Antelope Canyon

Vandaag stond Antelope Canyon op het programma. We reden via Page naar de Canyon toe. Bij Page hadden we ook een mooi uitzicht op lake Powel , maar helaas was het te ver om daar mooie foto;s te maken. We moesten ons om 11 uur melden bij de plek waar onze tour zou beginnen, maar door wat getreuzel van John en Chinouk hun kant in de morgen waren we pas om 11:20u op locatie. Althans dat dachten we. Dus wij haastten ons naar het tafeltje waar 2 Indianen achter zaten. Het was voor ons een raadsel of degene die ons hielp een man of een vrouw was. Ik zou vrouw, maar Chinouk dacht dat het een man was. Je kon het ook niet aan de borsten zien ofzo, want deze persoon had flink overgewicht. Het bracht wel wat hilariteit met zich mee. (sorry!! ) Maar wat bleek, we waren vergeten dat we over een staatsgrens waren gegaan en dus de tijd een uur achteruit moest. Dus uiteindelijk waren we veel te vroeg! 10:20u dus! Na dus ruim 1 ½ uur te hebben gewacht konden we eindelijk in de auto klimmen en waren we op weg naar de canyon. De weg ernaartoe was hobbelig en zanderig, dus soms moest je even je ogen dichthouden anders kwam er een flinke snuif zand in je ogen. Eenmaal bij de canyon zag je enkel alleen een soort scheur in de rotsen (dat je denkt, oh is dit het nou?) Het was de hele dag al bewolkt, wat ik erg jammer vond omdat ik juist de middaguur tour had besteld omdat het dan op zijn mooist is in de Canyon. Eenmaal binnen sta je eerst een aantal minuten adembenemend te kijken daar de aparte vormen en kleurschakeringen. Wat is dit magisch mooi zeg en echt de moeite waard om te bekijken!! Gelukkig kwam de zon snel nadat we binnen waren door de wolken en zag je zo af en toe de mooie zonnestralen doorkomen. De gids vertelde dat de Canyon gevormd is door Flash Floods (jaja, daar zijn ze weer!) en dat de vormen komen door het kolken van het water in de grot. Mooie lijnen van het water zijn goed zichtbaar en soms zie je een vastgezette boomstam die meegesleurd was. Onze gids liet alle mooie plekjes zien om foto’s te maken en hielp ons ook met de settings van onze telefoons. Het was super druk in de canyon, maar omdat je veel naar boven fotografeert zie je dat vaak niet. Een van de foto’s is jaren gelden ook gemaakt door een meneer die zijn foto had opgestuurd naar National Geograpic voor een wedstrijd. Daar heeft hij dus een Miljoen dollar mee gewonnen! Dit was voordat de canyon bekend was bij het grote publiek.  De Canyon dankt zijn naam omdat er vroeger dus echt Antelope zich daarin verscholen. Maar toen het drukker werd in de buurt zijn ze verder zuidwaarts gegaan.  Na een goede 20 a 30 min stonden we weer buiten en in de auto’s weer terug naar de parkeerplaats.

Ondertussen had John de afgelopen nacht heel slecht geslapen van de kiespijn. Hij had in Yosemite per ongeluk een tik op zijn kaak gehad van een jongen die een klein balletje aan het hooghouden was en zijn evenwicht wilde bewaren. Hierdoor had hij zijn armen wijdt en “sloeg” dus John in zijn gezicht. Het deed toen wel even zeer, maar John dacht dat het wel over zou gaan. Helaas ging het elke dag wat meer zeer doen en vannacht kon hij er dus niet van slapen. Dus na de Canyon zijn we naar een tandarts in Page gegaan. We werden super vriendelijk ontvangen en toen hij zei dat hij een tourist was en dat hij dus pijn had zei de mevrouw achter de balie dat hoewel ze wel vol waren voor die dag hij er tussendoor zou kunnen. Na wat papierwerk ingevuld te hebben, mocht hij eigenlijk al super snel door naar de tandarts. Eerst hebben ze een foto gemaakt en toen het gesprek met de tandarts. Deze concludeerde dat hij misschien een vorm van “trauma” had opgelopen en dat dit best een tijd zeer kon doen. Er waren 3 oplossingen: 1 Antibiotica, paracetamol tegen de pijn en voor in de nacht zou hij morfine kunnen krijgen. 2: zijn kies trekken 3: een zenuwbehandeling, maar omdat het een lastige kies was, zou de tandarts dat zelf niet kunnen en moesten we naar een specialist. De tandarts wilde er een voor ons zoeken op de route die wij nog gaan afleggen.  Het is uiteindelijk keuze 1 geworden.

Gelukkig heeft John de volgende nacht zonder pijn doorgebracht. Waarschijnlijk werkt de antibiotica al snel. Nu maar hopen dat het nu weg blijft, anders moet hij in Nederland terug naar zijn eigen tandarts. Dus deze dag konden we zonder problemen door naar Monument Valley. Eerst even een kleine omleiding gedaan om Horsehoe point te bekijken. Wat een mooi uitzicht weer zeg! Het was even een pittige wandeling terug, maar gelukkig stond er boven op de heuvel een ranger die water aan het sproeien was op mensen die onder een overkapping stonden.

Daarna gauw op weg. Rond een uur of 1 hadden we wel weer trek gekregen en zijn toen even gestopt in een plaatsje, waar we dit keer een Dennie’s diner hebben uitgezocht om wat te eten. Het was erg lekker moet ik zeggen, en John had het lekkerste eten op deze reis (althans dat vind hij ;))

Toen we eenmaal dichterbij Monument Valley kwamen hoe slechter het weer werd. We zagen fikse onweersbuien in de verte met veel bliksemschichten. Helaas moesten we die richting ook op. We kregen veel last van windvlagen en zagen een aantal tumbleweeds voorbij komen. Nu zijn we echt in het wildwesten J . Op de camping barstte het echt los qua regen en we zagen kleine watervalletjes van de rotsen komen. Na even gerust te hebben, hebben we vlakbij een Pizza gehaald bij een food store die bij de camping hoort. Morgen hopen we meer van Monument Valley te zien als we richting Moab gaan. In Moab gaan we langs een Verizon winkel om te kijken of onze mifi weer opgewaardeerd kan worden. Want de wifi’s op de camping is op zijn zachts gezegd bagger!