Sequioa NP

15 april                                                                          gereden: 310 km                                                                       Zon, 28 o

Voor de 3e dag op rij is het warm, zeg maar heet. We moeten voor 12.00 uur het RV park verlaten hebben, dus nog tijd zat voor een duik. Nog even alle vuil water tanks legen en we kunnen weer op weg. Gisteren nog eens even naar de route en de planning gekeken. Als we de route volgen zoals gepland, komen we ver boven de contractueel vastgelegde kilometers (6450) uit. Toch maar wat aanpassen! We gaan nu niet meer van Sequoia NP naar Los Angeles, maar naar het noorden, naar Yosemite NP en vandaar naar de Pacific kust  en eindpunt San Francisco. Blijven we dichter bij de max kilometers, maar we zullen er wel wat over heen gaan. Sequoia NP gaan we niet in 1 dag bereiken, dus maar een tussenstop gepland. Naar Barstow ook zo’n oud Route 66 stadje. De weg gaat door of langs de rand van de woestijn. Kale gebieden zover je kijken kunt; droge rivierbeddingen en een enkel stadje of nederzetting. Het RV park in Barstow dat we uitgezocht hadden lijkt meer op  woonwagenkamp dan een overnachtingsplaats voor campers. Dit is het niet. Voor vertrek had ik nog een tip gekregen om een app te downloaden om campgrounds en RV parken op de kaart te kunnen lokaliseren. Deze app  (RV Parky) komt nu goed van pas. Ik zie zo’n 60 km verder een andere RV park en zo komen we einde middag aan in Boron. De manager (een baas van tegen de tachtig) was achter zijn bureau in slaap gesukkeld, maar 10 minuten later is alles afgerond en staan we op een redelijke plek met alle faciliteiten.

16 april                                                                          gereden: 335 km                                                      Half bewolkt, 24 o

Vannacht het fenomeen van toeterende treinmachinisten wederom niet kunnen negeren. Alleen nu niet vanaf 6 uur, maar de hele nacht. Elk uur kwam er een trein voorbij en gebruikte de machinist de toeter, fluit, sirene of hoe zoiets ook mag heten een keer of 5. Niet echt uitgeslapen zitten we dan ook aan het ontbijt. Maar het buiten in de zon zitten vergoedt veel. De weg naar Sequoia NP is afwisselend en doet een beetje Europees c.q. Duits aan. Heuvelachtig en veel groen. Wat meer naar het noorden rijden we door sinaasappel plantages en druivenstruiken. In het Visitors Centre krijgen we de informatie die we hebben willen. Vier kilometer verderop is een campground en zij wijst de mooiste plekken om te bezoeken op de kaart aan. Wat ik gehoopt had blijkt ook te kunnen. We hoeven niet terug als we alles gezien hebben, maar kunnen aan de noordkant het park weer verlaten en zo door naar Yosemite NP. Potwisha Campground is één van twee campgrounds die open zijn. Er is nog genoeg plaats, zodat we een mooie plek kunnen uitzoeken. Bij elke plek staan stalen kasten waar, als je met een tent bent, je etenswaren in kunt bewaren. In dit park komen zwarte beren voor en die zijn zeer inventief als het om eten bemachtigen gaat!  Het plan is nu als volgt: vanmiddag rond de camping rondkijken en morgen de hele route rijden met alle bezienswaardigheden. Aan het eind van de middag het park weer verlaten en buiten het park een overnachting plek zoeken. Aan één ding hebben we echter niet gedacht. In het park kun je niet tanken. Dus moeten we weer 15 km terug om te tanken, want de hele route door het park is bijna 100 km lang en dat redden we niet zonder te tanken.

17 april                                                                          gereden: 190 km                                                              Bewolkt, 21 o

Vannacht heeft het geregend. De omgeving is nat en de lucht is geheel bewolkt. De route, het park in, is mooi, maar heel anders dan tot nu toe in Amerika; meer Canadees of Noors. Bossen met woeste riviertjes en diepe dalen. Binnen een mum van tijd zitten we al slingerend op 2400 meter hoogte en rijden we over een weg met aan weerszijden sneeuwwallen van ruim 1 meter hoog. Veel afslagen naar ‘viewpoints’ zijn dan ook afgesloten. We rijden door het ‘Giant Forest’ met bomen (Sequioa’s) tot meer dan 100 meter hoog van 3000 jaar oud. Je ziet pas hoe groot en dik ze zijn als je mensen ernaast ziet staan. Omdat veel ‘viewpoints’ niet te bereiken zijn, rijden we rond de middag het park alweer uit. Het weer wordt direct beter; het zonnetje laat zich af en toe weer zien. Even bij een Burger King op internet snuffelen om een plaats voor deze nacht te zoeken. Komt het omdat wij steeds op zoek zijn naar kleine afgelegen campings in plaats van de grote campings met een pool, winkel en wasmachine? Ik weet het niet, maar we komen steeds de meest wonderlijke mensen tegen. Nu weer. Op internet gevonden: Fort Washington Park. De naam doet veel vermoeden, maar als we de oprit oprijden blijkt het een verlopen campground aan de San Joaquin River in Fresno. Maar het welkomstcomité is aandoenlijk. Een man van ruim de pensioengerechtigde leeftijd met opgeteld onder- en bovengebit nog 2 tanden en een (zijn?) vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd die direct vraagt waar we vandaan komen”, en op mijn “the Netherlands” direct zeer plechtig zegt: “Welcome in the United States of Amerika”. Ik loop met 2-tand over het terrein  en hij wijst alles aan. Ik mag gaan staan waar ik wil en als ik een plaats heb gevonden, mag ik hem $18 komen brengen. Het plaatsje aan het water is mooi, de faciliteiten zijn nul, maar de ontvangst is ook wat waard. Als ik hem even later het geld ga brengen, vraagt ie: “Are you satisfied”? “Yes, and you”? antwoord ik. “You satisfied, we satisfied” zegt hij met een big smile.