Van Page naar Panguitch, Capitol Reef National Park, The Gifford Homestead

Door Angenis en Greet - 15-09-2013 05:14 9 uur nadat we vanmorgen opgestaan zijn, zijn we aangekomen bij Harold’s Place net buiten Panguitsch, right in the middle of nowhere. Regelmatig vragen wij ons af wat de eerste bewoners er toe bewogen heeft om zich in dit soort oorden te vestigen. Je wilt hier nog niet begráven worden! Bryce Canyon is vlakbij en natuurlijk een gigantisch toeristische trekpleister, daar zal het wel om begonnen zijn. Cabin 11 is eenvoudig, schoon en wel grappig. Alles van hout, het doet ons een beetje aan de hut denken. In een plensbui kwamen we aan. Bij de receptie vliegen kolibri’s rond! Kennen ze alleen maar van een plaatje en hebben ze nu zomaar in levende lijve mogen aanschouwen. Magic! De rit hiernaartoe was wederom geweldig. Wat een afwisseling weer in kleuren en vormen. Wederom niet vast te leggen of te verwoorden, alles zit in het koppie. We kunnen ons zo voorstellen dat het er op de maan ook zo uitziet, alleen moet je de asfaltweg wegdenken. Het kleine stukje interstate 70 ging weer door enorm uitgestrekt niemandsland. Op kilometerslang asfalt, honderdduizenden paaltjes, nog meer kilometers prikdraad en elektriciteitskabel, en nog veel meer elektriciteitsmasten na, zie je alleen maar vlakte, vlakte en nog eens vlakte. Tótdat er inééns weer onnoemelijk grote rotspartijen in allerlei kleuren verschijnen. Het is een bijzonder land. Het was nog even de vraag hoe we bij Panguitsch moesten komen. We hoorden dat door de rain flood zowel de I-70 als de UT-24 op meerdere plaatsen onbegaanbaar waren geworden. Gelukkig was dat niet meer zo, de wegen waren redelijk schoon, maar de resten van de flood waren nog wel zichtbaar. De UT-24 leidde ons dwars door Capitol Reef National Park, waar wij een tussenstopje maakten. In de Gifford Homestead (gesticht door Mormonen in 1908 en bewoond tot 1969) in het Fruita District hebben we een blueberry pie gekocht en deze lekker in het zonnetje opgepeuzeld. De Scenic Road hebben we helaas niet kunnen rijden. De resten van de flood waren hier nog niet opgeruimd. De ranger liet ons een foto zien van de weg, waarop zeker 20cm drab lag. Wil je groen zien, rijd dan door Dixie National Forest, waar de bergen begroeid zijn met ontelbaar veel berken met basten zo wit dat het lijkt of ze zo uit de Vanish Oxy Action komen. Over een paar weken is het herfst en moet alles hier felgeel gekleurd zijn. Een soort Indian Summer zullen we maar zeggen. Morgen vroeg op, want ‘s morgens is de meeste kans op droog weer en wat zon, en dat hebben we nodig voor Bryce! Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.