De betoverende weg naar de klif

Op naar het volgende park: Capital Reef NP. We zijn weer vroeg opgestaan en hebben even voor de verandering een Subway genomen. Veel voor weinig zullen we maar zeggen. Vervolgens draaiden we Highway 12 op die ons in oostelijke richting voert. De afstand is niet zo groot; 285 km. Het blijkt één van de mooiste en indrukwekkendste wegen te zijn. In het begin de uitlopers van Bryce, overgaand in heuvels die al snel groeien tot bergen. Onderweg wat gehuchten met een typisch US Post Office.

We hebben in de planning een bezoek aan het Petrified Forest State Park bij Escalante opgenomen. Daar aangekomen blijkt dat je voor het 'echte werk' behoorlijk moet klimmen. En dat is mij nu net iets teveel van het goede. Gelukkig liggen er op de " begane grond" ook enkele exemplaren. Mooi om te zien hoe moeder natuur van wat eens gewone bomen waren over lange tijd er versteende soorten van heeft gemaakt.

We gaan weer verder en de weg slingert zich tussen steeds hoger wordende rotsplateaus omhoog tot grote hoogten. Na de zoveelste bocht duikt wederom een 'viewpoint' op. We zijn er al bij de nodige gestopt, maar wat zich nu laat zien is zo indrukwekkend dat je er stil van wordt. Voor ons ligt zo ver het oog reikt een enorme 'mesa'. Een gebied met voornamelijk rotsbulten, maar dan enorm hoog. Daartussen slingert Highway 12. Als we deze weg volgen, zien we dat er toch groene valleien zijn. De weg zelf tussen Escalante en Boulder werd pas in 1940 aangelegd. Ook in de US werden er na de 30-er jaren crisis werkverschaffingsprojecten in het leven geroepen. De aanleg van dit stuk weg in het meest afgelegen en ruige deel was hiervan onderdeel.

Na dit deel van kale woestenij gaat de weg over in een bergachtig groen bosgebied met daartussen weiden. Om vervolgens op een hoogte van bijna 3000 meter in de verte de stijle kliffen van Capital Reef te tonen. Al met al komen vrij laat in de middag door het vele uitstappen onderweg aan bij het park. De Mormonen zijn ook hier de Westerse pioniers geweest en hadden een nederzetting in Fruita in de vruchtbare vallei. Inderdaad, met citrusboomgaarden. Men deed de stijle kliffen nog het meest denken aan het Capitool in Washington, vandaar de naam voor het gebied. We hadden niet zo'n voorstelling van het park op wat foto's en video's na die we eerder gezien hadden. De stijle kliffen met de verschillende façades hebben indruk gemaakt. Weer heel anders dan in de andere parken. Veel ruiger en op veel punten leek het alsof er ieder moment een lading rotsblokken ter grootte van soms wel een huis naar beneden kon komen. Soms lijken de wanden op een heus fundament gebouwd te zijn. De onmetelijke oerkrachten van de (nog immer) verschuivende aardlagen hebben dit landschap gevormd. Moe maar voldaan keren we terug naar het hotel met gratis uitzicht op de kliffen van het park. Hieronder wat indrukken van wat wij gezien hebben.