Pacific

20 april                                                                          gereden: 220 km                                                                       Zon, 16 o

Vandaag rijden we het laatste stuk van onze ‘dwars door Amerika trip’ tot ‘the Pacific’; naar Monterey. Hier willen we een paar dagen blijven, genieten van het (hopelijk) mooie weer. Dan nog zo’n 150 kilometer naar het noorden, naar San Francisco en het einddoel is bereikt. De weg door dit deel van Californië is mooi; heuvelachtig, groen en met veel fruit boomgaarden. De laatste 30 kilometer is de kustweg langs het strand van de Stille oceaan. Het ziet er uitnodigend uit. We hebben weer een ‘first-come, first-served camping uitgezocht midden in Monterey. Het heet Veterans RV Park. Daar zal toch wel een plaatsje voor ons zijn. En inderdaad, het is nog lang niet vol en we kiezen een mooi plaatsje uit. Stoeltjes naar buiten en de rest van de dag zitten we lekker in het zonnetje te lezen.

21 april                                                                          gereden: 40 km                                                                         Zon, 22 o

Uiteindelijk is het park toch nog vol gelopen. Toen we gisteravond na het eten nog wat rondwandelden stond het ‘FULL’ bord bij de ingang. We gaan vandaag de 17-Mile Drive rijden. Deze 17-Mile Drive is een ongeveer twee uur durende autorit over het Monterey-schiereiland. Vanaf de route heb je spectaculaire uitzichten op de woeste kust en een van de meest gefotografeerde bomen ter wereld; de Lone Cypress. We zien hier en daar luxueuze buitenhuizen langs de rand van de kliffen. De strandjes waar we langs rijden ogen heerlijk om te zonnen, maar eenmaal buiten waait er toch wel een straffe, koud aandoende wind.  Uiteindelijk vinden we een strandje aan de lij-zijde van  een rotsklif, genaamd Lovers Point. We kunnen ook nog vlakbij onze camper parkeren. Het water is te koud om te zwemmen, maar voor de rest wanen we ons in Spanje of Italië tijdens de zomervakantie. Aan het eind van de middag drop ik Mirjam bij een Shopping Centre en heb ik lekker de tijd om het verslag van Schalke-Ajax te lezen.

 22 april                                                                          gereden: 20 km                                                       Half bewolkt, 16 o

Gisteravond besloten er nog een dag aan vast te knopen. Het bevalt ons prima hier op Veterans Park. En na wat speurwerk op internet blijkt het ook nog veruit de goedkoopste te zijn. Ze vragen hier aan de kust zo $60 tot $100 voor een nachtje op een RV park. Nadat we het papierwerk weer gedaan hebben rijden we naar de haven. We kunnen echter nergens parkeren en rijden daarom door waar we gisteren ook stonden. Hier laten we de camper achter en lopen de kleine 3 kilometer langs de kust terug naar de haven. Er staan wel grote hekken langs de weg en even later blijkt waarom. Het is het domein van zeehonden, die niet gestoord mogen worden. Tientallen liggen er op het strand of op de rotsen te slapen of zonnen. Sommigen met hun jonkies naast zich. Ook in het water zie je tientallen kopjes uit het water steken. Even verder komen we bij Fisherman’s Wharf. De authentieke pier waar vroeger de vissers hun lading losten, maar waar nu restaurantjes en hippe winkeltjes hun intrek genomen hebben. Op de terugweg begint het te betrekken. De bedoeling was om vanmiddag nog een paar uur op het strandje te liggen, maar de zon is weg en blijft weg. Maar niet getreurd, Mirjam heeft een outlet, verstopt in een oude pannenfabriek ontdekt.

23 april                                                                          gereden: 80 km                                                                     Zon, 20 o

Jammer, maar we mogen maximaal 3 nachten staan op Veterans Park. Dus vandaag moeten we weg. We gaan naar Santa Cruz, maar een goeie 75 kilometer noordelijker aan de baai. Het is stralend weer en het barst van de fruit-stalletjes langs de weg. Aardbeien, sinaasappelen, kiwi’s en avocado’s; het wordt hier allemaal verbouwd. Aangekomen bij de campground (New Brighton State Park) zegt de juffrouw achter het loket dat er waarschijnlijk nog wel plaats is, maar dat om 14.00 uur de inschrijving gaat starten. Ze kan ons wel op een ‘wait-list’ zetten en dan kunnen we naar het strand als we willen. We zijn nr 7 op de lijst en gaan lekker liggen wachten op het strand tot 14.00 uur. Om 14.00 uur wordt de lijst er bij genomen en kan achtereen volgens ieder zijn plek uit kiezen. Het is één van de mooiste campgrounds , die we deze trip hebben gehad. In het bos, vlak aan het strand en ruime plaatsen. Het zonnetje schijnt nog steeds, dus nadat we ons op onze aangewezen plaats geïnstalleerd hebben, gaan we terug naar het strand.