Geweldige kayak-tocht (Antelope Canyon)

Dag 16. Page (ma 5 augustus 2019)

Het oorspronkelijke idee was om een boot te huren en Lake Powell te trotseren, maar dit plan hadden we al een paar maanden geleden los gelaten. Los van het feit dat er nauwelijks meer een (speed)boot vrij was, begonnen de dagprijzen vanaf circa € 600,- (exclusief brandstof). Dit vonden we wel heel enthousiast. Rainbow Bridge National Monument (alleen bereikbaar via het water) blijft er voor ons mooi uitzien……maar dan wel vanaf een plaatje 😉

Maar er zijn meer mogelijkheden om te kunnen genieten van alle waterpartijen in deze omgeving. We besloten om iets te gaan doen, dat we eigenlijk nog nooit hebben gedaan: kayakken. Op aangeven van de receptioniste reden we naar Antelope Point Marina. Zoals overal in deze regio, moesten we bij de “ingang” van Navajo Nation Park Entrance onze Nationale parkenpas laten zien. Die indianen willen werkelijk waar overal geld voor zien. Op de weg hiernaar toe reden we trouwens langs de ingangen van zowel de Lower als Upper Antelope Canyon. Zoals gezegd, een grote mensenmassa. Waarschijnlijk moest men vandaag door de Canyon lopen, alsof ze op de markt liepen……

We konden onze camper prima parkeren op de aparte RV-parking. Prima geregeld! Bij het Visitor Center werden we vriendelijk verzocht af te dalen via een lange steile weg naar de haven (de terugweg over deze weg schoot direct al door onze hoofden). Toen we aangekomen waren bij de “Rental” afdeling kregen we te horen dat de tweepersoons kayakken allemaal verhuurd waren. Maar we kregen direct een alternatief voorgeschoteld. Het had alles weg van een tweepersoons kayak, maar volgens de mevrouw van de verhuurservice was dit type zwaarder, breder en “sneed” hij hierdoor minder makkelijk door het water. “Kom maar op!”, was onze eerste reactie. Na al het papierwerk te hebben voldaan (huurprijs: $40 per kayak voor 5 uur), smeerden we ons nog eens extra goed in met zonnebrand. Hierna gingen de reddingsvesten aan en rond 11:00 uur gingen we het water op.

Er was een kayakroute uitgestippeld, namelijk linksom langs de Antelope Point Launch Ramp (waar particulieren hun vaartuig te water kunnen laten) over de Antelope Creek richting de ingang van Antelope Canyon. Het plan was om vervolgens zo ver mogelijk de Canyon in te peddelen. We hadden de kayakken immers voor 5 uur gehuurd.

De mevrouw van de verhuurservice had inderdaad gelijk gehad. Los van het feit dat wij geen ervaren “kayakkers” zijn, was het behoorlijk zwaar. Noah zat voorin bij Paul in de kayak, Lynn bij Fung Yee. We besloten om zo nu en dan een pauze in te gelasten (om weer een beetje op adem te komen). De omgeving was prachtig en onze kayakken konden we relatief simpel aanleggen op de rotskusten. Tijdens onze stops maakten we iedere keer een verfrissende duik in het water. Héérlijk!

We waren inmiddels de Canyon ingepeddeld. Bij iedere bocht werd het krapper (alhoewel, nog steeds tientallen meters). We hadden inmiddels een kleine 4 kilometer erop zitten, toen bleek dat Paul 3 blaren op z’n linker hand had (waarvan één grote). Ook het idee dat we ook weer terug moesten, deed ons besluiten om weer om te keren. Het had wel iets weg van The Narrows (Zion National Park). Volgens Paul’s horloge, met Kayak-functie (jawel 😊), hebben we uiteindelijk 7,28 kilometer afgelegd in een lompe, zware boot. Onze armen waren ook aan gort geroeid. Maar dat maakte helemaal niets uit. Het was een prachtige belevenis in een wonderschone omgeving.

Terug op de kade en terug in de camper (nadat we dus de lange steile weg naar boven hadden afgelegd) fristen we onszelf op voor de volgende stop. Toch wel lekker zo’n rijdend huis, waarin je gewoon kunt gaan douchen terwijl je geparkeerd staat 😊. Na 11 jaar kregen we de kans om nu wel de Horsehoe Bend te bewonderen (tijdens onze vorige vakantie waren we hier namelijk vol gas langsgereden). De Horseshoe Bend is een hoefijzervormige lus van de rivier de Colorado, ongeveer 6 kilometer ten zuiden van Page. Er bevindt zich een uitkijkpost op 1,2 kilometer lopen (deels verhard, deels onverhard) van de U.S. Route 89. Overigens moesten we $10 betalen om de parkeerplaats op te kunnen rijden. De wandeling (zeker terug) was even pittig, maar het was de stop meer dan waard. Wat een fenomenaal uitzicht heb je hier!

Hierna reden we terug naar de camping, waar we de barbecue weer achter het camperluik tevoorschijn haalden. Het was weer smullen geblazen, want we hadden de Walmart-specialiteit, de gemarineerde varkenshaas, nu op de barbecue gegooid. Morgen zouden we deze mooie omgeving weer gaan inwisselen voor een andere…..die van de Grand Canyon!