellige buurt met veel groen en authentieke gebouwen. Ook dit doet New Yorks aan. Een beetje Greenwich Village.

Na een stop bij een Starbucks, gerund door.. you guessed it.. Chinezen, lopen we terug richting Granville Street waar we Canadese achterneef Nathan voor het eerst ontmoeten. We drinken even wat op een terrasje. Het weer is, zoals voorspeld, iets bijgetrokken en we besluiten fietsen te gaan huren. Doe dit als je Vancouver bezoekt! Oké, afgesproken. Rij met de fiets naar Stanley Park. Zodra je het park bereikt hoor je niks meer van de drukte van de stad. Bizar. En op de fiets ervaar je het op een hele andere manier. 

We fietsen langs de Seawall. Een ruim acht kilometer lang pad om het park langs het water. Voor iemand die thuis de auto neemt naar Albert Heijn 500 meter verderop en nooit fietst, bijvoorbeeld omdat je beide fietsbanden lek zijn, is dit prima te doen. Ik noem geen namen, maar ik bedoel mezelf.

Na anderhalf uur leveren we de fietsen weer in en nemen we afscheid van Nathan. Het is mooi geweest. Morgen om 8.00u komt de Shuttle van Fraserway ons namelijk alweer ophalen. We wandelen terug naar het hotel en stoppen even bij de Starbucks voor: bananabread. My precious. Alleen hierom ga ik emigreren. 

's Avonds eten we in het hotel, kijken we wat tv en gaan op tijd naar bed.