Zaterdag 27 mei 2017: kamperen op een ranch

Vandaag een aardig ritje voor de boeg, 250 km, naar Cache Creek. Lijkt veel, maar het is inclusief pauzes ook maar 3 uurtjes rijden. En eigenlijk rijd je in die tijd in een soort natuurfilm. Vervelen doet het nooit. En inderdaad was het vandaag. In de middag maten we in Cache Creek 36 graden.

Vanuit Kelowna zijn we eerst richting Merritt gereden over een echte hooggebergteweg. Je gaat over een bijna 1800 meter hoge pas. Vanaf Merritt gaat het dan de binnenlanden in. Onderweg zijn we getsopt bij een kopermijn, blijkbaar een van de grootste in de wereld. Het is een zgn. open pit. De mijn beslaat een enorm oppervlak. Moet ook wel als je hoort dat slechts 0,4% van het gedolven gesteente erts is. Blijkbaar is het toch lonend.

De afdaling naar de Thomson Valley is stijl en onwaarschijnlijk mooi. De Thompson River heeft hier een diepe kloof uitgesleten. Het landschap wordt woestijnachtig, met cactussen, jeneverbessen en alsem. We zien extreem lange goederentreinen over het nabijgelegen spoor rijden. Vervolgens komen we in Cache Creek aan. Cache Creek beleefde haar bloeitijd tijdens de goudkoorts in de negentiende eeuw. Het was een handelspost waar goudzoekers overnachtten en pelshandelaren zich verzamelden. Nu trekken vooral de prachtige omgeving en het gunstige klimaat veel bezoekers.

De grootste publiekstrekker is de Hat Creek Ranch, elf kilometer ten noorden van Cache Creek. .Op het terrein van de ranch staat onder andere een roadhouse uit de jaren 1860, dat een populaire stop was voor mijnwerkers en reizigers die per trein, huifkar of koets arriveerden. Een andere bezienswaardigheid op de ranch is een indianendorp, waar Shuswap-indianen je meer vertellen over hun geschiedenis en cultuur. We bezoeken niet alleen de ranch, maar maken ook van de gelegenheid gebruik er te kamperen.

Morgen een echte bergrit naar Whistler.