Dag 5: reisdag naar het Westen

Dag 5 vrijdag 20-7 
Victoria – Ucluelet

Vandaag reizen we van de ottercamping in de haven naar het surfers paradise in het uiterste Westen. Maar eerst nog even de voorgaande blog voor jullie posten (zie eerdere foto). Twee uur later zitten we aan de koffie bij Erin in een Italiaans tentje. Een ontzettend vriendelijke vrouw die dolblij is met haar klanten uit Nederland. We beloven haar een ansichtkaart uit Nederland te sturen en haar dag kan niet meer stuk. Ze gaat zelfs de wifi-code van haar buurman voor ons halen, omdat haar eigen wifi het niet doet. Zij blij, wij blij. Bij mijn mail zitten een heleboel leuke reacties van jullie op mijn blog. Het wordt gewaardeerd, ik schrijf nog even door! 
Daarna sturen we een stukje verder tot de volgende stop bij de Walmart omdat we dringend behoefte hebben aan zaken als schaar, thermosfles, vaatwaskwast en plastic bekers. Ook in het winkelcentrum: een shop waar je gemotoriseerde knuffelbeesten kunt huren om op de gladde paden mee rond te rijden. In alle maten, voor alle leeftijden! Het ziet er bizar uit, een volwassen man op een My Little Pony die door de menigte zweeft.

Het rijden op de weg gaat zeer voorspoedig. De RV is immens groot en nieuw en ligt als een roeiboot op de weg maar B kan er goed mee overweg. Nadat we eerst een stuk naar het noorden hebben gereden, steken we Vancouver Island over van oost naar west. Vreemd genoeg heeft dit eiland dat ¾ van Nederland groot is, maar 1 doorsteek. Een prachtige weg over de bergen en langs meren, door uitgestrekte bossen. De weg wordt hoe langer hoe slechter, maar is desondanks goed te doen. De RV piept, rammelt, schommelt en kraakt. De V8 brult bij berg op en berg af. Herrie alom, waar ik nu even doodmoe van word. Hopelijk went dat. Gelukkig zijn we al een half jaar geleden begonnen met het samenstellen van een speciale playlist voor deze vakantie, waardoor we heerlijke muziek voor onderweg hebben.

Wat opvalt in het verkeer: bussen hebben een fietsendrager voorop, politie zien we echt nergens, de vrachtwagens zijn echt van die Amerikaanse lellen met lange neuzen en de medeweggebruikers zijn zeer beleefd. Aan alle kanten wordt ruim afstand gehouden en op kruisingen is het vaak een spelletje ‘nee gaat ú maar voor’.

Aan het eind van de middag komen we aan op de Surf Junction Campground. Een beetje hippie-camping in surfstijl. Gelukkig hebben we gereserveerd want alles aan de kust zit nu vol. Wij krijgen plek 31 en de vraag of we al ons etenswaar goed willen opbergen want gister liep er een beer over de camping. Pardon? Nou, geen paniek hoor, hij was op het andere veldje, vertelt de receptionist. Ja lekker dan. We komen wel voor de beren, maar liever niet los op de camping. De man begrijpt werkelijk niet waar ik me druk om maak. Er is op heel het eiland nog nooit iemand aangevallen door een zwarte beer. Het zijn vegetariërs! Tsja, als je het zo bekijkt. 

Vanavond wordt er voor het eerst gekookt in de RV: penne met tomatensaus en een hamburgertje. Terwijl ik aan het koken was zijn de drie anderen in de hottub geweest en dat was zo goed bevallen dat we na het eten nog een keertje met z’n allen in de kookpot gingen. Degenen die mij goed kennen weten hoe erg ik daar naar uitzag, maar ik moest bekennen dat mijn verkouden hoofd er wel van opknapte. Toch voel ik me niet echt lekker en wil zsm naar bed.

Leermomentje: de hele zijkant van de camper kan ca 75 cm worden uitgeschoven. Dat heet slide out. Voortaan zorgen we ervoor dat deze slide out pas open gaat als we NIET meer in de bagagebakken eronder hoeven te zijn. Er worden sowieso veel hoofden gestoten hier en dat heeft veel meer impact dan bij een tent.

Geluksmomentje: Met een hoop andere campinggasten in de hottub, de geur van de zee, langzaam ontspannen, onder de Canadeese sterren.