Dag 22, Universal Studio’s, Los Angeles (31 juli 2013)

Dag 22, Bezoek Universal Studio’s, Los Angeles, Woensdag 31 juli 2013

De wekker loopt af om 07.30 uur. Dat zijn we duidelijk niet meer gewend. Dat wordt wat, als we volgende week weer naar huis gaan! Om iets over half negen melden we ons bij de frontoffice, Steve heeft beloofd om ons op het station af te zetten. Ashly, de dochter van Steve, zegt dat haar vader er over ongeveer een kwartiertje is, dus we moeten nog even wachten. Al snel komt Steve eraan, in een BMW. Michel maakt een complimentje over zijn Duitse auto en dat valt in goede aarde. Steve vertelt hoe de Duitsers jaloers zijn op hen, want zij kopen ze een stuk goedkoper. Het is dan ook verboden om dit soort auto’s aan Duitsers te verkopen.

We komen langs een donutzaak, en Steve vertelt dat die erg populair is, want daar hebben ze de grootste donuts. Ook komen we langs de “In ’n Out Burger”, een van de vele hamburgerketens hier in Amerika. Ook erg populair, aldus Steve, want de Amerikanen eten graag lekker en een beetje snel, dus uit de auto, eten en weer verder rijden.

Ik knoop een gesprek aan en begin over het feit dat de Amerikanen meer buiten de deur eten en niet zoveel zelf koken. Maar, vertelt Steve, dat zie ik helemaal verkeerd. De Amerikanen, zeker hier in de buurt, waar het altijd mooi weer is, bbq’en ieder weekend. Vrienden, familie, iedereen wordt uitgenodigd, soms wel 30 of meer personen. Ze hebben dan ook grote buitenkeukens, met grill, large bbq,s, pizza-ovens, alles erop en er aan. Dus volgens mij is dat uiteindelijk ook hetzelfde junkfood dat je overal tegen komt!

Steve vertelt nog trots over zijn dochters (4) en zijn zoon. De laatste heeft van zijn vader te horen gekregen dat hij advocaat moest worden, dus dat is hij nu. 1 dochter zit in het onderwijs en dan is er nog Ashley, die hem op de camping ter zijde staat.

We komen bij de metro aan en bedanken hem. Als we buiten staan, en Steve terugrijdt, vraag is of Michel de rugzak heeft. Niet dus, die ligt nog op de camping waar we hebben zitten wachten! Gelukkig zaten er geen echte kostbare dingen in, maar het is wel onpraktisch. De zonnebrandcrème, de petten voor de kinderen, onze zonnebrillen. Maar goed, we zullen maar hopen dat ze hem daar gevonden hebben en veilig gesteld.

Dan maar naar de automaat, om kaartjes te kopen. We krijgen er allemaal een pasje uit, waar je geld op kunt zetten. 1 rit kost 1,50 dollar, dus dat zetten we erop. Dat klinkt allemaal heel simpel, maar je moet wel even uitzoeken hoe het hier allemaal werkt. Maar uiteindelijk lukt het toch. Michel probeert nog een paar oudere Aziatische dames te helpen, die een soort 65+ kaartje uit de automaat willen, maar daar komen we niet uit. Gelukkig is er een knop, waarmee je contact kunt maken met een operator. Zij zal de dames wel verder helpen. Onze metro (lijkt op HOV-buslijn in Eindhoven) komt er al snel aan. We zitten op de orange line en moeten op het eindstation overstappen op de red line. Tyche prent het allemaal in haar hoofd, ze is heel goed in de weg onthouden en uitzoeken, hebben we al eerder gemerkt.

We komen op het overstappunt aan, hier moeten we oversteken en dan wel met een (rol)trap naar beneden. We worden trouwens gecontroleerd. Er staan mensen klaar die een apparaatje bij zich hebben. Hier moet je je pasje tegenaan houden. De man naast mij moet blijven staan, zit niet helemaal snor! Dan steken we de weg over (achter de meute aan) en gaan met een roltrap naar beneden. Er staan opnieuw poortjes waar je je pasje tegen aan moet houden (Tap your Pass). Als we dat proberen, gaat de poort voor ons helaas niet open. Per rit is het 1,50 en schijnbaar is dit weer een nieuwe rit. We vullen de pasjes dus weer aan en dit keer gaat het sneller. Het is nu wel een echte metro, onder de grond. Na 1 halte zijn we er en lopen we (weer achter de meute aan) naar de uitgang en zoeken naar de free shuttle naar Universal City. Gelukkig vertelt een jongeman dat we hem kunnen volgen, we steken de straat over, lopen langs het (grote, hoge) gebouw van NBC. Hier wachten we even en al snel komt de Free Shuttle er aan. Het is een wagen met allemaal open karren er achteraan.  We stappen in, zoals dat bij de Amerikanen gaat, heel gedisciplineerd. Dan, als iedereen zit, wordt de zijkant gesloten en rijden we aan. Na een ritje van ong. 10 minuten zijn we er. Dit ging wel lekker, berg op. Dat hoeven we in ieder geval niet te lopen! Het is behoorlijk druk, we lopen naar de ingang. Eerst moeten we in de rij voor mensen met een tas. Hier moet je je tas open doen en wordt er met behulp van een stokje doorheen gekeken. Dan mogen we doorlopen. Voor de tweede stop moet je je kaartje laten zien, we hoeven gelukkig niet meer in de rij om een kaartje te kopen. Ik heb gelukkig alle belangrijke spullen in mijn tasje, dus ook de kaartjes. We mogen doorlopen en staan in het park. Als eerste gaan we naar Waterworld. Dit is een stuntshow gebaseerd op de gelijknamige film in het decor van de film. We staan vlak vooraan en kunnen vrij snel naar binnen. De show begint over 20 minuten. Er zijn 3 grote tribunes, De voorste banken zijn groen, hier staat opgeschreven: “soak zone”, hier kun je dus nat worden. We besluiten in het midden voor te gaan zitten, iets hoger, zodat we vrijwel zeker droog blijven. Zo warm is het namelijk (nog) niet. We hebben prima plaatsen, en ook droog, dat blijkt al gauw. Om het publiek al vast wat op te warmen, komen er drie mannen, geheel in stijl gekleed, die ieder voor 1 tribune bij de waterrand plaats nemen. Ze zijn een beetje aan het dollen en een vult een emmer (met gaten) met water. Het publiek op de voorste rijen wordt onrustig. Dan gooit hij de emmer over het publiek uit. Er zijn veel mensen best wel nat. Zo gaat het nog even door. Hij heeft ook een soort waterpistool (een super-super soaker), waarmee hij nog meer mensen kan raken. Soms lopen er mensen langs, op zoek naar een plaats. Die krijgen af en toe een plagerig beetje water naast zich, of een beetje over zich heen. Maar af en toe krijgt iemand de volle laag! Zo zijn er al heel wat mensen nat voordat de show überhaupt begonnen is!!!! De show zelf is geweldig. Vuur, stunts, zelfs een vliegtuigje dat vanuit het decor gelanceert wordt met een enorme katapult en natuurlijk boten en jetski’s en heel veel water, maken het plaatje compleet. De cast wordt voorgesteld en bestaat uit acteurs / stuntmannen waarvan er veel ook bij CSI meedoen.

Het tweede ‘must see’ onderdeel is de studiotour. Hier staat dat de wachttijd 45 minuten is. We lopen helemaal naar het begin (of moet ik zeggen einde) van de rij en sluiten aan. Er wordt op allerlei manieren moeite gedaan om het wachten te veraangenamen. Er staan overal t.v.’s opgesteld, met fragmenten van films, en nog veel meer. Na 50 min. Zijn we aan de beurt. De studio’s liggen beneden, dus we rijden met weer zo’n studiotreintje naar beneden. We hebben een chauffeur én een gids. Die laaste doet zijn best om het niet te droog te laten zijn. Eerst rijden we langs de studio’s. Een ervan is de studio van CSI. Hier zouden Myrthe en ik zo graag naar binnen gaan, ze zijn bezig met opnames!, zo vertelt onze gids. Verder gaat het, langs allerlei pleintjes en straatjes. Amerikaans, engels, frans, vroeger of nu, alles komt langs. Sommige komen ons bekend voor van films of series. De straat van Desperate Housewives, het pleintje van Back to the future, er is heel veel te zien. Leuk, zoveel bekende plekken. Dan komen we bij een grot en moeten we onze 3-D bril opzetten. Er volgt een 3-D belevenis uit de film King Kong. Het is overweldigend. Dit is het grootste 3D spektakel ter wereld. Overal om je heen zie je de beelden.

Zo rijden we verder en we krijgen zoveel te zien. Hoe ze regen maken, een waterval met stroomversnelling, een groen doek waar een hele zee (grote bak met water) voor gemaakt kan worden. Hierdoor kun je leuke effecten krijgen. Ook is er een set, waar een compleet neergestort vliegtuig (zo een waar wij volgende week mee naar huis vliegen!) ligt, met verwoeste huizen, etc. er omheen. Ook laten ze een stunt zien van de film Earthqueake. De tour duurt een uur. Hier was ik voor gekomen, dus mijn dag was al helemaal goed. Het is inmiddels best wel warm geworden, maar overal staan ventilatoren, die waternevels blazen. Hierna gingen we met de roltrap naar het Lower-park.5 gigantische roltrappen brengen je vele tientallen meters lager. Daar zijn we in de rij gaan staan (75 min. Wachttijd!) voor Transformers. Het is een virtuele tour, die eindigt in een achtbaanavontuur (3 D- en ook virtueel).

Dan volgen: een stuntshow, een dierenacteursshow, een optreden van “The Blues Brothers”, etc. Uiteindelijk hebben we toch bijna alle attracties gehad, zoveel verschillende dingen blijken er uiteindelijk niet te zijn. Het was er erg druk en we besluiten dan ook dat wij toch wel heel blij zijn met de Efteling! Hoewel ik ook stukjes gelezen heb van andere mensen, die voor sommige attracties wel  uur in de rij hebben gestaan!

Inmiddels hebben we het koud gekregen. Om  20.30 verlaten we het park. We kunnen met een taxi terug, maar besluiten om dat maar niet te doen. Met de metro reist het prima en de laatste 2,5  km. lopen we gewoon. Moe en voldaan komen we rond 23.00 bij de camper terug. Onze rugzak zien we nergens, daar moeten we morgen maar achteraan. Universal Studio’s is een leuk park, maar wel klein, erg druk en erg duur! De entree, (en dan hadden wij nog korting omdat we online kaartjes hadden gekocht), maar ook de consumpties (een flesje water voor $3,24!). Het is jammer dat je die studiotour niet apart kunt doen.

We drinken en eten nog iets in de Camper en al snel vallen we in slaap.